In the resolution of the Central Committee of the CPSU entitled "On the Periodical Kommunist," the study of the dialectics of the forces and relations of production is assigned to the sphere of economics. It is no accident that the question is posed in this way. Today, under conditions of restructuring, a concrete analysis of the economic connections, contradictions, and interactions of socialist society and of the real forms of manifestation of economic relations is more important than ever. The [current] (...) criticism of erroneous views, widespread in their time, about the exceptional character of the economic system of socialism that made it possible to "constitute" productive relations through the "creative force of the economic plan," is especially timely and substantive. However, a more general sociophilosophical study of the dialectics of the forces and relations of production is also necessary. Lenin's words have never lost their vital force: we cannot take up "particular questions without first solving the general question. …"' It is from these general sociophilosophical positions that we shall be examining some aspects of this topic that we think important. (shrink)

Chastʹ I. Zhiznennyĭ putʹ I︠U︡.K. Pletnikova -- Chastʹ II. Izbrannye raboty tvorcheskogo nasledii︠a︡ I︠U︡.K. Pletnikova -- Chastʹ III. Vospominanii︠a︡ o I︠U︡.K. Pletnikove.

The transition of various countries to socialism is giving birth to a constantly increasing diversity of concrete forms of implementation of the functions of the socialist revolution. At the same time, historical experience shows that the socialist revolution is characterized by certain universal regularities, so that it is a matter of principle, of vital importance, that a revolutionary Marxist party allow for them. Among these, above all, is the need for power to be in the hands of the working class (...) in alliance with all others who labor, the need for abolishing the socio-economic dominance of the capitalist class, and for the new authority to have the capacity to overcome any form of resistance by the class opponents of socialism while uniting the masses of the workers at large in the struggle for the building of the new society. Without the organization and cohesion of the laboring masses headed by the working class, and without converting them into the determining political force, a transition to socialism is impossible: this is the most important conclusion of Marxism-Leninism. This conclusion has found precise expression, with room for all possibilities, in the theory of the dictatorship of the proletariat as the political essence of the transition from capitalism to socialism. (shrink)

I cordially thank the members of the Central Committee for the high honor they have bestowed on me-my election as General Secretary of the Central Committee. I am fully aware of the tremendous responsibility that has been placed upon me. I understand how important and how extremely complicated the work before me is. I assure the Central Committee, and the party, that I will apply all my efforts, my knowledge, and my experience to justifying this confidence and, together with you, (...) continue that fundamental line of our party that Iurii Vladimirovich Andropov consistently and persistently put into practice. (shrink)

v. 1. Recursive model theory -- v. 2. Recursive algebra, analysis and combinatorics.

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Iurii Kovalenko.Orthodox theological understanding of church-state relations in Ukraine at the time of development of Media and Information Technology. The author, who for many years was the press-secretary to the Primate of the Ukrainian Orthodox Church, considers continuity UOC position on the principles of church-state relations and their genesis in accordance with the socio-political processes taking place in Ukraine, the development of media and information technology.

In this research, author analyzes and interprets data of sociological researches of the Razumkov Centre concerning the religious self-identification of Ukrainian citizens, their attitude towards the Church in general and towards the denominations and religions presented in Ukraine in the dynamics from the year 2000 to nowadays. The author also considers external and internal outlook trends and shows a dangerous contradiction between them. As an alternative to solve this conflict, the author suggests the idea of Open Orthodoxy and presents an (...) example of its implementation in projects of the Open Orthodox University of Saint Sophia the Wisdom. (shrink)

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

The subject of this research is the period of Russian symphonic music of the 1960s. A new generation of composers – the “Sixtiers” – introduced a fresh modern musical language and remarkable artistic achievements. In first part of the article, the author dwell on several fundamental symphonic works by R. Shchedrin, S. Slonimsky, E. Denisov, Y. Falik, N. Karetnikov, as well gives general characteristics to this period. The second part of the article examines the compositions by A. Schnittke and L. (...) Prigozhin. Special attention is turned to the Symphony No.3 by Boris Tishchenko, who opens new stylistic horizons and encompasses the key trends of modern music, including the avant-garde, into his stylistic orbit. This article is first to consider B. Tishchenko's outstanding Symphony No.3 in the context of stylistic and linguistic innovations of the 1960s, which defines the scientific novelty. Analysis is conducted on the role and place of the youngest composer of the “Sixtiers” B. Tishchenko in the struggle for the “new music”. The conclusion is made that Tishchenko was one of the leaders in revival of the Russian music of the late XX century, and his Symphony No.3 reflects the pursuits of the postwar generation of Soviet composers to the fullest. (shrink)

The subject of the study is the period of Russian symphonic music of the 1960s. A new generation of "sixties" composers has entered the Soviet music scene, imperiously declaring themselves with bright creative achievements, fresh and modern musical language. The epoch of the turning point dictated a new reality, required new artistic thinking, generated diverse creative ideas. The panorama of Russian music was quite colorful, many things in art appeared and disappeared very rapidly, stylistic pluralism, lost at the dawn of (...) Soviet power, returned to the music scene. Special attention is paid to the works of composers of the Leningrad school — S. Slonimsky, Y. Falik, L. Prigozhin and V. Gavrilin. All of them opened new stylistic horizons and absorbed into their sound orbit the main trends of modern music, including the conquests of the Western avant-garde.  The scientific novelty of the work consists in the fact that the author examines the bright and original works of young Leningrad authors in the context of stylistic and linguistic innovations of the 1960s. The article analyzes the role and place of "Sixties" composers in the struggle for "new music". The main conclusion of the article is the idea that the period of musical renewal of the 1960s under consideration turned out to be extremely saturated with the most complex and diverse problems: ideological, general aesthetic, musical style. S. Slonimsky, Y. Falik, L. Prigozhin, V. Gavrilin became undisputed leaders in the renewal of Russian music of the second half of the twentieth century, and their works-"symbols" fully reflected the intense search of the post-war generation of Soviet composers. (shrink)

The subject of this research is the period of Soviet music in the 1960s. A new generation of the composers – the “Sixtiers” – came upon the stage, demonstrating remarkable artistic achievements, fresh and modern musical language. This article is dedicated to the symphonic work of the prominent Russian composer of the late XX century Boris Ivanovich Tishchenko. Particular attention is given to the Symphony No.1, which he created at the age of 22. Tishchenko burst into the Soviet musical space (...) with creative fervor, and asserted himself as a tremendous and unique talent. His extemporaneous music pieces kept pace with the time, in unison with the global changes that took place in Russian symphonism. The scientific novelty lies in consideration of B. Tishchenko’s Symphony No.1 in context of stylistic and linguistic innovations of the 1960s. Detailed analysis is conducted on the role and place of Tishchenko — the youngest of the generation of “Sixtiers” – in the struggle for "new music". The main conclusion lies in the thought that Tishchenko was one of the leaders in the renewal of Russian music in the late XX century, and Symphony No.1 of his early period fully reflected the intense pursuits of the post-war generation of the Soviet composers and opened the path towards the "new shores" in symphonic music of that time. (shrink)

The Art of War application to education is about solving problems to improve student and school success. The Art of War describes the significance of a leader and his knowledge and prudent application of the strategies. At the core of theses strategies is the non-negotiable moral purpose of the leader to be reinforced by other fine qualities as wisdom, commitment, discipline, and courage.

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Gaze cueing effect (GCE) refers to attention orienting towards the gazed-at location, characterised by faster responses to gazed-at than non-gazed-at stimuli. A previous study investigated the effects of affective priming on GCE and reported that threatening primes enhanced GCE. However, it remains unknown whether the threat or heightened arousal potentiated GCE. We investigated how highly arousing threatening and positive primes, compared to low arousing neutral primes modulate GCE. After a brief exposure to an affective prime (pictures of threat or erotica) (...) or a neutral prime, participants detected an asterisk validly or invalidly cued by the gaze direction of a neutral face. The results showed that the threatening primes diminished the magnitude of GCE. The highly arousing positive primes did not have an effect on GCE. Further analyses showed that, as compared to neutral priming, the reaction times after threatening primes were shortened on invalid trials. This finding was interpreted to suggest that the threatening primes enhanced goal-directed target detection and attenuated attention orienting by irrelevant gaze cues via improving executive control. In sum, the present findings indicate that threat priming modulates GCE, not because of heightened arousal but because of the threat. (shrink)

_Making Sense of Tantric Buddhism_ fundamentally rethinks the nature of the transgressive theories and practices of the Buddhist Tantric traditions, challenging the notion that the Tantras were "marginal" or primitive and situating them instead--both ideologically and institutionally--within larger trends in mainstream Buddhist and Indian culture. Critically surveying prior scholarship, Wedemeyer exposes the fallacies of attributing Tantric transgression to either the passions of lusty monks, primitive tribal rites, or slavish imitation of Saiva traditions. Through comparative analysis of modern historical narratives--that depict (...) Tantrism as a degenerate form of Buddhism, a primal religious undercurrent, or medieval ritualism--he likewise demonstrates these to be stock patterns in the European historical imagination. Through close analysis of primary sources, Wedemeyer reveals the lived world of Tantric Buddhism as largely continuous with the Indian religious mainstream and deploys contemporary methods of semiotic and structural analysis to make sense of its seemingly repellent and immoral injunctions. Innovative, semiological readings of the influential _Guhyasamaja Tantra_ underscore the text's overriding concern with purity, pollution, and transcendent insight--issues shared by all Indic religions--and a large-scale, quantitative study of Tantric literature shows its radical antinomianism to be a highly managed ritual observance restricted to a sacerdotal elite. These insights into Tantric scripture and ritual clarify the continuities between South Asian Tantrism and broader currents in Indian religion, illustrating how thoroughly these "radical" communities were integrated into the intellectual, institutional, and social structures of South Asian Buddhism. (shrink)

_Making Sense of Tantric Buddhism_ fundamentally rethinks the nature of the transgressive theories and practices of the Buddhist Tantric traditions, challenging the notion that the Tantras were "marginal" or primitive and situating them instead -- both ideologically and institutionally -- within larger trends in mainstream Buddhist and Indian culture. Critically surveying prior scholarship, Wedemeyer exposes the fallacies of attributing Tantric transgression to either the passions of lusty monks, primitive tribal rites, or slavish imitation of Saiva traditions. Through comparative analysis of (...) modern historical narratives -- that depict Tantrism as a degenerate form of Buddhism, a primal religious undercurrent, or medieval ritualism -- he likewise demonstrates these to be stock patterns in the European historical imagination. Through close analysis of primary sources, Wedemeyer reveals the lived world of Tantric Buddhism as largely continuous with the Indian religious mainstream and deploys contemporary methods of semiotic and structural analysis to make sense of its seemingly repellent and immoral injunctions. Innovative, semiological readings of the influential _Guhyasamaja Tantra_ underscore the text's overriding concern with purity, pollution, and transcendent insight -- issues shared by all Indic religions -- and a large-scale, quantitative study of Tantric literature shows its radical antinomianism to be a highly managed ritual observance restricted to a sacerdotal elite. These insights into Tantric scripture and ritual clarify the continuities between South Asian Tantrism and broader currents in Indian religion, illustrating how thoroughly these "radical" communities were integrated into the intellectual, institutional, and social structures of South Asian Buddhism. (shrink)

Gökhan Murteza, “Ahlak, İktisat ve Bilim: Adam Smith Felsefesine Giriş” isimli eserinde genellikle İktisat disiplininin birçok farklı konusunu felsefi açıdan tartışmaya açmıştır. Murteza’nın bu eseri, devleti ve toplumu ilgilendiren bu araştırma alanının, A. Smith ile birlikte bir bilim dalı olarak görülmeye başlanmasının sonucunda, gerçekten ahlaki olanı içerip içermediği problemi üzerinde durmaktadır.

Postmodernism has evoked great controversy and it continues to do so today, as it disseminates into general discourse. Some see its principles, such as its fundamental resistance to metanarratives, as frighteningly disruptive, while a growing number are reaping the benefits of its innovative perspective. In Political Theory and Postmodernism, Stephen K. White outlines a path through the postmodern problematic by distinguishing two distinct ways of thinking about the meaning of responsibility, one prevalent in modern and the other in postmodern perspectives. (...) Using this as a guide, White explores the work of Heidegger, Foucault, Derrida, Lyotard, and Habermas, as well as 'difference' feminists, with the goal of showing how postmodernism can inform contemporary ethical-political reflection. In his concluding chapter, White examines how this revisioned postmodern perspective might bear on our thinking about justice. (shrink)

An important volume connecting classical studies with feminism, Feminism and Ancient Philosophy provides an even-handed assessment of the ancient philosophers' discussions of women and explains which ancient views can be fruitful for feminist theorizing today. The papers in this anthology range from classical Greek philosophy through the Hellenistic period, with the predominance of essays focusing on topics such as the relation of reason and the emotions, the nature of emotions and desire, and related issues in moral psychology. The volume contains (...) some new, ground-breaking essays on Plato, Aristotle, and the Stoics, as well as previously published pieces by established scholars like Martha Nussbaum and Julia Annas. It promises to be of interest to an interdisciplinary audience including those working in classics, ancient philosophy, and feminist theory. (shrink)

This paper investigates the emotional import of literary devices deployed in fiction. Reflecting on the often-favored approach in the analytic tradition that locates fictional characters, events, and narratives as sources of readers’ emotions, I attempt to broaden the scope of analysis by accounting for how literary devices trigger non-cognitive emotions. I argue that giving more expansive consideration to literary devices by which authors present content facilitates a better understanding of how fiction engages emotion. In doing so, I also explore the (...) somatic dimension of reading fiction. (shrink)