This book constitutes the outcome of an international conference held at the Otto-Mobes-Volkswirtschaftsschule, Graz-Stifting( Austria), from June 16 to 22, 1974. The conference was initiated by a project group working on determinants and controls of social science development at the In stitute for Advanced Studies and Scientific Research in Vienna and or ganized by the editors of this volume. It was held under the auspices of the Austrian Ministry of Science and Research. The main topics of the conference were those (...) at the forefront of the 'state of argumentation' (to borrow from one of our contributors) in philosophy and sociology of science ever since the controversy between Thomas S. Kuhn and Sir Karl R. Popper has sharpened our awareness for the methodological and substantial presuppositions involved with questions of growth and development in science. Let us give two examples of those topics. The borderline between sociology of science and philo sophy of science has become more and more unclear; while the work of at least some philosophers of science comes to have an empirical flavour, sociologists of science are increasingly apt to include logical and methodo logical components of the research process as their objects of examina tion. Papers included in this volume testify to both tendencies. (shrink)

The anthropological approach is the central focus of this study. Laboratories are looked upon with the innocent eye of the traveller in exotic lands, and the societies found in these places are observed with the objective yet compassionate eye of the visitor from a quite other cultural milieu. There are many surprises that await us if we enter a laboratory in this frame of mind... This study is a realistic enterprise, an attempt to truly represent the social order of life (...) in laboratories and institutes of research, just as they are. By bringing the philosophical issues to the surface as matters not of prejudgement but as matters of concern, Karin Knorr-Cetina has developed the first really positive challenge to the philosophy of science since the days of paradigms and internal definitions of meanings. (shrink)

This book provides an exciting and diverse philosophical exploration of the role of practice and practices in human activity. It contains original essays and critiques of this philosophical and sociological attempt to move beyond current problematic ways of thinking in the humanities and social sciences. It will be useful across many disciplines, including philosophy, sociology, science, cultural theory, history and anthropology.

Images are objects of work in the laboratory. On its face, this work is achieved through talk Yet the talk attached to these images makes reference to other images, which are drawn from varcous environments. In this article, four such environments are identified: the domain of laboratory practice; the context of invisible physical reactions; the future image as it will appear in publication; and the domain of case precedents and reference scenarios from the field. The work of image analysis brings (...) the outside of the image into it and takes the inside out. Thus it can be seen that images are not just taken, they are designed and made. (shrink)

In the sociology of knowledge, the relationship between society and knowledge —or rather what separates them — remains an unsolved problem. A critical analysis of various solutions that we must look for to this problem suggests the plausibility of a passage between social groups, styles of argumentation and objects of knowledge. An empirical model of “decision displacements” is proposed on the basis of a corpus of texts and of observations derived from concrete analysis of a laboratory situation.

How does science create knowledge? Epistemic cultures, shaped by affinity, necessity, and historical coincidence, determine how we know what we know. In this book, Karin Knorr Cetina compares two of the most important and intriguing epistemic cultures of our day, those in high energy physics and molecular biology. The first ethnographic study to systematically compare two different scientific laboratory cultures, this book sharpens our focus on epistemic cultures as the basis of the knowledge society.

This article focuses upon the construction of wants and the embodying of the market in the work routines of workers on the Swiss foreign exchange market. The authors are particularly concerned with the role of the computer screen within the establishment of postsocial relations around a sense of embodied lack. The screen does not provide access to the market but is the market as an exteriorized assemblage of practices brought together in one place. The screen is the market rather than (...) its representation into which traders immerse themselves. Traders engage with this market in their daily work practices through a constructed sense of lack that requires them to act passionately within the market in order to satisfy the self understood as a structure of wanting. While Knorr Cetina and Bruegger draw on a Lacanian understanding of the self as lack, rather than focus on the formation of direct human social relations around this issue, they look instead at the materiality of lack and its position within the postsocial relations constituted through trading online in the foreign exchange market. Desire is constituted and realized here through the object of the computer screen rather than with other people directly. In this way relations between persons are mediated by real objects that constitute persons virtually. (shrink)

The new terrorism is a major exemplifying case for complexity theory – for example, it exemplifies major disproportionalities between cause and effect, unpredictable outcomes, and self-organizing, emergent structures. It also illustrates, I argue in this article, the emergence of global microstructures: of forms of connectivity and coordination that combine global reach with microstructural mechanisms that instantiate self-organizing principles and patterns. Global systems based on microstructural principles do not exhibit institutional complexity but rather the asymmetries, unpredictabilities and playfulness of complex (and (...) dispersed) interaction patterns. The analysis of complex global microstructures helps to collect and assess empirical evidence for the architecture of the global structural forms of a world society. It also suggests a theory of microglobalization – the view that the texture of a global world becomes articulated through microstructural patterns that develop in the shadow of (but liberated from) national and local institutional patterns. (shrink)

Markets have led a shadowy existence in economics. The ruling paradigm, neoclassical economics, for which markets are a central institution, has mainly been concerned with the determination of market prices. Until recently, sociological investigations of modern markets focused on production, as did anthropological work that ascertained how each culture made a living. The major debate among anthropologists to date has been about whether the economic rationality of the maximizing individual is to be found in all societies or whether substantive economies (...) are always embedded in a cultural matrix that determines its logics and forms of transaction. A new feature of financial markets is that they are based upon scopic systems – electronic and informational mechanisms of observing and contextualizing market reality and of back-projecting this reality onto the computer screens of globally operating traders. When such a mechanism is in place, coordination and activities respond to the reflected, represented reality rather than to pre-reflexive occurrences. This form of coordination contrasts with network forms of coordination that are pre-reflexive in character. In network markets, participants rely on their relationships to determine ‘where the market is’. In a market based on scopic systems, the market is fully visible on screen – as a set of tradable, comprehensively contextualized, quickly moving prices for various trading instruments. In this situation, a level of global inter-subjectivity emerges that derives from the character of these markets as reflexively observed by participants on their computer screens in temporal continuity, synchronicity, and immediacy. As a consequence, these markets are communities of time. As temporalized systems, financial markets project a form of coordination adapted to a global world that leaves behind the patterns of traditional producer and exchange markets. (shrink)

This article is an attempt to make sociological sense of the 2008 American election — particularly of the phenomenological observation of extraordinary enchantment and almost amorous attraction which unlikely members of the American population displayed for Obama, from the early days of the campaign onward. I draw on charisma theory to argue that sociology has something surprising to say on the phenomenon, and on the metaphor of the pipe to add detail about the technology of attraction that was in play.

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Resumen: la cohesión de la cultura ha sido posible con el acaecer de la renuncia pulsional y de la póstuma instauración de la educación en la vida del hombre. Desde tiempos arcaicos se ha trazado un esquema de enseñanza y docilidad a partir de las necesidades vigentes de la época. De aquí que los objetivos de este trabajo sean examinar esta dialéctica histórica de la educación y, por otra parte, explorar los conceptos de disciplina y castigo como instrumentos configuradores de (...) la práctica educativa. Para abarcar estos objetivos, se colocan en contexto la formación del sujeto en la historia, la disciplina como elemento de control que gobierna en minucia el entorno del sujeto, y el castigo como elemento que garantiza la completa docilidad del individuo. Se discute que para alcanzar la docilidad humana deben desplegarse diferentes mecanismos de doblegamiento de la voluntad, solo que en nuestro tiempo los dispositivos de contención se han hecho tan flexibles, que han perdido la fortaleza necesaria para forjar el carácter humano con un nivel conciencia adecuada. Finalmente, se concluye que lo que realmente interesa al sistema social son cuerpos normalizados listos para las funciones del trabajo. (shrink)

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)