The notion of empathy has been explicated in different ways in the current debate on how to understand others. Whereas defenders of simulation-based approaches claim that empathy involves some kind of isomorphism between the empathizer’s and the target’s mental state, defenders of the phenomenological account vehemently deny this and claim that empathy allows us to directly perceive someone else’s mental states. Although these views are typically presented as being opposed, I argue that at least one version of a simulation-based approach—the (...) account given by de Vignemont and Jacob—is compatible with the direct-perception view. My argument has two parts: My first step is to show that the conflict between these accounts is not—as it seems at first glance—a disagreement on the mechanism by which empathy comes about. Rather, it is due to the fact that their proponents attribute two very different roles to empathy in understanding others. My second step is to introduce Stein’s account of empathy. By not restricting empathy to either one of these two roles, her process model of empathy helps to see how the divergent intuitions that have been brought forward in the current debate could be integrated. (shrink)

It has become increasingly common to talk about the second person in the theory of mind debate. While theory theory and simulation theory are described as third person and first person accounts respectively, a second person account suggests itself as a viable, though wrongfully neglected third option. In this paper I argue that this way of framing the debate is misleading. Although defenders of second person accounts make use of the vocabulary of the theory of mind debate, they understand some (...) of the core expressions in a different way. I will illustrate this claim by focusing on Reddy’s and Gallagher’s accounts and argue that these authors use the notions of knowing and of understanding other minds differently than traditionally assumed. As a consequence, second person accounts thus conceived do not directly address the questions that gave rise to the theory of mind debate. They invite us, however, to critically reflect upon the way the debate has been set up. (shrink)

Willing and Understanding elucidates a variety of issues in and approaches to debating the will-intellect interplay in the late Middle Ages. Authored by prominent scholars in the field, the contributions offer different perspectives on the development of late medieval theories of the will. Charting a dense map of voluntarist and epistemological ideas - entrenched leitmotifs of late medieval philosophy, seminal insights sparking original trends, and ephemeral novelties - the volume is a testimony to the conceptual multidimensionality and ethical complexity of (...) the past and present iterations of the debate on the will. Contributors are Pascale Bermon, Magdalena Bieniak, Michael W. Dunne, Riccardo Fedriga, Giacomo Fornasieri, Tobias Hoffmann, Severin V. Kitanov, Monika Michałowska, Riccardo Saccenti, Sonja Schierbaum, Michael Szlachta, Łukasz Tomanek, and Francesco Omar Zamboni. (shrink)

Anthropologie und Moralphilosophie wurden von Kant ausfuhrlicher und differenzierter behandelt als bisher angenommen. Daruber hinaus sind beide Disziplinen notwendig voneinander abhangig und aufeinander bezogen. Seine Konzeption des Verhaltnisses von Anthropologie und Moralphilosophie weist Kant aus als wurdigen Gesprachspartner in der modernen Anthropologie- und Moralphilosophie-Diskussion.".

Comprehensive study of the Vākyapadīya of Bhartr̥hari, work on semantics and philosophy of Sanskrit grammar.

Introducing the first macro-sociological perspective on the concept of creativity this book includes a review of ten domains which have studied creativity. It also explores the results of a six-year on-going research project comparing students' ideas on creativity with employers' and industry professionals' views.

The discussion on the principle of non-contradiction (1946–1957) between Marxist and non-Marxist philosophers was one of the major philosophical discussions in Polish philosophy of this period. In my text, I carefully reconstruct this discussion and outline its relation to Soviet debates on the subject. I show that the change in Schaff’s position happened in the early 1950s under the combined influence of the Lvov–Warsaw School and the changes in the official Soviet position regarding formal logic. I discuss the aftermath following (...) Schaff’s change in attitude towards the analytic tradition for the development of Polish philosophy, as well as the critique of this change by Jarosław Ładosz. In my reconstruction of the latter, I focus on the problem of the historical development of science. I refer to Ilyenkov’s critique of Schaff, opposing synchronic (“positivist”) and diachronic (“dialectical”) concepts of knowledge. As I argue, these opposing concepts of science can be seen as a genuine issue at stake in the Polish discussion as well, especially in the polemic between Schaff and Ładosz. (shrink)

Idea integracji europejskiej nie jest wymysłem naszych czasów. Jest to proces złożony, który dojrzewał na przestrzeni kilku wieków i który w naszym stuleciu zaczął nabierać wyrazistych kształtów. Społeczeństwa europejskie znużone bezsensem wzajemnie wyniszczających wojen, zaczęły poszukiwać takiej formy koegzystencji, która umożliwiłaby im wspólne decydowanie o polityce, gospodarce czy kulturze. W roku 1950 francuski minister spraw zagranicznych Robert Schuman zadeklarował gotowość rządu francuskiego do współpracy z rządem niemieckim w sektorze węgla i stali, w celu zagwarantowania pokoju na kontynencie. Plan Schumana urzeczywistnił (...) się z chwilą podpisania w Paryżu 18 kwietnia 1951 r. przez sześć państw zachodnioeuropejskich: Niemcy, Francję, Włochy, Luksemburg, Belgię i Holandię, układu o Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali. Kolejne dwa traktaty o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej podpisane w Rzymie 25 marca 1957 r. miały na celu rozszerzenie współpracy gospodarczej na inne sektory, takie jak rolnictwo, rybołówstwo, komunikacja, handel zagraniczny oraz utworzenie wspólnego rynku gospodarczego. Aby cel ten został osiągnięty, państwa członkowskie zdecydowały się na kolejne kroki integracyjne, jakimi były unia gospodarcza i walutowa. Drogę do tego procesu otworzył podpisany 7 lutego 1992 r. w Maastricht Traktat o Unii Europejskiej. Ratyfikacja Układu z Maastricht stała się okazją dokonania pewnych zmian w niemieckiej konstytucji, do której wprowadzono nowy zapis w art. 23 o Unii Europejskiej. Unia stała się celem nadrzędnym państwa niemieckiego, a Bundestag i Bundesrat otrzymały jasne cele i zadania w sprawach dotyczących Unii Europejskiej. Fakt ten świadczy o ogromnym znaczeniu Unii dla Niemiec. Niemcy są jednym z najbogatszych państw piętnastki. Ich PKB przekracza 20 tys. ECU i jest jednym z najwyższych w Unii. Motorem niemieckiej gospodarki jest przemysł, a zwłaszcza prężnie rozwijający się przemysł samochodowy. Unia Europejska jest dla Niemiec ważnym rynkiem zbytu - 60% eksportu w ramach Unii Europejskiej zajmuje eksport niemiecki. Poziom, który Niemcy osiągnęli w przeciągu 50 lat od zakończenia drugiej wojny światowej, nie byłby możliwy bez ścisłej współpracy pozostałych państw europejskich. Zniesienie ceł oraz wszelkich barier gospodarczych stworzyło ogromne możliwości handlowe i nie tylko. Ważnym krokiem w intensyfikacji wzajemnych stosunków było utworzenie unii gospodarczej i monetarnej, mającej na celu wprowadzenie do 2002 wspólnej waluty EURO. Wraz z postępującą integracją wewnątrz Unii Europejskiej pod koniec lat osiemdziesiątych dokonały się w Europie ważne zmiany historyczne. Europa Środkowa i Wschodnia uwalnia się, w wyniku reform przeprowadzanych w Związku Radzieckim przez Michaiła Gorbaczowa, spod totalitarnych rządów komunistycznych. W roku 1991 wybucha w Moskwie pucz, który wykorzystują republiki radzieckie, ogłaszając swoją niepodległość. W Polsce i na Węgrzech odbywają się obrady okrągłego stołu, w wyniku których komuniści oddają władzę opozycji. Do ostrych konfliktów dochodzi natomiast w Czechosłowacji i Rumunii, gdzie oddanie władzy nie odbywa się bez przelewu krwi. Zmiany polityczne nie ominęły również NRD. W nocy z 9 na 10 listopada 1989 r. runął mur berliński, a 3 października 1990 r. dokonuje się zjednoczenie obu państw niemieckich. Wraz ze zjednoczeniem NRD staje się członkiem Unii Europejskiej. Proces ten odbywa się jednak na innych zasadach, niż przewidują to unijne procedury mówiące o przyjęciu nowych członków w swoje szeregi. W dniu zjednoczenia Wschodnie Niemcy przejmują prawo pierwotne oraz 80% prawa wtórnego Unii. Poza tym otrzymują znaczną pomoc w ramach funduszy strukturalnych. Wiele państw Europy Środkowo- Wschodniej chętnie podzieliłoby los NRD i szybko zintegrowałoby się z zachodnioeuropejskimi strukturami. Dlatego też od początku lat dziewięćdziesiątych zauważamy intensywne starania tych państw o przyjęcie w struktury Unii Europejskiej. W roku 1991 Polska i Węgry podpisały jako pierwsze państwa byłego Bloku Wschodniego Układy Europejskie. W ślad za nimi poszły Bułgaria, Litwa, Łotwa, Estonia, Rumunia, Słowenia, Słowacja i Czechy. Od 1994 r. kraje te wystąpiły oficjalnie o członkostwo w Unii Europejskiej. Przystąpienie do Unii spotyka się w społeczeństwie z wieloma negatywnymi reakcjami. Polacy coraz bardziej sceptycznie odnoszą się do spraw Unii Europejskiej i do przyszłego w niej członkostwa, choć z pewnością można by liczyć na wiele. Chociażby na ustabilizowanie gospodarki, młodej demokracji oraz stosunków polsko-niemieckich. Przeszkodą i problemem na drodze do integracji jest sytuacja polskiego rolnictwa, kwestia wykupu ziem polskich przez Niemców oraz utraty tożsamości narodowej. Również Niemcy obawiają się rozszerzenia. Politycy natomiast wydają się być motorem integracji europejskiej. Helmut Kohl, były kanclerz Niemiec, postawił sobie nawet za cel zintegrowanie krajów środkowoeuropejskich ze strukturami zachodnimi do 2002 r., podając za powód swej decyzji utrzymanie stabilności gospodarki i pokoju w tym regionie. Jego następca Gerhard Schröder nie jest już takim optymistą. Podczas niemieckiego przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej ma zamiar zająć się w pierwszej kolejności interesami niemieckimi oraz sprawami dotyczącymi wewnętrznych problemów Unii Europejskiej. Kwestia rozszerzenia zeszła na plan dalszy. Czy jest to słuszna koncepcja - pokaże czas. (shrink)

The current study investigated age differences in the use of attentional deployment, positive reappraisal and suppression while regulating responses to sadness-eliciting content. We also tested to what extent these emotion regulation strategies were useful for each age group in managing response to age-relevant sad information. Forty-two young participants (Mage = 18.5, SE =.15) and 48 older participants (Mage = 71.42, SE = 1.15) watched four sadness-eliciting videos (about death/illness, four to five minutes long) under four conditions—no-regulation (no regulation instructions), attentional (...) deployment (divert attention away), positive reappraisal (focus on positive outcomes) and suppression (conceal emotional expressions). We assessed negative emotional experience, expression, skin conductance level (SCL) and visual fixation duration while participants watched the emotional clips and followed the instructions for each condition. Results suggest that older adults were more successful than younger adults at implementing both attentional deployment and positive reappraisal. Ability to suppress emotions appears to remain stable with age. Within age-group comparisons suggested that for the older adults, positive reappraisal was a more useful emotion regulation strategy than the others, while the pattern among younger adults was less conclusive. Age-relevant differences in motivation and successful emotion regulatory efforts based on theoretical and empirical literatures are discussed. (shrink)

Science communication has gained high importance in the current knowledge and risk society. Nevertheless, there is still a lack of qualitative studies on how non-experts and experts engage in opinionated scientific debates and which linguistic devices they use to gain influence on other people’s attitudes toward a scientific issue. In our study, we examine dialogical modes of science communication (i.e. weblogs) used by bloggers and audiences to engage into opinionated discourse about scientific endeavors. As those exchanges easily lead to controversies (...) between different points of views, stances and attitudes, we focus from a rhetorically-driven linguistic perspective on devices to persuade the other participants and readers and to control the discourse. Hence, we ask which linguistic instruments are used to gain influence on influence. The aim of our study is to get deeper insights into the persuasive strategies mainly used in those forms of external science communication. (shrink)

In this article the author analyses two polemics against the stoic conception of fate – by Alexander of Aphrodisias and by Chalcidius. Alexander, who wants to show the Aristotelian doctrine of fate, presents the subject against a background of the stoic conception, pointing out its disadvantages. He deals with the ideas concerning the existence and meaning of possibility in determinism. He also discusses issues referring to the free will of a man, free choices and their consequences. Chalcidius talks about the (...) matters of evil and its beginnings, as he finds the stoics unable to give satisfactory answers to these questions. Not only similarities are there between Alexander and Chalcidius, but many differences as well. They are caused by the different backgrounds of the two critics of determinism. Alexander sees himself as an orthodox peripateticienne, whereas Chalcidius places his conceptions in the context of Platon’s teachings about fate. (shrink)

This paper argues that critical realism is one of the main theoretical orientations of the social sciences in the twentieth and twenty-first centuries. Critical realism aims to study the transcende...

Human–nonhuman chimeras have been the focus of ethical controversies for more than a decade, yet some related issues remain unaddressed. For example, little has been said about the relationship between the origin of transferred cells and the morally relevant capacities to which they may give rise. Consider, for example, a developing mouse fetus that receives a brain stem cell transplant from a human and another that receives a brain stem cell transplant from a dolphin. If both chimeras acquire morally relevant (...) capacities as a result of transplantation, and if those capacities are indistinguishable, should the difference in cell origin matter to how we classify these creatures? I argue that if morally relevant capacities are easy to detect, cell origin is irrelevant to how the chimera ought to be treated. However, if such capacities are hard to detect, cell origin should play a role in considerations about how to treat the chimera. (shrink)

Our daily lives unfold continuously, yet our memories are organised into distinct events, situated in a specific context of space and time, and chunked when this context changes (at event boundaries). Previous research showed that this process, termed event segmentation, enhances object-context binding but impairs temporal order memory. Physiologically, peaks in pupil dilation index event segmentation, similar to emotion-induced bursts of autonomic arousal. Emotional arousal also modulates object-context binding and temporal order memory. Yet, these two critical factors have not been (...) systematically studied together. To address this gap, we ran a behavioural experiment using a paradigm validated to study event segmentation and extended it with emotion manipulation. During encoding, we sequentially presented greyscale objects embedded in coloured frames (colour changes defining events), with a neutral or aversive sound. During retrieval, we tested participants’ memory of temporal order memory and object-colour binding. We found opposite effects of emotion and event segmentation on episodic memory. While event segmentation enhanced object-context binding, emotion impaired it. On the contrary, event segmentation impaired temporal order memory, but emotion enhanced it. These findings increase our understanding of episodic memory organisation in laboratory settings, and potentially in real life with perceptual changes and emotion fluctuations constantly interacting. (shrink)

This beautifully illustrated book documents the exceptional postcard collection of Adolf Feller. In 1889 Feller, a Swiss entrepreneur, began collecting postcards on various business trips as mementos of his travels. When news of his hobby reached his friends and relatives, others began sending picture postcards as well. After his death, Feller's daughter, Elisabeth, continued to seek out postcards from around the world. The collection now includes 54,000 postcards from 140 countries, with especially impressive examples from 1893–1930, the height of the (...) picture postcard's popularity. A wonderful testament to one man's obsession, The World in Pocket-Size Format provides a new way to experience the history of the postcard as a means of both artistic expression and communication. (shrink)

According to Aristotle, wisdom orchestrates all other virtues and therefore leads to eudaimonia, which can be translated as flourishing or psychological well-being. Wisdom guides people to take the morally right course of action in concrete situations to benefit themselves and others. If Aristotle’s theory is correct, then wisdom should be related to different moral virtues and wisdom, rather than individual virtues, should predict eudaimonic well-being, establishing wisdom as the driving force behind human flourishing. Survey data were collected from 230 undergraduate (...) students (M = 21 years, median age = 20 years) attending five different classes in the social sciences at a university in the Southeast of the United States at the beginning and end of the fall semester in 2016. Bivariate correlations, regression analyses, and a structural equation model were utilized to analyze the data. Three-dimensional wisdom (3D-WS) at the beginning of the semester (T1), consisting of the average of cognitive, reflective, and compassionate personality qualities, was significantly positively related to gratitude, forgiveness, morality/fairness, modesty, greed avoidance, and sincerity at T1. Wisdom at T1 predicted flourishing at the end of the semester (T2), assessed by self-acceptance, mastery, purpose in life, and orientation toward personal growth. Among the virtues, only gratitude at T1 significantly predicted flourishing at T2. It appears that Aristotle was correct! Wisdom, at least as measured by the 3D-WS, seems to orchestrate moral virtues and result in human flourishing. This implies that cultivating the development of wisdom will lead to a better and more flourishing life. (shrink)