Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve (...) farklı çevrelerce de mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

In this study, the works of scholars and thinkers whose views on the subject critically evaluated are taken into account. In addition, scientific articles, encyclopedia articles, books and book chapters written by some researchers who are thought to be related to the subject are also used. In this study, a subject-centered literature review is conducted. The data are collected, classified, analyzed and mutually evaluated. In the introductory part of the study, theories about the emergence, development and differentiation of language in (...) general are emphasized. In this context, both the expressions of the holy books on the subject and the examples from the philosophical theories are discussed. In this context, the evidence put forward by those who blessed the language of revelation by identifying it with revelation itself is tried to be determined and evaluated. Here, there are views that both bless and oppose Arabic. Finally, the narrative and rational justifications of those who defend this theory are evaluated. According to the data obtained within the scope of the study, some Muslim scholars and thinkers who belong to different scientific traditions such as language, literature, tafsir, kalam, fiqh, hadith and philosophy have made an effort to sanctify the language of revelation as revelation. However, they had difficulty in justifying their views on the subject. For this reason, the effort to identify the language of revelation with revelation has not been generally accepted in the Islamic world. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Thomas Hobbes (1588-1679) toplum sözleşmesi teorisinin kurucusu olarak kabul edilen önemli bir siyaset kuramcısıdır. Hobbes’un doğal durumu tanımlaması, toplumun oluşmasındaki nedenleri belirtmesi, yetkiye ve siyasi yükümlülüklere dair fikirleri siyasi düşünce tarihinde dikkat çeker. Düşünür, özellikle yaşadığı yüzyılda monarşiyi güçlendirmek adına siyasal itaati meşrulaştırmanın gerekliliği üzerinde durmuş, dönemin koşullarından dolayı Tanrı fikrini tamamıyle dışlayamamıştır. Bu yüzden toplum sözleşmesi fikrini temellendirdikten sonra ahlaki yasalar ve yükümlülükler aracılığı ile Tanrı kavramını teorisine dahil etmeyi seçmiştir. Bununla birlikte, kendisinden önceki düşünürlerin aksine Tanrı’ya siyasal ve (...) toplumsal düzeni sağlama hususunda ancak ikincil bir görev vermiştir. Tanrı kavramını ve yazılı olmayan kuralların yükümlülüğünü dışlaması, söz konusu dönemde Hobbes’un ateist olduğuna dair tartışmalara yol açsa da, kendisi bunu kabul etmemiştir. Bizim kanaatimiz, Hobbes’un aslında bir ateist olduğu ve Tanrı fikrini sadece toplumun düzenini sağlamak için siyasi bir araç olarak kullandığı yönündedir. Bir başka deyişle, argümanımız; Hobbes’un dini ve Tanrı korkusunu, bireyleri yazılı yasalara uymaları yönünde zorlamak için kullandığı şeklindedir. Bu argümanın haklılığını gösterebilmek için makalemizde Hobbes’un De Cive ve Leviathan kitaplarındaki argümanları analiz edilmiş ve geliştirmiş olduğu kuramda dinin ve Tanrı’nın yeri incelenmiştir.Özet: Thomas Hobbes, İngiltere’de sosyal ve siyasi düzenin tehlike altında olduğu ve egemen gücün meşrulaştırılması gerektiği bir dönem olan onyedinci yüzyılda yaşamıştır. Doğal bilimlerdeki ilerlemeler ve felsefik düşünce yapısındaki değişimler, rasyonaliteyi önemli kılarak, söz konusu dönemde egemenin gücünün ve bireylerin özgür istencinin sorgulanmasına olanak vermiştir. Bu yüzden, Tanrı, din ve siyasi yükümlülükler ile ilgili sorunlar da yeni bir boyut kazanmıştır. Hobbes’un esas felsefesi Aristoteles teleolojisini çürütmek ve sonrasında da onu mekanik yaklaşım ile değiştirmekti. Hobbes’un modern doğal bilimlere olan yaklaşımı, siyaset felsefesini de mekanik bir yaklaşımla temellendirmeye itmiştir. Bu sebeple, Tanrı’nın birincil rolünü siyaset felsefesinden çıkarmış, ama bunu yaparken de Tanrı’nın varlığını inkar etmemiştir. Hobbes’un bu makalede tartışılan kitapları; De Cive ve Leviathan’da, bireylerin toplumun önemli parçaları olduğundan ama doğal olarak siyasi birer varlık olmadıklarından bahsedilir. Hobbes’a göre bireyler hayatta kalmak için siyasi bir kurumun altına girmek durumundadırlar. Bir başka deyişle, insanın zayıflığı, siyasi toplumun kurulmasını gerekli kılmıştır. İnsan doğal olarak siyasi bir varlık olmasa dahi, siyasi bir kurum altında yaşamak insan doğasına aykırı bir durum değildir. Hobbes’un üzerinde durduğu temel nokta, sivil toplumun yapay bir ürün olsa dahi bireylerin refahı için gerekli olduğudur. Yazılı yasaların ve bir otoritenin, kısacası zorlayıcı bir gücün olmaması halinde, insanlar tehlike altında olacaktır. Bu koşullar altında, bir kişinin kendisini koruması için ne gerekiyorsa yapacağı şaşırtıcı bir durum değildir. Böylesi bir savaş durumunu engellemek için, kişiler doğal durumdaki sınırsız özgürlüklerini bırakarak, egemen bir gücün altında yaşamayı tercih edeceklerdir. Aslında Hobbes’a göre, insanın güvenliğini sağlayan siyasi toplumun varlığı değil, zorlayıcı bir gücün varlığıdır. Bu güç, insanların barış içerisinde yaşaması için gereken koşuldur. Bir başka deyişle, bireyler önce toplumu oluşturmak için sonra da o toplumun devamlılığını sağlamak için bir güçten korkmalıdırlar. Korku kavramı olmadan Hobbes’un bahsettiği siyasi güce bir temel bulmak zor olacaktır çünkü korku faktörü bireylerin kişisel çıkarları ile toplumsal iyinin karşı karşıya geldiği durumlarda, bireyi korkutarak siyasi güce uymayı zorlayacak ve böylece toplumsal refahı sağlayacaktır. Bu noktada, Hobbes’un kuramına Tanrı kavramı dahil olur. Bu makalede, Hobbes’un kuramında dinin rolü olmadan siyasi yükümlülük kavramının eksik kalacağı tartışılmıştır. Bireyler birbirlerinden korktukları için ve güvenliğe ihtiyaçları oldukları için bir toplumun altında yaşamayı tercih ederler. Hobbes’a göre bu ihtiyaç Tanrı korkusuyla desteklenmelidir. Fakat, Hobbes ne Tanrı korkusunu ne de ahlaki yasaların varlığını doğal durumda kullanmıştır. Bunun yerine, sonrasında siyasi düzen için gerekli olan yükümlülüklere bir temel bulmak için, Tanrı kavramını kullanmayı seçmiştir. Hobbes, burada analiz edilen kitaplarında doğal yasalar, ahlaki yasalar ve ilahi yasalar kavramlarını açıklar. Ona göre, doğal yasalar ahlaki yasalardır ve aynı zamanda ilahi yasalar olarak da adlandırılabilirler. Bu yüzden üçü de aynı görünür ve hepsi de Tanrı tarafından verilir. Tanrı her bireye akıl verdiğinden, herkes bu yasalara akılları aracılığı ile ulaşabilir. Hobbes’un kuramında bu noktaya kadar, sadece sivil toplumda değil, doğal durumda da ahlaki yükümlülüklerin olmasına imkan veriliyordu. Fakat, Hobbes insanların doğal durumda ahlaki bilinçlerinin olmadığını ve ahlaki yasalara uymak zorunda olmadıklarını söyler. Ona göre doğal yasalar, ahlaki yasalar ya da Tanrı’nın yasaları, adına her ne dersek diyelim, yükümlülük yaratan yasalar olmaları için bir sivil otoritenin yaptırımında olması gerekir. Her ne kadar da doğal durumda ahlaki yasaların varlığından söz etse de, söz konusu yasaların insanların toplum altında yaşamaya geçmeden önce yükümlülüğe yol açmadığını da ekler.Doğal yasalar sadece insanları toplum altında birleştirmeye zorlayacak bir güç olması halinde, Tanrı’nın buyrukları olarak zorunluluğa dönüşürler. Bu demektir ki; ahlaki ilkeler siyasi bir güç olmadığı sürece anlamsızdırlar. Hobbes’un felsefesinde aklın buyrukları ve Tanrı’nın yasaları iki farklı kavram olarak ortaya çıkar; bu durum da bizi Hobbes’un aslında Tanrı’ya inanmadığını savunmaya kadar götürebilir. Halbuki, Hobbes’un yükümlülükleri meşrulaştırmak için dinin gücüne ihtiyacı vardır. Bu sebeple, Tanrı’yı bir araç olarak kullanmayı seçmiştir. Böylece, egemenin mutlak gücünü de sınırlamış ve yükümlülükler için de bir temel bulabilmiştir. Bir başka deyişle, Tanrı’nın varlığının dini açıdan meşrulaştırmasını yapmak yerine, egemen gücün eline dini ve Tanrı’yı siyasi ve sosyal düzene ulaşmak için bir araç olarak vermiştir. Hobbes’un göstermeye çalıştığı, Leviathan diye adlandırdığı toplumun bireylerden oluştuğu ve bu bireylerin egemen güce biat etme sebeplerinin, kendilerinin vermiş olduğu rıza ve yetki olduğudur. Kısacası, Hobbes siyaset felsefesinin temeline Tanrı’yı değil, öznelerin özgür iradelerini koyar. Bireyler doğal durumdaki sınırsız özgürlüklerinden feragat ederek bir egemen altında yaşamaya rıza göstermişlerdir, çünkü karşılığında güvenliklerini sağlayacaklardır. Bu anlaşma gereği egemene itaat etmeyi kabul ederler. Böylece siyasal olarak bireyin bağlı bulunduğu yükümlülükler Tanrı kavramı ile sınırlandırılmış olan egemenin gücü ile meşrulaştırılmış olur. Bu makalede, Hobbes’un egemenin mutlak gücünü ilahi irade olan Tanrı ile sınırlandırmış olduğu gösterilir. Aslında Hobbes’un yapmaya çalıştığı, egemenin gücüne mutlakiyet sağlayarak, onu ne dünyevi ne de ilahi bir güce karşı sorumluluk altına sokmaktır. Bunu nasıl başardığı ise bu makalede, Hobbes’un De Cive ve Leviathan kitaplarının analiz edilmesi ile detaylı olarak gösterilmiştir. (shrink)

Metaphysics is one of the most major disciplines of philosophy. Generally, since Aristotle, its subject has been accepted as "being qua being". However, in the history of Islamic thought, there have been some scholars who think that kalam should be accepted as a superior science instead of metaphysics. Therefore, these thinkers considered "being qua being", which is accepted as the subject of metaphysics, as the subject of theology. In this study, the approach of Qadî Sirâj al-Din Urmawi, a member of (...) the philosophical theology school formed by the philosophical-kalam scholars who think that the claim in question is true and is shaped within the framework of this idea to metaphysical science and metaphysical concepts will be discussed. Therefore, this study is limited to Urmawi’s approach to metaphysics and metaphysical concepts. With this study on Urmawi, it is aimed to determine the essential position of metaphysics according to Urmawi and the meanings of metaphysical concepts in his thought. It is important for the development of philosophical thought to determine the way in which these issues are handled by a thinker who is a member of the philosophical theological school. His works Matali al-Anwâr and Bayân al-Haqq, written in the line of Fakhr al-Din al-Razi, are remarkable in terms of revealing his philosophy and the way he dealt with metaphysical concepts in a broader way. Additionally, with this study, which will contribute to the understanding of the position of metaphysics in the 13th century, it is seen that metaphysics is a superior science in the eyes of Urmawi. However, his approach to metaphysical concepts is different from his approach to the science of metaphysics. Indeed, although he gives place to Ibn Sînâ’s views on metaphysical concepts, Fakhr al-Din al-Razi is dominant in his approaching. (shrink)

The study aimed to investigate the impact of behavioral biases on herding for Islamic financial products with the mediation of shariah literacy. An adopted questionnaire from several published studies was used to collect data. The data were collected from 410 respondents and were analyzed with SmartPLS. The results for the direct impact showed that self-attribution, illusion of control, and information availability have a positive and significant impact on herding for Islamic financial products while shariah literacy showed an insignificant impact on (...) herding. The results for mediation showed that previously significant and positive impact turned to insignificant when shariah literacy was introduced as mediating variable between the illusion of control, self-attribution, information availability, and herding. From a theoretical perspective, this study would contribute to the existing body of knowledge of financial decision making from shariah literacy point-out. On the other hand, the findings of this study may be useful for investors to avoid herding in the Islamic financial markets. The authors synthesize the contribution made by behavioral finance studies in extending the knowledge of herding behavior in Islamic financial products with a mediating role of shariah literacy. The key limitation of the study includes data that were collected from three districts of Punjab, Pakistan. (shrink)

The major argument against Ramsey-style epistemic structural realism is the model-theoretic refinement of Newman’s objection against Russell, presented in Ketland : 409–424, 2004), where a technical result is interpreted as showing that the Ramsey-sentence approach collapses into instrumentalism. This paper addresses some questions raised by the application of model theory to the scientific realism debate. Firstly, I will suggest three different formal semantics for the positions in the debate. Then, some technicalities of Ketland’s result will be scrutinized in light of (...) comments by Zahar and Demopoulos. Finally, I will formalize Ketland’s argument by means of an intensional operator and focus on one problematic premise. The conclusion is that, with some adjustments, the Ramsey-sentence approach can represent an intermediate position between realism and instrumentalism, but the term “structuralism” does not suit it well. (shrink)

La crise et la critique implaquables qui ont mine l'idee de subjectivite et de sujet meme - depuis plusieurs decennies - n'etaient-elles pas dues pour une large part, a l'inachevement des concepts et a celui de la theorie? Inachevement qui cependant, s'est trouve tout a fait masque par l'hypertrophie (mille fois denoncee) du sujet, dans la metaphysique, la morale ou la theorie politique des classiques; et d'ailleurs, masque aussi bien pour ses critiques ulterieurs que pour ses promoteurs. Telle est l'hypothese (...) qui meut cet ouvrage. Elle s'approfondit et surtout en vient a se confirmer, lorsque - s'aidant en quelque sorte des apories et des difficultes memes de la theorie classique parvenue a son apogee - l'on introduit plusieurs notions dont l'absence ou bien le developpement insuffisant, devait conduire a ces difficultes; et plus tard a la critique contemporaine, a son tour (en sens negatif), unilaterale et insuffisante. (shrink)

Dans l'esprit contemporain, un principe d'émergence remplace les conceptions dualistes ou foncièrement discontinuistes : sur la possibilité générale de la vie et son évolution, sur le passage de l'évolution naturelle à une progression d'ordre historique. Continuité et discontinuité s'y chevauchent et s'y défient. Si l'ontologie en ce domaine n'a pas de donnée positive à avancer, sans elle, la possibilité de principe et le sens général d'un changement de régime ontologique restent à l'état d'impensé.0Or ce qui se traduit là est la (...) tension fondamentale entre l'être et, du côté de la vie comme de l'histoire, l'existence. (shrink)

La dualité.objectif-subjectif constitue pour le dualisme une structure a priori par essence : ceci se vérifie aussi bien avec le couple contemporain de l'en-soi et du pour-soi qu'avec, sur une autre base, le couple cartésien de la chose étendue et de la chose pensante. Dans le champ théorique actuel règne, de facto, un double monisme juxtaposé qui se partage entre le réductionnisme phénoménologique et celui du néomatérialisme, aussi systématiques l'un que l'autre. Aussi la difficulté générale inhérente au dualisme, loin de (...) disparaître avec cette scission, a-t-elle pris une forme nouvelle. Au lieu de se réduire à une expérience subjective pure (comme dans la phénoménologie) ou à la seule expérience objective (dont se réclame l'explication néomatérialiste), l'auteur du présent essai explore une voie nouvelle pour interpréter la dualité du côté de l'ontologie, grâce à une division préalable et proprement ontologique. La détermination du fondement de cette dualité ne doit plus relever de l'expérience (toujours particulière), mais d'une déduction plus générale."--Page 4 of cover. (shrink)

This communique presents the Q-S synchronization of two nonidentical complex nonlinear hyperchaotic systems with unknown parameters. An adaptive controller based on adaptive integral sliding mode control and parameter update laws are designed to realize the synchronization and parameter identification to a given map vector. The aforementioned strategy’s employment demands the transformation of a system into a specific structure containing a nominal part and some unknown terms. An integral sliding mode controller is used to stabilize the error system by designing nominal (...) control accompanied by compensator control. For chattering suppression, a continuous compensator of smooth nature is used instead of conventional control. The stability of the proposed algorithm is established in an impressive way, using Lyapunov criteria. A numerical simulation is performed to illustrate the validity of the proposed synchronization scheme. (shrink)

Among such social-philosophic notions as society, culture, civilization, system, human, sense, sign, truth and others, concept “symbol” takes a special place. Most of the researchers meet the view, that symbol possesses an important place in the development of culture as a social phenomenon. The role of symbol in cultures birth and development is characterized by antipathy and polysemy. However revelation of the symbol role in spiritual processes of cultural transitions is beyond question one of the urgent philosophic issues. Symbol is (...) a form of access to over-sensible culture’s substance, it functions as a money-box and hearth of culture senses, which are included by the systems of signs, images, metaphors into the circulation of world and human relations. (shrink)

t. 1. [no assigned title] -- t. 2. Dialektiko-logicheskie print︠s︡ipy postroenii︠a︡ teorii -- t. 3. Dialektika aktivnosti v nauchnom poznanii -- t. 4. Dialekticheskai︠a︡ logika, obshchie problemy, kategorii sfery neposredstvennogo -- t. 5. Dialektika Kanta -- t. 6. Filosofii︠a︡ i logika Gegeli︠a︡.

We argue that there is an incompatibility between the two basic principles of Molinism, i.e., God’s middle knowledge of counterfactuals of creaturely freedom, and divine immutability. To this end, firstly, we set out the difference between strong and weak immutability: according to the latter only God’s essential attributes remain unchanged, while the former affirms that God cannot change in any way. Our next step is to argue that Molinism ascribes strong immutability to God. However, according to Molinism, some counterfactuals of (...) freedom need to be actualized by divine will. We argue that this claim does entail a change in God because it attributes a knowledge to God that involves moving from possibility to actuality through divine will. Therefore, claiming God knows counterfactuals of freedom leads us to reject the strong sense of divine immutability. Further, we argue that assuming God’s knowledge encompasses counterfactuals of freedom cannot be consistent even with weak immutability because, according to Molinism, a change in God’s knowledge requires a change in His essence. We conclude that Molinism is incoherent. (shrink)

Introduces young readers to Ibn Sina, telling his story as he might tell it himself. It provides a fascinating glimpse into the life of this philosopher, scientist and physician who was one of the greatest thinkers of his time.