Pod pojęciem technik interpretacji scenicznej rozumie się działania, które łącząc recepcję tekstu literackiego z pedagogiką dramy, przyczyniają się do intensywnej analizy i interpretacji tekstów. Twórcą i głównym przedstawicielem tego nurtu dydaktyki literatury jest w Niemczech profesor nauk o estetyce i komunikacji Ingo Scheller. Swoją koncepcję pracy z tekstami literackimi Scheller zbudował na gruncie estetyki recepcji - teorii, która nadawała szczególną rolę czytelnikowi w konstytuowaniu znaczenia dzieła literackiego. Ogromny wpływ na powstanie interpretacji scenicznej wywarły także rozwijające się w latach osiemdziesiątych (...) koncepcje dydaktyczne, bazujące na kreatywnym pisaniu i kładące nacisk na powiązanie interpretacji tekstu z produktywnym działaniem czytelnika. Opracowana przez Schellera metoda interpretacji scenicznej nabrała ostatecznego kształtu pod wpływem różnorodnych teorii i koncepcji teatru, reprezentowanych m. in. przez Stanisławskiego, Grotowskiego, Boala, Strasberga i Brechta. W wyniku wieloletnich doświadczeń powstała metoda, która podkreśla znaczenie emocji i imaginacji w procesach uczenia się, pozwala rozwijać umiejętność empatii oraz respektuje indywidualne doświadczenia czytelnika. Niniejszy artykuł poświęcony jest możliwościom zastosowania technik interpretacji scenicznej w nauczaniu języków obcych. Sposoby wykorzystania poszczególnych technik na lekcjach języka niemieckiego zilustrowano na przykładzie dziewiątego rozdziału z podręcznika Tangram 2B. (shrink)

Stosunki polsko-węgierskie pozostają czymś niezwykłym na skalę europejską. Choć w świadomości społeczeństw obu narodów dominuje pozytywne postrzeganie wzajemnych relacji, nie było to zjawisko stale występujące w historii. Najintensywniej zachodziło, gdy oba kraje opierały się dominacji pierwiastka germańskiego. Węgry jako pierwsze utraciły niepodległość, ulegając naciskom ze Wschodu. Również Polska podzieliła los Węgier, ulegając presji zarówno ze Wschodu, jak i Zachodu. Doświadczenia historyczne obu krajów pokazały konieczność współdziałania wobec zagrożeń płynących z obu kierunków. Warunki po 1886 roku nie sprzyjały realizacji tego (...) założenia, choć w XIX i XX wieku Polacy i Węgrzy snuli wizje geopolityczne określające skalę możliwych przemian w Europie Środkowej. Zmiana nastąpiła po zakończeniu II wojny światowej. Niezależnie od naturalnie występujących rozbieżności w postrzeganiu własnego otoczenia, w XXI wieku trudno wskazać polską koncepcję geopolityczną, która nie uwzględnia regionalnej roli Węgier, czy też węgierską, ignorującą Rzeczpospolitą Polską. (shrink)

Książka wybitnego znawcy problematyki filozofii, socjologii i politologii profesora i akademika Włodzimierza Kokluchina zwraca uwagę przede wszystkim czymś, co określić można mianem „pozaczasowości", a co polega na tym, że mimo swego uwikłania w konkretną rzeczywistość początku XXI wieku ogarnia ona prawidłowości rządzące polityką w procesie jej przemian w czasie. Odniesienia do konkretnych sytuacji maja tu na ogół charakter egzemplifikacji i służy głównie ukonkretnieniu rozważań dotyczących problemów poza tą konkretność wykraczających. Owa „pozaczasowość" odnosi się zresztą w równym stopniu do przeszłości, jak (...) i do przyszłości, w równym bowiem stopniu Autorowi udaje się ująć politykę jako proces wyrastający z przeszłości, jak i jako proces, który rozwijając się kształtował będzie rzeczywistość społeczną bliższej i dalszej przyszłości. Traktując politykę w ten właśnie sposób Włodzimierz Kokluchin nie traci z pola widzenia faktu, iż sama ta polityka jest czymś, co wciąż wymaga dookreślania i poznawania - jest tworem kształtowanym między innymi poprzez refleksję nad nią. (shrink)

Książka wybitnego znawcy problematyki filozofii, socjologii i politologii profesora i akademika Włodzimierza Kokluchina zwraca uwagę przede wszystkim czymś, co określić można mianem „pozaczasowości", a co polega na tym, że mimo swego uwikłania w konkretną rzeczywistość początku XXI wieku ogarnia ona prawidłowości rządzące polityką w procesie jej przemian w czasie. Odniesienia do konkretnych sytuacji maja tu na ogół charakter egzemplifikacji i służy głównie ukonkretnieniu rozważań dotyczących problemów poza tą konkretność wykraczających. Owa „pozaczasowość" odnosi się zresztą w równym stopniu do przeszłości, jak (...) i do przyszłości, w równym bowiem stopniu Autorowi udaje się ująć politykę jako proces wyrastający z przeszłości, jak i jako proces, który rozwijając się kształtował będzie rzeczywistość społeczną bliższej i dalszej przyszłości. Traktując politykę w ten właśnie sposób Włodzimierz Kokluchin nie traci z pola widzenia faktu, iż sama ta polityka jest czymś, co wciąż wymaga dookreślania i poznawania - jest tworem kształtowanym między innymi poprzez refleksję nad nią. (shrink)

Artykuł przedstawia Deborę Vogel jako jedną z najważniejszych krytyczek i teoretyczek sztuki lat trzydziestych XX wieku. Po polsku oraz w jidysz stworzyła ona system, w którym sztuka jawi się jako poetycko-programowa reakcja na rzeczywistość. Jest ona elitarna, ale też ściśle związana z codziennością. Jest niezbędna dla życia, ale też jest „samym życiem”, w sensie banalnej i wiecznej ballady. Za tą konstrukcją myślową kryje się malarstwo Marca Chagalla. To na przykładzie jego obrazów Vogel dowodzi głównej tezy awangardy o jedności formy i (...) treści. Na tożsamość życia i sztuki Vogel spogląda przez pryzmat aktualności rozumianej nie jako manifestowanie poglądów politycznych, lecz jako konstruowanie rzeczywistości w dziele sztuki. Punktem wyjścia jest dla lwowskiej intelektualistki estetyka Hegla, od której stopniowo przesuwa się ku dialektyce materialistycznej, rozwijając m. in. tezy Lu Märten, pionierki estetyki marksistowskiej. Poetyka życia oraz koncepcje sztuki były u Vogel szeroko zakorzenione w filozofii, m.in. w teorii subiektywnego postrzegania Jakoba von Uexkülla. W artykule omówiona zostaje jego koncepcja koła funkcjonalnego, jak i mająca duży wpływ na artystów awangardowych teza, iż rzeczywistość stanowi dla indywiduum wyłącznie konstrukcję własnych doznań zmysłowych. Na koniec stawiane są pytania dotyczące znaczenia myśli Bergsona i Simmla dla rozumienia sztuki w ujęciu proponowanym przez Deborę Vogel. (shrink)

Idea integracji europejskiej nie jest wymysłem naszych czasów. Jest to proces złożony, który dojrzewał na przestrzeni kilku wieków i który w naszym stuleciu zaczął nabierać wyrazistych kształtów. Społeczeństwa europejskie znużone bezsensem wzajemnie wyniszczających wojen, zaczęły poszukiwać takiej formy koegzystencji, która umożliwiłaby im wspólne decydowanie o polityce, gospodarce czy kulturze. W roku 1950 francuski minister spraw zagranicznych Robert Schuman zadeklarował gotowość rządu francuskiego do współpracy z rządem niemieckim w sektorze węgla i stali, w celu zagwarantowania pokoju na kontynencie. Plan Schumana urzeczywistnił (...) się z chwilą podpisania w Paryżu 18 kwietnia 1951 r. przez sześć państw zachodnioeuropejskich: Niemcy, Francję, Włochy, Luksemburg, Belgię i Holandię, układu o Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali. Kolejne dwa traktaty o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej podpisane w Rzymie 25 marca 1957 r. miały na celu rozszerzenie współpracy gospodarczej na inne sektory, takie jak rolnictwo, rybołówstwo, komunikacja, handel zagraniczny oraz utworzenie wspólnego rynku gospodarczego. Aby cel ten został osiągnięty, państwa członkowskie zdecydowały się na kolejne kroki integracyjne, jakimi były unia gospodarcza i walutowa. Drogę do tego procesu otworzył podpisany 7 lutego 1992 r. w Maastricht Traktat o Unii Europejskiej. Ratyfikacja Układu z Maastricht stała się okazją dokonania pewnych zmian w niemieckiej konstytucji, do której wprowadzono nowy zapis w art. 23 o Unii Europejskiej. Unia stała się celem nadrzędnym państwa niemieckiego, a Bundestag i Bundesrat otrzymały jasne cele i zadania w sprawach dotyczących Unii Europejskiej. Fakt ten świadczy o ogromnym znaczeniu Unii dla Niemiec. Niemcy są jednym z najbogatszych państw piętnastki. Ich PKB przekracza 20 tys. ECU i jest jednym z najwyższych w Unii. Motorem niemieckiej gospodarki jest przemysł, a zwłaszcza prężnie rozwijający się przemysł samochodowy. Unia Europejska jest dla Niemiec ważnym rynkiem zbytu - 60% eksportu w ramach Unii Europejskiej zajmuje eksport niemiecki. Poziom, który Niemcy osiągnęli w przeciągu 50 lat od zakończenia drugiej wojny światowej, nie byłby możliwy bez ścisłej współpracy pozostałych państw europejskich. Zniesienie ceł oraz wszelkich barier gospodarczych stworzyło ogromne możliwości handlowe i nie tylko. Ważnym krokiem w intensyfikacji wzajemnych stosunków było utworzenie unii gospodarczej i monetarnej, mającej na celu wprowadzenie do 2002 wspólnej waluty EURO. Wraz z postępującą integracją wewnątrz Unii Europejskiej pod koniec lat osiemdziesiątych dokonały się w Europie ważne zmiany historyczne. Europa Środkowa i Wschodnia uwalnia się, w wyniku reform przeprowadzanych w Związku Radzieckim przez Michaiła Gorbaczowa, spod totalitarnych rządów komunistycznych. W roku 1991 wybucha w Moskwie pucz, który wykorzystują republiki radzieckie, ogłaszając swoją niepodległość. W Polsce i na Węgrzech odbywają się obrady okrągłego stołu, w wyniku których komuniści oddają władzę opozycji. Do ostrych konfliktów dochodzi natomiast w Czechosłowacji i Rumunii, gdzie oddanie władzy nie odbywa się bez przelewu krwi. Zmiany polityczne nie ominęły również NRD. W nocy z 9 na 10 listopada 1989 r. runął mur berliński, a 3 października 1990 r. dokonuje się zjednoczenie obu państw niemieckich. Wraz ze zjednoczeniem NRD staje się członkiem Unii Europejskiej. Proces ten odbywa się jednak na innych zasadach, niż przewidują to unijne procedury mówiące o przyjęciu nowych członków w swoje szeregi. W dniu zjednoczenia Wschodnie Niemcy przejmują prawo pierwotne oraz 80% prawa wtórnego Unii. Poza tym otrzymują znaczną pomoc w ramach funduszy strukturalnych. Wiele państw Europy Środkowo- Wschodniej chętnie podzieliłoby los NRD i szybko zintegrowałoby się z zachodnioeuropejskimi strukturami. Dlatego też od początku lat dziewięćdziesiątych zauważamy intensywne starania tych państw o przyjęcie w struktury Unii Europejskiej. W roku 1991 Polska i Węgry podpisały jako pierwsze państwa byłego Bloku Wschodniego Układy Europejskie. W ślad za nimi poszły Bułgaria, Litwa, Łotwa, Estonia, Rumunia, Słowenia, Słowacja i Czechy. Od 1994 r. kraje te wystąpiły oficjalnie o członkostwo w Unii Europejskiej. Przystąpienie do Unii spotyka się w społeczeństwie z wieloma negatywnymi reakcjami. Polacy coraz bardziej sceptycznie odnoszą się do spraw Unii Europejskiej i do przyszłego w niej członkostwa, choć z pewnością można by liczyć na wiele. Chociażby na ustabilizowanie gospodarki, młodej demokracji oraz stosunków polsko-niemieckich. Przeszkodą i problemem na drodze do integracji jest sytuacja polskiego rolnictwa, kwestia wykupu ziem polskich przez Niemców oraz utraty tożsamości narodowej. Również Niemcy obawiają się rozszerzenia. Politycy natomiast wydają się być motorem integracji europejskiej. Helmut Kohl, były kanclerz Niemiec, postawił sobie nawet za cel zintegrowanie krajów środkowoeuropejskich ze strukturami zachodnimi do 2002 r., podając za powód swej decyzji utrzymanie stabilności gospodarki i pokoju w tym regionie. Jego następca Gerhard Schröder nie jest już takim optymistą. Podczas niemieckiego przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej ma zamiar zająć się w pierwszej kolejności interesami niemieckimi oraz sprawami dotyczącymi wewnętrznych problemów Unii Europejskiej. Kwestia rozszerzenia zeszła na plan dalszy. Czy jest to słuszna koncepcja - pokaże czas. (shrink)

Tematem artykułu są nowe założenia w nauczaniu wiedzy okrajach niemieckiego obszaru językowego, zawarte w najnowszym curriculum dotyczącym tego przedmiotu. Cele, treści, metody, mierzenie postępu w nauce opierają się na czterech podstawowych zasadach: - integralności, która oznacza łączenie przekazywanych informacji z kompetencją językową i metodyczno-dydaktyczną; - łączenia i wzajemnego powiązania wiedzy z różnych dziedzin, np. realioznawstwo, kulturoznawstwo, historia itp.; - interkulturowości, tzn. rozwijania kompetencji, umiejętności, strategii w kontakcie z innymi kulturami; - ukierunkowania na działania, tzn. przekazywanie wiedzy nie w formie prezentacji (...) faktów, lecz na drodze indukcyjnej, także w formie projektów, wyjazdów studyjnych, kontaktów w kraju i za granicą. Nadrzędnym celem jest wykształcenie człowieka, który będzie dysponował nie tylko wiedzą z zakresu przedmiotu, ale także kompetencją fachowo-dydaktyczną, interkulturową i będzie w stanie samodzielnie interpretować zjawiska społeczne, polityczne i kulturowe w krajach niemieckiego obszaru językowego, a także we własnym zakresie uzupełniać swoją wiedzę. Ponieważ zjawiska te są w ciągłym rozwoju, nie należy zakładać, iż ogarnięty zostanie ich całokształt. Należy dążyć do naświetlenia różnorakich aspektów rzeczywistości społecznej z takich zakresów, jak np. jednostka i społeczeństwo, państwo i społeczeństwo, gospodarka, życie kulturalne itp. Przy ich omawianiu punktem wyjścia są doświadczenia i zainteresowania uczących się. Znajdują oni wspólnie takie tematy, które dają się rozbudowywać w różnych kierunkach w zależności od potrzeb i zainteresowań. Efektem takiego postępowania jest stworzenie nie listy obowiązujących tematów, lecz pewnej sieci wzajemnie z siebie wynikających problemów, którą ciągle można rozszerzać. Wdrożenie takiej drogi musi iść w parze z zastosowaniem różnorakich technik i metod. Powyższe curriculum uwzględnia także powstałą w ostatnich latach koncepcję nauczania wiedzy okrajach niemieckiego obszaru językowego nie w sposób sumaryczny, czyli omawiając kolejno te kraje i występujące w nich zjawiska, lecz w sposób zintegrowany i ukierunkowany na problem, tzn. odnosząc omawiane zjawiska do wszystkich krajów jednocześnie. (shrink)

Many philosophers ignore developments in the behavioral, cognitive, and neurosciences that purport to challenge our ideas of free will and responsibility. The reason for this is that the challenge is often framed as a denial of the idea that we are able to act differently than we do. However, most philosophers think that the ability to do otherwise is irrelevant to responsibility and free will. Rather it is our ability to act for reasons that is crucial. We argue that the (...) scientific findings indicate that it is not so obvious that our views of free will and responsibility can be grounded in the ability to act for reasons without introducing metaphysical obscurities. This poses a challenge to philosophers. We draw the conclusion that philosophers are wrong not to address the recent scientific developments and that scientists are mistaken in formulating their challenge in terms of the freedom to do otherwise. (shrink)

Adina Roskies has argued that worries that recent developments in the neurosciences challenge our ideas of free will and responsibility are misguided. Her argument focuses on the idea that we are able to act differently than we do. However, according to a dominant view in contemporary philosophy, the ability to do otherwise is irrelevant to our judgments of responsibility and free will. It rather is our ability to act for reasons that is crucial. We argue that this view is most (...) significantly challenged by the recent discoveries. Those discoveries show that it is not as obvious and uncontroversial that we act for reasons as it seems. Hence, we have to rethink our concept of reasons-responsiveness. (shrink)

Our everyday language is drenched with terms and labels that refer to the social groups that are distinguished in our world. This influences the way we interact with ourselves and others. In this paper I discuss (1) how closely intertwined this labeling is with our nature as linguistic beings, what we should think (2) of our widespread and deeply entrenched inclination to socially categorize ourselves and others vis-a-vis (3) the harm it does according to an enormous amount of literature that (...) has appeared in the past decades. In my discussion I steer clear of the heated discussion surrounding wokeness and the so-called culture wars, but discuss some of the tensions beneath it. My discussion is aimed at those who do not exactly know how to relate to the increased and omnipresent social categorisation in our daily practices, but would prefer to approach one another outside of those categories, aware of the potential harm it might do. I conclude with a short reflection on the notions of playfulness and symmetry, and how these might help us improve our attitude towards the other. (shrink)

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.

Recent empirical research results in the behavioral, cognitive, and neurosciences on the “adaptive unconscious” show that conscious control and deliberative awareness are not all-pervasive aspects of our everyday dealings with one another. Moral philosophers and other scientists have used these insights to put our moral agency to the test. The results of these tests are intriguing: apparently we are not always (or ever?) the moral agents we take ourselves to be. This paper argues in favor of a refinement of our (...) common perception of moral agency that can accommodate these results; however, it also argues against the suggestion that this refined concept is the result of a radical new understanding of our everyday moral practices. (shrink)

“I demote practical reason from the conductor’s podium on which it is traditionally pictured, leading the performance. I picture practical reason less as an orchestral conductor than as a theatrical prompter — out of sight, following the action in case it needs to be nudged back into an intelligible course.” (David Velleman 2009, p. 4)IntroductionIn this paper I discuss our practice of exchanging explanatory and justifying reasons with one another, that is, reasons with which we explain or justify our actions, (...) choices, and decisions. I argue that the general aim and importance of this practice—as well as the associated ideas of responsibility and free will—is compatible with the finding that we are often, or even most of the time, not deliberatively aware of the reasons for which we act, prior to our acting so. That is, in many cases there are no explicit reasons, considerations we have reflected on and are aware of, that precede our actions. It is in this sense, I argue, that human ag. (shrink)

Suppose that there is no real distinction between 'mad' and 'bad' because every truly bad-acting agent, proves to be a morally incompetent one. If this is the case: should we not change our ordinary interpersonal relationships in which we blame people for the things they do? After all, if people literally always act to 'the best of their abilities' nobody is ever to blame for the wrong they commit, whether these wrong actions are 'horrible monster'-like crimes or trivial ones, such (...) as cycling on a footpath. This paper offers a skeptical solution, i.e., a solution that does not depend upon the existence of individual responsibility for extreme wrongdoing. I conclude that even in the 'worst case' that skepticism about the distinction between mad and bad is warranted, we are nevertheless justified to treat one another; in general, as morally competent agents who are often to blame for the wrong they commit. (shrink)

Basic Desert, Reactive Attitudes and Free Will addresses the issue of whether we can make sense of the widespread conviction that we are morally responsible beings. It focuses on the claim that we deserve to be blamed and punished for our immoral actions, and how this claim can be justified given the philosophical and scientific reasons to believe that we lack the sort of free will required for this sort of desert. Contributions to the book distinguish between, and explore, two (...) clusters of questions. The first asks what it is to deserve to be harmed or benefitted. What are the bases for desert – actions, good character, bad character, the omission of good character traits? The second cluster explores the disagreement between compatabilists and incompatibilists surrounding the nature of desert. Do we deserve to be harmed, benefitted, or judged, even if we lack the ability to act differently, and if we do not, what effect does this have on our everyday actions? Taken in full, this book sheds light on the notion of desert implicated in our practice of holding each other morally responsible. This book was originally published as a special issue of _Philosophical Explorations. _. (shrink)

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.

In 1969 Prof. Frankfurt has introduced a famous class of counterexamples to the Principle of Alternate Possibilities. The principle that states that a person x is only responsible for an action y, if she could have done otherwise than y. In these examples a so called ‘counterfactual intervener’ figures that pre-empts all alternate possibilities counterfactually, that is, without actually intervening. Because this counterfactual intervener only looms passively in the background, x’s moral responsibility for y is not affected, whereas at the (...) same time — by stipulation — x couldn’t have done otherwise than y. Hence, the Principle of Alternate Possibilities must be false. (shrink)

Is de vrije wil een noodzakelijke voorwaarde voor morele verantwoordelijkheid? Dit stuk gaat over enkele van de argumenten die voor een ontkennend of bevestigend antwoord op die vraag pleiten.

This book shows why we can justify blaming people for their wrong actions even if free will turns out not to exist. Contrary to most contemporary thinking, we do this by focusing on the ordinary, everyday wrongs each of us commits, not on the extra-ordinary, “morally monstrous-like” crimes and weak-willed actions of some.

According to some, contemporary social psychology is aptly described as a study in moral hypocrisy. In this paper we argue that this is unfortunate when understood as establishing that we only care about appearing to act morally, not about true moral action. A philosophically more interesting interpretation of the “moral hypocrisy”-findings understands it to establish that we care so much about morality that it might lead to self-deception about the moral nature of our motives and/or misperceptions regarding what we should (...) or should not do in everyday or experimental situations. In this paper we argue for this claim by elaborating on a fascinating series of experiments by Daniel Batson and his colleagues who have consistently contributed to the moral hypocrisy findings since the late nineties, and showing in what way they contribute to a better understanding of moral agency, rather than undermine the idea that we are moral agents. (shrink)

In this paper it is argued that we can have defensible attributions of responsibility without first answering the question whether determinism and free will are compatible. The key to such a defense is a focus on the fact that most actions for which we hold one another responsible are quite ordinary—trespassing traffic regulations, tardiness, or breaking a promise. As we will show, unlike actions that problematize our moral competence — e.g. akratic and ‘moral monster’- like ones—ordinary ‘wrong’ actions often disclose (...) this competence. Hence, no counterfactual assumption is needed to establish that some of us are sometimes responsible for some of the actions we perform. (shrink)

What role do celebrities play in our moral lives? Philosophers have explored the potential for celebrities to function as moral exemplars and role models. We argue that there are more ways in which celebrities play a role in helping us navigate our moral lives. First, gossiping about celebrities helps us negotiate our moral norms and identify competing styles of life. Second, fandom for celebrities serves as the basis for the development of distinct moral communities and identities. Third, celebrities possess high (...) levels of epistemic power which can be used to help change and adapt our moral norms. We will then investigate two kinds of problems that arise from using celebrities in this way. Firstly, harm is done to celebrities because they are used in the ways explained in the first part of the article; secondly, celebrity life has a distinctive nature that can affect the moral agency of celebrities. Fame, we suggest, might lead to a morally unhealthy asymmetry in human relationships. We end by discussing the ethical implications of our analysis and conclude that when using stars for moral navigation, we should take into account the harm this does to them and the distinctive nature of their lives. (shrink)

The idea that human beings experience their lives as some sort of story and tend to understand themselves as authors of a narrative has become increasingly popular in philosophy. Some philosophers suggest that narratives are indispensable when it comes to answering the traditional question associated with personal (numerical) identity: what makes it the case that the person considered at time t0 is the same person as the person considered at time t1? They claim that taking a narrative approach to this (...) question allows for avoiding some of the problems that arise when attempting to answer it in terms of biological or psychological continuity. Other philosophers point out that narratives primarily have a unifying role with respect to our actions, experiences, beliefs, desires, and character traits. They take narratives to answer what Marya Schechtman (1996) calls “the characterization” question, in that narratives structure our self-experience and characterize us as unique individuals. .. (shrink)

Design research programs attempt to bring together the properties of available materials and the demands derived from intended applications. The logic of problem states and state transitions in such programs, including assessment criteria and heuristic principles, is described in settheoretic terms, starting with a naive model comprising an intended profile and the operational profile of a prototype. In a first concretization the useful distinction between structural and functional properties is built into the model. In two further concretizations the inclusion of (...) potential applications is motivated and described for the case of drug research as well as the inclusion of potential realizations for the case of complex products. Next, another line of concretization of the naive model, the incorporation of potentially relevant properties, is sketched. Then the partial analogy between product- and truth-approximation is indicated. We conclude with some remarks about the usefulness of our models for products reaching the market in comparison to the the so-called social construction of technology approach. (shrink)

Exploring the Illusion of Free Will and Moral Responsibility is an edited collection of new essays by an internationally recognized line-up of contributors. It is aimed at readers who wish to explore the philosophical and scientific arguments for free will skepticism and their implications.