W niniejszym artykule przedstawiliśmy filozoficzną argumentację na rzecz definicji doradztwa filozoficznego opracowaną przez Polskie Towarzystwo Doradztwa Filozoficznego. Omawiana profesja została pokazana jako forma ponowoczesnego poradnictwa dialogowego opierająca się na procesie filozofowania. Filozofowanie rozumiane jest przez nas zarówno jako forma pracy logiczno-analitycznej jak i towarzyszenie klientowi poprzez uważną obecność. Obecność ta warunkuje możliwość zadawania pytań o charakterze egzystencjalnym, umożliwia lepsze poznanie siebie, odnalezienie swojej filozofii życia oraz poszerzenie rozumienia podejmowanych kwestii. Zaprezentowaliśmy też metodykę pracy doradcy filozoficznego. Zaakcentowane zostały także (...) niezbędne kompetencje, które posiadać powinien doradca filozoficzny. (shrink)

W artykule rozważam opinię mówiącą o rezygnacji z terminu „uporczywa terapia” i o potrzebie zastąpienia go terminem „terapia medycznie daremna”. Ponadto zastanawiam się nad przydatnością podziału środków medycznych na zwyczajne i nadzwyczajne. Opowiadam się przeciwko odrzuceniu terminu „uporczywa terapia”, jak również staram się pokazać, że klasyfikacja środków medycznych, która łączy pary pojęć „proporcjonalne/nieproporcjonalne” i „zwyczajne/nadzwyczajne”, może stanowić skuteczną pomoc w podejmowaniu decyzji o rezygnacji z uporczywej terapii zarówno dla lekarza, jak i dla pacjenta. Przedmiotem refleksji czynię wypracowaną przez Polską Grupę (...) Roboczą ds. Etyki Końca Życia definicję uporczywej terapii oraz jej zmodyfikowaną wersję. Zasadniczym kontekstem prowadzonych analiz są opinie niektórych autorów biorących udział w debatach zorganizowanych przez Polskie Towarzystwo Bioetyczne na temat uporczywej terapii oraz terapii medycznie daremnej. (shrink)

Artykuł przedstawia dwudziestowieczne polskie dyskusje filozoficzne dotyczące racjonalności, w szczególności w kontekście poznawczym. Omawiane są stanowiska wielu uczonych, począwszy od Kazimierza Twardowskiego i założonej przezeń Szkoły Lwowsko-Warszawskiej do myślicieli okresu powojennego: Leszka Kołakowskiego i Mariana Przełęckiego. W części drugiej poddane są dyskusji i analizie trzy kwestie systematyczne, dotyczące racjonalności przekonań: problem ich binarności, kryteriów racjonalności oraz zagadnienie uzasadnienia jej wyboru.

Polskie Towarzystwo Politechniczne, Lwów.

Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika, Kraków.

Towarzystwo Filozoficzne w Krakowie, Kraków.

W tekście omawiam tę część internetowej dyskusji, przeprowadzonej w listopadzie 2012 r. na stronie Polskiego Towarzystwa Bioetycznego, która dotyczyła niepewności na temat moralnego statusu embrionów ludzkich. W trakcie dyskusji PTB na temat Stanowiska Komitetu Bioetyki przy Prezydium PAN w sprawie preimplantacyjnej diagnostyki genetycznej (PDG) pojawił się następujący argument: skoro spór o moralny status embrionu jest nierozstrzygalny, to powinniśmy opowiedzieć się przeciwko moralnej dopuszczalności wykonywania PDG na embrionach, a także przeciwko prawnej dopuszczalności tego rodzaju diagnostyki. W tekście omawiam tezy Stanowiska i (...) zdań odrębnych, które wywołały tę część dyskusji, a potem koncentruję się na następujących problemach: (I) dopuszczalność stosowania narzędzi teorii decyzji w debatach etycznych; (II) procedura podejmowania decyzji przez ciała doradcze w sytuacji niepewności moralnej; (III) znaczenie osiągnięć nauk biologicznych przy ustaleniu statusu moralnego embrionu; (IV) możliwość kompromisu w sytuacji pluralizmu wartości; (V) znaczenie statusu moralnego embrionów dla oceny moralnej i prawnej dopuszczalności PDG. (shrink)

Sympozjum Tomistyczne, połączone z wręczeniem Nagród im. Profesora Mieczysława Gogacza, organizowane jest przez Katedrę Historii Filozofii Instytutu Filozofii UKSW w Warszawie oraz Naukowe Towarzystwo Tomistyczne. Sympozjum jest okazją do uhonorowania najlepszych prac magisterskich, które, jak zapisano w Regulaminie Nagrody, „wpisują się w badanie myśli Św. Tomasza z Akwinu i promowanie filozofii tomistycznej w Polsce, a także nawiązują do dorobku naukowego Profesora Mieczysława Gogacza”. Podczas sympozjum laureaci nie tylko otrzymują nagrody, lecz także wygłaszają referaty, przedstawiając najistotniejsze zagadnienia ze swoich badań (...) szerokiemu gronu odbiorców. Laureatami Nagrody zostali dotąd absolwenci kilku uczelni z całej Polski. --------------------- Zgłoszono: 03/12/2021. Zrecenzowano: 22/01/2022. Zaakceptowano do publikacji: 08/04/2022. (shrink)

Autor rozprawia się z mitami na temat Cieszkowskiego: po pierwsze z opinią, że Cieszkowski był wielkim filozofem, który nie tylko wpłynął na polskie, ale także na europejskie myślenie filozoficzne. Po drugie z mitem, że Cieszkowski jako krytyk Hegla doprowadził do rozpadu szkoły heglowskiej.

Staram się podjąć z Witkiewiczem „dialog” niepozbawiony elementów krytycznych i odniesień do współczesnego stanu badań. Traktuję więc jego propozycję filozoficzną nie jako obiekt jedynie muzealny, ale żywą myśl, z którą można i należy dziś podjąć dyskusję. Wynika to z przeświadczenia, że myślenie filozoficzne stanowi kontinuum i „rozmowa” z filozofami przeszłości może wnieść sporo do badań prowadzonych obecnie. System stworzony przez Witkiewicza nie był nigdy projektem jednorodnym, jego badania stanowiły raczej splot wątków, trudno jest wskazać jedno, dominujące zagadnienie. Jeśli jednak (...) miałbym wymienić taki leitmotiv jego filozofii, to byłby to problem istnienia ożywionego, upsychicznionego i cielesnego bytu, jakim jesteśmy my sami, a w przekonaniu Witkiewicza również wszystkie inne byty, z których składa się materia (stąd tylko pozornie) nieożywiona. Zawężając zakres tego zagadnienia, dochodzimy do klasycznego problemu psychofizycznego w wersji jednak dość oryginalnej z racji wspominanego odrzucenia materii martwej. O ciągłym zainteresowaniu problemem stosunku ciała do umysłu świadczy tytuł ostatniej większej rozprawy filozoficznej Witkiewicza: Zagadnienie psychofizyczne. Prezentowana praca jest próbą pokazania drogi, którą przebył polski filozof, poszukując odpowiedzi na pytanie o problem psychofizyczny, aż do swoistej wersji cielesno-biologicznego panpsychizmu. (shrink)

Celem artykułu jest rekonstrukcja hipotezy odnowionego traducjanizmu. Hipotezę tę sformułował o. Stanisław Ziemiański, polski jezuita, przedstawiciel filozofii chrześcijańskiej. Przedmiotem badań naukowych przedstawionych w artykule były artykuły i książki, w których autor sformułował hipotezę odnowionego traducjanizmu. Sformułowana hipoteza była także przedmiotem debaty, która jednak nie doprowadziła do żadnego rozstrzygnięcia merytorycznego. Artykuł jest podzielony na dwie części. W pierwszej przedstawiono argumenty, które wspierają hipotezę traducjanizmu. W sposób szczególny skoncentrowano się na omówieniu sposobu wykorzystania nauk przyrodniczych w argumentacji filozoficznej. W drugiej części dokonano (...) krytycznej oceny przedstawionych argumentów. Wykazano za pomocą argumentacji filozoficznej, że koncepcja o. Ziemiańskiego ma charakter naturalistyczny i prowadzi do eliminacji pojęcia duszy. W artykule zastosowano metodę rekonstrukcji treści tekstu z uwzględnieniem analizy logicznej i metodologicznej. Dzięki zastosowanej metodzie uporządkowano materiał badawczy i poddano go ocenie logiczno-metodologicznej. W zakończeniu wskazano, że warto jest rozwijać nawet tak kontrowersyjne koncepcje jak o. Ziemiańskiego, gdyż inspirują one do twórczego myślenia i prowadzą do rozwoju filozofii chrześcijańskiej. Tego typu hipotezy mają wartość, gdyż prowokują do twórczej debaty, której owocem może być modyfikacja niektórych rozstrzygnięć w zakresie antropologii i etyki, podtrzymywanych mocą samej tradycji. Przykład z hipotezą odnowionego traducjanizmu wyraźnie pokazuje, że można swobodnie wrócić do przeszłości i wydobyć z niej coś wartościowego, a następnie przedstawić to w taki sposób, aby przyciągnąć uwagę współczesnego czytelnika, którego cechuje niechęć do zbyt wyrafinowanych spekulacji filozoficznych. (shrink)

W artykule została przedstawiona recepcja filozofii platońskiej dokonana przez jednego z ważniejszych polskich myślicieli renesansu, Wawrzyńca Goślickiego. Filozof w swoim traktacie De optimo senatore argumentował, że państwem powinien rządzić senat złożony z filozofów. Inspiracją dla Goślickiego były koncepcje Platona przedstawione w Państwie. Polski myśliciel utrzymywał, że filozofowie są predystynowani do kierowania państwem jako jedyni, którzy potrafią połączyć praktykę z namysłem filozoficznym. Potwierdzeniem słuszności poglądów autora było jego życie. Połączył bowiem wykształcenie filozoficzne z funkcją senatora. Wizja, w której to filozofowie-senatorowie (...) powinni rządzić państwem była nowatorska w stosunku do koncepcji, jakie powstawały w tym czasie na terenie I Rzeczpospolitej. Dlatego w niniejszym artykule poglądy Goślickiego zostały skonfrontowane z wizją roli senatorów przedstawioną w pismach dwóch największych staropolskich pisarzy politycznych – Stanisława Orzechowskiego i Andrzeja Frycza Modrzewskiego. (shrink)

18 września 2009 roku zmarła w Olsztynie profesor Barbara Skarga, Przewodnicząca Rady Redakcyjnej Etyki, jej redaktor naczelna wlatach 1993–2006. Prof. Skarga była wyjątkową osobą. Po latach spędzonych w sowieckich łagrach, w 1955 roku powróciła do Polski, by kontynuować rozpoczęte jeszcze przed drugą wojną światową studia filozoficzne. W centrum jej zainteresowań zawsze był człowiek, we wszystkich jego wymiarach, złożoności i zdolności do dobra. I do zła. Zawsze pozostawała w kontakcie z otaczającą ją rzeczywistością, dowodząc, że nawet w świecie tak trudnym (...) do ogarnięcia jak dzisiejszy, jest miejsce na filozofię i myślenie o dobru. Z oddaniem pracowała nad kolejnymi tomami „Etyki”, przywracając ją do istnienia w 1993 roku. Bez niej „Etyka” nie przetrwałaby i za to pozostaniemy jej wdzięczni — czytelnicy „Etyki” i jej dzisiejsi redaktorzy. Na niniejszy tom składa się zapis wystąpień uczestników sesji naukowej, jaka odbyła się 16 września 2008 roku w czasie VIII Polskiego Zjazdu Filozoficznego oraz, jak zwykle, przekłady i artykuły nadesłane do redakcji. (shrink)

Boethius identifies God both with esse ipsum and esse suum. This paper explains Boethius's general semantic use of "esse" and the application of this use to God. It questions the helpfulness of attributing to Boethius "existence" words and argues for a more robust role in Boethius’s thought for Hilary of Poitiers’s and Augustine’s exegeses of Exodus 3:14-15 than has been acknowledged in recent scholarship.

John L. Schellenberg, autor argumentu z ukrytości, twierdzi, że gdyby Bóg istniał, to nie istnieliby rzetelnie niewierzący. W swej najnowszej książce Jacek Wojtysiak stwierdza, że teista może odwrócić to rozumowanie i stwierdzić, że gdyby Bóg nie istniał, to nie istnieliby rzetelnie wierzący. Dochodzi on nie tylko do wniosku, że wierzący istnieją, lecz jeszcze, że można przypuszczać, iż jest ich znacznie więcej niż niewierzących. Może zatem stwierdzić istnienie wielkiego faktu wiary, wobec którego ateista jest podwójnie bezradny: po pierwsze, nie umie go (...) wyjaśnić, a po drugie – nie jest w stanie przedstawić paralelnego argumentu za ateizmem. W swoim artykule analizuję tę część książki J. Wojtysiaka, która jest poświęcona tym zagadnieniom i dochodzę do wniosku, że ateista jednak znajduje się lepszym położeniu, niż sugeruje to polski filozof. (shrink)

Przekład na podstawie: Tim Maudlin, „Distilling Metaphysics from Quantum Physics”, w: The Oxford Handbook of Metaphysics, red. Michael J. Loux i Dean W. Zimmerman, 461–487 Przełożony tu na język polski tekst „Distilling Metaphysics from Quantum Physics” Tima Maudlina stanowi rozdział z The Oxford Handbook of Metaphysics. Autor omawia w nim sześć ważnych zagadnień metafizycznych, na które fizyka kwantowa rzuca nowe światło. Każde z nich naświetla z punktu widzenia trzech podstawowych interpretacji mechaniki kwantowej: teorii kolapsu funkcji falowej, teorii zmiennych ukrytych i (...) interpretacji wieloświatowej. Omówione zagadnienia to determinizm, dookreśloność wartości wielkości fizycznych, rola obserwatora, nieoznaczoność i komplementarność, logika kwantowa, a także splątanie kwantowe i nielokalność. (shrink)

This essay examines the symbolic significance of blood in the twentieth century and its role in determining the composition of a national community along racial lines. By drawing parallels between Nazi notions of blood and racial purity and historically contemporaneous U.S. policies regarding blood and blood products, Polsky reveals a disturbing proximity in discourse and policy. While the Nazis attempted to locate Jewish racial essence and inferiority in blood and instituted eugenic measures and laws forbidding racial admixture, similar policies existed (...) in the U.S. based on the so-called one drop rule that systematically discriminated against African Americans. (shrink)

Uniwersytet jako biurokratycznie i rynkowo zarządzane przedsiębiorstwo był obiektem krytyki od lat 80. minionego wieku — w Stanach Zjednoczonych Allan Bloom nazwał go wtedy multiwersytetem, a trochę później Bill Readings pisał już o „uniwersytecie w ruinie” (in ruins), który ukrywa się za szyldem „doskonałości”. Polski uniwersytet przejął ekonomiczne kryteria ewaluacji nauki — wymierne w liczbach grantów i punktów. Merkantylizacja wiedzy stwarza szereg problemów także natury etycznej — prowadzi do zaniżenia lub porzucenia wszelkich standardów akademickich, do degradacji autorytetu w nauce, krytyki (...) naukowej, faktycznej jakości badań i nauczania. Czy na współczesnym uniwersytecie jest w ogóle miejsce na zachowania podlegające ocenie moralnej? Jakie są umiejętności wymagane do — i warunki możliwości — stosowania norm moralnych w życiu akademickim? (shrink)

The Dark Posthuman: Dehumanization, Technology, and the Atlantic World explores how liberal humanism first enlivened, racialized, and gendered global cartographies, and how memory, ancestry, expression, and other aspects of social identity founded in its theories and practices made for the advent of the category of the posthuman through the dimensions of cultural, geographic, political, social, and scientific classification. The posthuman is very much the product of world-building narratives that have their beginnings in the commercial franchise and are fundamentally rooted in (...) science, governance, and economics around the hegemonic appropriation of environments and commodification of bodies that initially fuelled white settler life worlds and continue to be operational in the way we conceive of these worlds as continuous ontological formations. The want has always been for ownership of any of these dimensions of being without regard to condition, to not remain stranded as the subsidiary of another's being, to another's claim to humanity, and finally, to escape the suffocating confines of an instrumental ontology that suggests a subcategory of humanity without rights onto itself. The Dark Posthuman distinguishes the posthuman's place within both the liberal and neoliberal imaginary and reveals how its appearance first entrenched itself through the avarice of English settler colonialism, and subsequently, through the paranoia of American slavery. This same figure of the posthuman played a crucial role in the functional adaptation of Cold War behavioural cybernetics, and thereafter, in the fetishization of technology within the era of global financialization. The shadowing of this arrangement during and beyond the long duration of humanity's domination of this world becomes the structural web work of this book. Stephanie Polsky is an interdisciplinary writer and academic working in the areas of Media Studies and Visual Culture. Her work explores the confluence of power around race and gender as technologies of governance. She has lectured widely in media and cultural studies, critical theory, and visual culture at a number of prestigious institutions including Goldsmiths University, Regent's University London, University of Greenwich, and Winchester School of Art. Most recently she has worked at California College of the Arts in Critical Studies and Diversity Studies. She holds a PhD in Visual Cultures from Goldsmiths, University of London and an MA in Media Studies from the University of Sussex. Her books include The End of the Future: Governing Consequence in the Age of Digital Sovereignty (Academica Press, 2019), Ignoble Displacement: Dispossessed Capital in Neo-Dickensian London (Zero Books, 2015), and Walter Benjamin's Transit: A Destructive Tour of Modernity (Academica Press, 2009). (shrink)

“Health in All Policies” is the latest manifestation of an ecological approach to public health enhancement — one that recognizes connections between health and other sectors, and that socioeconomic determinants of health are significant. HiAP is related to other holistic, prevention-oriented approaches to collective health, such as the use of Health Impact Assessments to evaluate the health externalities of pending government decisions. Yet HiAP is unique. It goes beyond evaluation of specific projects and policies, and embodies a distinct approach to (...) cross-sectoral public health work. (shrink)

Modern commentators recognize the irony of Aristotle’s Categories becoming a central text for Platonic schools. For similar reasons, these commentators would perhaps be surprised to see Aquinas’s In VII Metaphysics, where he apparently identifies the secondary substance of Aristotle’s Categories with a false Platonic sense of “substance” as if, for Aristotle, only Platonists would say secondary substances are substances. This passage in Aquinas’s commentary has led Mgr. Wippel to claim that, for Aquinas, secondary substance and essence are not the same (...) thing and that Aristotle’s notion of essence is absent from the Categories. This paper—by closely analyzing the apparently contradictory divisions of “substance” in Aquinas’s In V and VII Metaphysics—shows that essence and secondary substance are not altogether distinct for Aquinas. Moreover, when the Categories is viewed by Aquinas as a work of logic, it is found largely to cut across the disputes between Platonism and Aristotelianism. (shrink)

Lektorzy pracujący ze studentami kierunków niefilologicznych szczególnie wyraźnie odczuwają, iż kompetentne nauczanie języka obcego nierozerwalnie wiąże się z przekazywaniem wiedzy o kulturze i historii kraju lub krajów, w którym jest on używany. Bez takiej koherencji wiele zjawisk (jak choćby idiomy, specyfika frazeologii czy nietypowe konstrukcje gramatyczne powstałe pod wpływem historycznych kontaktów międzynarodowych) pozostanie w znacznej mierze niezrozumiałe dla osób uczestniczących w lektoracie. Na kwestię „przemycania” w trakcie zajęć językowych wiadomości o dziejach danego kręgu kulturowego spojrzeć można jednak nie tylko z (...) perspektywy nauczyciela języka, ale również z punktu widzenia historyka. Niniejszy artykuł stanowi pokłosie takich właśnie rozważań nad obrazem rodzimej historii, jaki przekazywany jest w trakcie lektoratu języka polskiego obcokrajowcom studiującym w Rzeczypospolitej inne kierunki aniżeli polonistyka. Analizie poddano pomoce edukacyjne, a ściślej wybrane podręczniki tworzone przez natywnych użytkowników języka polskiego, powstałe po 2005 r. Cezura ta podyktowana jest zachodzącymi w glottodydaktyce na przestrzeni ostatniego półwiecza zmianami w podejściu do nauczania aspektów kulturowych. Jako efekt tych dociekań starano się przedstawić następujące kwestie. Po pierwsze: stan badań nad omawianym problemem na przestrzeni końca wieku XX i początku XXI w. przy jednoczesnym porównaniu z ukazującymi się wówczas publikacjami przeznaczonymi do nauczania specjalistycznego języka polskiego w zakresie innych dyscyplin. Po drugie: typologię zagadnień z historii Rzeczypospolitej, jakie wprowadzono do nauczania tegoż języka jako obcego z podkreśleniem postaci, wydarzeń i miejsc, które wyjątkowo często wykorzystywane są w analizowanych materiałach dydaktycznych. Po trzecie: problem możliwości skorelowania rzeczonej typologii z poziomami nauczania języka obcego określonymi w ESOKJ. Wiodącym wynikiem powyższych rozważań jest konkluzja, iż obraz dziejów Polski odmalowywany przed obcokrajowcami za pomocą tekstów niewątpliwie przemyślanych i wartościowych w swej warstwie językoznawczej z punktu widzenia historyka jest niekompletny (zwłaszcza w odniesieniu do okresu nowożytnego i wieku XX). Przez to zaś może prowadzić słuchaczy z innych kręgów kulturowych do niezrozumienia polskiej specyfiki cywilizacyjnej i rzutować na poprawność komunikacji językowej. Sytuacja taka zwiększa zarazem zakres odpowiedzialności lektorów za choćby częściowe uzupełnienie niedostatków występujących w materiałach dydaktycznych. (shrink)

Polskie miasta wobec starości i starzenia siȩ Andrzej Klimczuk Magazyn Miasta:15--17 (2013) .