As a former student of philosophy, Robert Musil kept measuring himself against philosophy and its specific challenges. If he uncompromisingly criticizes the esprit de système, conceptual abstraction, and nebulous speculations, his essayistic and novelistic project remains nevertheless driven by philosophical ambitions. With its experimental dimension, Musil's alternative philosophy promotes intellectual vigilance, clarity, and attentiveness to the ordinary world. It also encourages the ability to think for oneself at one's own pace. This intellectual adventure remains open to conjectures and to forays (...) into indeterminacy. (shrink)

ABSTRACTTurkey hosts the world’s largest community of displaced Syrians. According to UNHCR, there are more than 3 million registered Syrians in Turkey as of 2018. Since the beginning of the conflict in Syria in 2011, Turkey’s ruling Justice and Development Party has followed an open-door policy, which was accompanied by a discourse emphasizing religious solidarity and humanitarian values. However, the arrival of Syrian refugees has become entangled with the existing identity debates and conflicts in Turkish politics. The AKP’s discourse on (...) Syrian refugees has become intertwined with its positive self-representation as the defender of all oppressed people and its attempts to reconstruct the Turkish nation along more Islamic lines. The article analyses parliamentary debates and presidential speeches in order to unravel AKP discourses on Syrian refugees. Drawing upon the Discourse Historical Approach in Critical Discourse Analysis, the article puts forward two arguments. First, the refugee issue has become a constitutive component of AKP identity and a discursive tool to reconstruct the nation along more Islamic lines. Second, Turkey’s refugee policy has become a source of pride and enabled the AKP to claim moral superiority both vis-à-vis the West and its political opponents at home. (shrink)

Felsefe, kümülatif yapısı ile ele alınmalıdır. Bu yüzden, bir filozofun düşünceleri anlaşılmak istendiğinde, o kendi çağındaki mevcut ve geçmiş teorilerden soyutlanmamalı ve bu kümülatif ve devamlılık arz eden yapı dikkate alınarak incelenmelidir. Bu bağlamda, Kant, Bergson ve İkbal’in zaman anlayışları, bazı uyumsuz noktalara sahip gibi anlaşılabilseler de, dikkatle incelendiğinde birbirleri arasında bir devamlılığın bulunduğu göze çarpar. Kant’ın zaman anlayışı, Kritik öncesi ve Kritik dönemi olmak üzere iki dönemde incelenebilir. Kritik öncesi döneminde Kant, zamanın insan zihninin dışında kendinde bir gerçekliğe ve (...) varlığa sahip olduğunu kabul eder. Fakat Kant, zamanı bütün duyuları önceleyen bir görü olarak anlamasının tohumlarını da hala Kritik öncesi dönemde iken eker. Bu doğrultuda, onun odağı özneyi merkeze alan bir tutuma doğru ilerler görünür. Kritik döneminde özne merkezci konumu daha da belirginleşir ve Kant, zamanın bütün dışsallıkları öncelediğini iddia eder. Ona göre zaman, duyulur bir görü olarak, eşyayı zihnin algılayabilmesi için eşzamanlılık ve ardışıklık içinde konumlandırır. Diğer taraftan Bergson, Kant’ı pek çok açıdan eleştirmekle beraber onun düşüncelerinden açık bir şekilde faydalanır. Bergson’un zaman anlayışı iki bileşenden oluşur: Salt süre ve homojen zaman. Salt süre, özne-merkezci olması bakımından üzerinde Kant’ın düşünce pratiğinin etkisinin görünür olduğu bir kavramsallaştırmadır. Bu, her bir bilincin, kişinin geçmiş ve şimdisini bir bütünde birleştirerek bireysel olarak sahip olduğu ve özünde heterojen, sırasız bir şekilde ardışık ve bölünemez zamandır. Homojen zaman ise sıralı ve eşzamanlı olması bakımından köklerini yine Kant’ta bulur. Homojen zaman, salt sürelerin uyum içinde çalışmasını sağlayan, bireyler için ortak zemini teşkil eden zamandır. Bu iki filozofun düşünceleri doğrultusunda İkbal’in zaman teorisi incelendiğinde, onun hem duyulabilir görünün bir formu olan Kant’ın zamanından hem de Bergson’un salt süresinden faydalandığı ortaya çıkar. İkbal, bu iki zaman anlayışını kullanarak İslam düşüncesinde İlahi Zaman’ı ve dolayısıyla da özgür iradeyi yeniden inşa eder. Salt süre ve yaratıcılık açısından, evrene yönelik mekanik bir anlayış Bergson ve İkbal tarafından reddedilir. Böylece İkbal, özgür iradenin Tanrı’nın salt süresi, yani İlahi Zaman, aracılığı ile yayılmasına ve tüm benliklere ait salt sürelere nüfuz etmesine izin verir. Biz, bu makale aracılığı ile, İkbal’in salt süre mefhumunu ve Tanrı’ya ait salt süre olarak İlahi Zaman’ı kullanarak özgür irade anlayışını yeniden inşa etmesinin köklerine gitmek niyetindeyiz. (shrink)

Ce que nous voulons faire dans ce travail, est de presenter des concepts differents de terme de l'existence chez Martin Heidegger et Jean-Paul Sartre. Parce que cette analyse nous donnera la possibility de bien comprendre les principales idees de ces penseurs dans la Philosophie contemporaine.D'abord, nous devons remarquer que le terme d'existence retient une place centrale chez eux. Comme nous l'avons expose dans notre travail, la filiation entre ces penseurs est construite particulierement sur cette idee. Dans ce travail, nous avons (...) pose differentes questions, et nous livrons leurs reponses. D'ailleurs, on voit que chez Heidegger, l'essence du dasein reside dans son existence, et chez Sartre l'existence precede l'essence. En plus, quand Sartre parle d'existence, c'est de maniere abstraite, autrement dit l'existence est un concept analytique. L'existence sartrienne etant la facticite, elle exprime la condition humaine d'un etre pour lequel dans son etre il y va de son etre. D'un autre cote, l'existence pour Heidegger n'est pas un cadre abstrait, un autre mot pour dire la condition humaine mais un lieu etrange et inquietant.Brievement, l'une des plus grandes caracteristiques de l'existence chez Heidegger est qu'elle n'est pas connaissable objectivement, et n'est pas definissable tout court. Mais chez Sartre, l'existence, c'est avant tout d'etre dans ses actes et par ses actes. (shrink)

Suicide, which is defined as the attempt of the human being against his life using his will, has been a subject of deep discussions of the philosophical field as an equivalent of the search for the meaning in the existential sense beyond just a sociological fact. In this sense, suicide has been debated in the philosophical field from antiquity to nowadays and different approaches to this phenomenon have been made. While Greek philosophy opposes suicide in a holistic sense, in the (...) Roman philosophy, positive approaches have been taken towards suicide, particularly in Stoicism. Plotinus, the founding philosopher of Neoplatonism who spent the last days of his life in Rome, was not unfamiliar to the subject, and he wrote a treatise on suicide albeit small. In this article, it will be dealt with general approaches to the suicide in the Greek and Roman philosophies, followed evaluations by Plotinus regarding the suicide. (shrink)

This paper discusses some of the findings pertaining to how teachers see their work, produced by a comparative study of 120 English and 120 Turkish primary school teachers. The sample was drawn from schools in four different types of matched catchment areas—rural, inner city, suburban and affluent suburban—in Leicestershire. England, and in Erzurum, Turkey. Four major dimensions of difference between the two national contexts are identified in terms of the range of professional activities undertaken, the ambiguity of relative importance to (...) teachers of the process as against the products of learning. Against a background of contemporary policy changes which seem likely to effect different teaching and learning activities in the two countries, the paper argues that attempts to change teachers' practice without due regard to those conceptions of professional responsibility which are deeply rooted in particular national traditions, as well as more general classroom realities, will result in a lowering of morale and decreased effectiveness. (shrink)

BackgroundEverybody has the right to decide whether to receive specific medical treatment or not and to provide their free, prior and informed consent to do so. As dementia progresses, people with Alzheimer’s dementia (PwAD) can lose their capacity to provide informed consent to complex medical treatment. When the capacity to consent is lost, the autonomy of the affected person can only be guaranteed when an interpretable and valid advance directive exists. Advance directives are not yet common in Germany, and their (...) validity is often questionable. Once the dementia diagnosis has been made, it is assumed to be too late to write an advance directive. One approach used to support the completion of advance directives is ‘Respecting Choices’®—an internationally recognised, evidence-based model of Advance Care Planning (ACP), which, until now, has not been evaluated for the target group of PwAD. This study’s aims include (a) to investigate the proportion of valid advance directives in a memory clinic population of persons with suspected AD, (b) to determine the predictors of valid advance directives, and (c) to examine whether the offer of ACP can increase the proportion of valid advance directives in PwAD.MethodWe intend to recruit at leastN = 250 participants from two memory clinics in 50 consecutive weeks. Of these, the first 25 weeks constitute the baseline phase (no offer of ACP), the following 25 weeks constitute the intervention phase (offer of ACP). The existence and validity of an advance directive will be assessed twice (before and after the memory clinic appointment). Moreover, potential predictors of valid advance directives are assessed.DiscussionThe results of this study will enhance the development of consent procedures for advance directives of PwAD based on the ACP/Respecting Choices (R) approach. Therefore, this project contributes towards increasing the autonomy and inclusion of PwAD and the widespread acceptance of valid advance directives in PwAD.Trial RegistrationDRKS, DRKS00026691, registered 15th of October 2021,https://www.drks.de/drks_web/navigate.do?navigationId=trial.HTML&TRIAL_ID=DRKS00026691. (shrink)

BackgroundThe UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities, and the reformed guardianship law in Germany, require that persons with a disability, including people with dementia in Alzheimer’s disease (PwAD), are supported in making self-determined decisions. This support is achieved through communication. While content-related communication is a deficit of PwAD, relational aspects of communication are a resource. Research in supported decision-making (SDM) has investigated the effectiveness of different content-related support strategies for PwAD but has only succeeded in improving understanding, (...) which, although one criterion of capacity to consent, is not sufficient to ensure overall capacity to consent. The aim of the ‘spatial intervention study’ of the DECIDE project is to examine an innovative resource-oriented SDM approach that focuses on relational aspects. We hypothesise that talking to PwAD in their familiar home setting (as opposed to a clinical setting) will reduce the complexity of the decision-making process and enhance overall capacity to consent. MethodsPeople with a suspected or confirmed diagnosis of dementia in Alzheimer’s disease will be recruited from two memory clinics (N = 80). We will use a randomised crossover design to investigate the intervention effect of the decision-making place on capacity to consent. Besides reasoning capacity, which is part of overall capacity to consent and will be the primary outcome, various secondary outcomes (e.g., other aspects of capacity to consent, subjective task complexity, decisional conflict) and suspected moderating or mediating variables (e.g., meaning of home, demographic characteristics) will be assessed.DiscussionThe results of the study will be used to develop a new SDM strategy that is based on relational resources for PwAD. If a change in location achieves the anticipated improvement in capacity to consent, future research should focus on implementing this SDM strategy in a cost-effective manner in clinical practice.Trial registration: DRKS00030799. (shrink)

Çalışma Hıristiyanlığın Protestanlık mezhebinden doğan, özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nde kümelendiği gözlemlenen, İsrail’i ve Yahudileri orantısızca desteklemesiyle bilinen ve aynı zamanda İslam’a ve Müslümanlara karşı düşmanca yaklaşımları haiz “Hıristiyan siyonistlerini” ele almaktadır. Hareketin mahiyeti, doğuşu, teolojisi, faaliyetleri ve kendisinde mündemiç olan antisemitizm ile anti-İslamizm olguları incelenmektedir. Bulgulara göre, Hıristiyan siyonizmi çeşitli açılardan bakıldığında bir anomali teşkil etmektedir. Bunlardan en önemlisi, Yahudilerin ve Hıristiyanların yüzyıllarca birbirlerine en üst seviyede düşmanlık etmiş olan iki topluluk oluşudur. Hıristiyan siyonistler dünya tarihini Mesih’in zuhuruyla birlikte kurulacak (...) olan bin yıllık küresel krallık öncesindeki yedi bölüm olarak ele alan, sınırları büyük ölçüde İngiliz-İrlandalı teolog John Nelson Darby tarafından çizilen ve “premillennial dispensationalism (premilenyal dispensasyonalizm)” olarak bilinen teolojinin öngördüğü kıyamet senaryosuna inanmaktadır. Bu senaryo hareketin varlık sebebini, amaçlarını, dostlarını ve düşmanlarını belirlemektedir. Dost-düşmanlar olarak Yahudilerin buradaki rolü bazı çelişkiler ve ihtilaflar barındırırken, düşmanlar olarak Müslümanların rolü açıkça olumsuz bir görünüm arz etmektedir. Bunun sonucu olarak Hıristiyan siyonistler Müslümanları şeytanlaştırma eğilimine girmektedir. Her ne kadar dindaşları tarafından ahlak, siyaset ve özellikle teoloji eksenlerinde ağır eleştirilere tabi tutulsalar da Hıristiyan siyonistler emperyalist güçlerle olan uzun ittifaklarının da bir meyvesi olarak dünya politikasında kayda değer bir güce sahiptir. Hıristiyan siyonizminin mahiyeti ve dahi antisemitizm ve anti-İslamizm ile irtibatı konusunda Türkçe yazılmış eserlerin azlığına binaen çalışma literatürdeki bu boşluğu kapatma amacı taşımaktadır. Özet: İçinde bulunduğumuz dönemde anti-İslamizm kavramı ele alınırken kendisine özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nin (ABD) teopolitik dekorunda yer bulan “Hıristiyan siyonizmi” adlı grubun etkisine işaret edilmektedir. Bu grup literatür tarafından İsrail’i Yahudilerin vatanı olarak destekleyen Hıristiyanlar olarak tanımlanmaktadır. İsrail için Birleşen Hıristiyanlar (CUFI) gibi organizasyonlar aracılığıyla İsrail’in desteklenmesi noktasında etkin faaliyetler yürütmektedirler. Orta Doğu’da barışın tesis edilmesini inandıkları kıyamet senaryosunun önünde bir engel olarak gördükleri için kategorik olarak reddetmektedirler. Özellikle 19. yüzyılda başlayıp, 11 Eylül olayları ile birlikte ciddi bir ivme yakalayan ABD’deki anti-İslami hareketlerin büyük bir kısmı Hıristiyan siyonizmi ile ilişkilendirilen şahıslar tarafından başlatılıp desteklenmektedir. ABD’de yaklaşık 20 ila 30 milyon arasında Hıristiyan’ın bu ideolojiyi benimsediği tahmin edilmektedir. ABD dışında İngiltere, İskandinavya, Avustralya, Güney Afrika ve hatta Güney Kore ve Honduras gibi coğrafyalarda da taraftar bulmuşlardır. Birçok açıdan bakıldığında Hıristiyan siyonizmi bir anomali teşkil etmektedir. Bunun özünde Yahudilerin ve Hıristiyanların birbirlerine olan düşmanlıkları yatmaktadır. Yahudiler dini kaynaklarında Hıristiyanlığın en kutsal şahsiyetlerine ağır hakaretler ederken, Hıristiyanlar Yahudileri Tanrı katilleri olarak görmektedir. Ancak Hıristiyan siyonistlerin çoğunluğu İsrail konusunda adeta kraldan daha kralcı davranmaktadır. Hıristiyan siyonizminin teolojik zeminini incelemek isteyen bir araştırmacı eskatoloji (kıyamet bilimi), Armageddon savaşı, istiğrak, püritenler, premilenyalistler, dispensasyonalistler, fundamentalistler, restorasyonistler, evanjelistler, John Nelson Darby ve Cyrus I. Scofield gibi bazı kavram ve aktörlerle karşılaşacaktır. İrlandalı-İngiliz bir teolog olan Darby birçokları tarafından Hıristiyan siyonizminin kurucusu olarak görülmektedir. Hareket için hayati önem teşkil eden ikinci isim ise Cyrus Ingerson Scofield’dir. Scofield Reference Bible ’ı yayınlayarak Hıristiyan siyonizminin milyonlar tarafından benimsenmesine yol açmıştır. Hıristiyan siyonistler “premilenyal dispensasyonel teolojinin” gerçek olduğuna ve gerçekleşeceğine inanmaktadır. Buna göre dünya tarihi yedi çağdan oluşan doğrusal bir olgudur. İnsanlığın halihazırda altıncı çağda olduğuna, yedinci çağın ise çok yakında olduğuna inanmaktadırlar. Bu teolojinin öngördüğü kıyamet senaryosu Antichrist ’ın gelişi, Sahte Peygamber ve Şeytan ile birlikte cehennem teslisini kurması, Müslümanların da onlarla müttefik olarak hareket edip İsrail’e saldırmaları (Armageddon savaşı), Hz. İsa’nın gökten tekrar inerek İsrail’i kurtarması ve barışı tesis edeceği Milenyum Krallığı’nı kurması gibi öğeleri içermektedir. Siyonist olmayan Hıristiyan teologlar Hıristiyan siyonizminin teolojisini defaatle eleştiriye tabi tutmuştur. Yahudilerin seçilmiş ırk olarak görülmesi, Yeni Ahit’in bu ideolojiye destek vermemesi, “Armageddon savaşının” büyük mezheplerde karşılığının olmayışı ve hareketin Yahudi karakteri taşıması gibi sebepler yüzünden bazı Hıristiyan teologlar Hıristiyan siyonizmini heretik ilan etmiştir. Hıristiyan siyonizminin teolojisinin eleştirildiği bir diğer husus ise onun emperyal teoloji olarak yerine getirdiği işlev ile ilgilidir. Birçok düşünür Hıristiyan siyonizmi, Yahudi-Hıristiyan Batı anlatısı ve emperyalizm arasında sağlam bağlar olduğunu iddia etmektedir. Hıristiyan siyonizmi anomalisine bir açıklama getirmek isteyen şahıslar Hıristiyan siyonizmi içerisinde yer alan antisemitizme işaret etmektedir. Buna göre Hıristiyan siyonistler, Yahudilerin ve Yahudi devletinin kurulmasının gerçekleşmesinde hayati bir rol oynadığı kıyamet senaryolarını yürürlüğe koymak adına İsrail’i her şartta desteklerken, bu senaryo Yahudilerin kendisini Mesih gibi gösteren Antichrist tarafından yönetilmesini ve Yahudilerin çoğunluğunun Mesih’in gelişinden sonra ölmesini içermektedir. Aynı zamanda neredeyse daima İsrail yanlısı açıklamalar yapan bazı Hıristiyan siyonistlerin zaman zaman doğrudan antisemitik söylemlere başvurduğu gözlemlenebilmektedir. Bu sebeple Hıristiyan siyonistler ve Yahudiler arasındaki teopolitik ittifakın bir noktada bozulacak pragmatik bir ittifak olduğu iddia edilmektedir. Anti-İslamizm noktasındaki bulgulara göre Hıristiyan siyonistlerin %70’i Araplara karşı ya kayıtsız ya da düşmanca hisler beslemektedir. 11 Eylül’den sonraki dönemde İslam’ın şeytanlaştırılması operasyonu büyük ölçüde Robertson, Graham, Lindsey, Vines ve Falwell gibi Hıristiyan siyonistler tarafından gerçekleştirilmiştir. Yine İsrail’in 1948 yılında kuruluşu, Filistinliler için doğurduğu sonuçlara rağmen Hıristiyan siyonistlerin çoğu için bir kıyamet alametinin gerçekleşmesi anlamına gelmektedir. Hıristiyan siyonistlerin inandıkları kıyamet senaryosunda Müslümanlar ancak düşman saflarında savaşan Gog ve Magog olarak anlam bulabilmektedir. Onlar Şeytan, Antichrist ve Sahte Peygamber ’den oluşan cehennem teslisinin müttefikleridir. Filistinliler, Araplar ve Müslümanlar senaryonun gerçekleşmesi önünde doğrudan engel teşkil etmektedir. Bu hususlar birlikte değerlendirildiğinde halihazırda Hıristiyan siyonistlerin İslam’a ve Müslümanlara neden bu kadar olumsuz yaklaştıkları hususu açıklık kazanmaktadır. Görüldüğü üzere karşı karşıya olunan, gerçek dünyadaki gerçek olaylar ve aktörler hakkında rasyonalizasyona ve değişime kapalı olan, son derece tehlike arz eden dini inançlardır. Hıristiyan siyonizmi üç dinin etkileşime girdiği, üç dinin de bağlılarını ilgilendiren bir fenomendir. Teolojik analiz hareketin Hıristiyanlık dininin kutsal metinlerini İsrail lehine yorumladığını, ancak siyonist olmayan Hıristiyan teologlarca desteklenmediğini göstermektedir. Emperyalist ajandalar dahilinde ABD ve İngiltere gibi devletlerce de destek bulan bu hareketin kıyamet senaryosuna göre Müslümanlar Şeytan’ın müttefikleri olarak kötülüğün tarafındadır. Hz. İsa’nın yeryüzüne dönüşüyle yenilecekler ve yok edileceklerdir. Milyarlarca dolarlık bütçeleriyle, sayıları on binlerle ifade edilen propagandist vaizleriyle, Kuran-ı Kerim yakmak ve Hz. Muhammed’e terörist demek gibi eylemleriyle, Yahudileri İsrail’i Filistinlilerden temizlemeye teşvik etmeleriyle, bu uğurda onlara ciddi bir finansal ve manevi destek sağlamalarıyla ve Batı devletlerini İsrail’in düşman olarak algıladığı Müslüman komşularıyla savaşmaya teşvik eden lobicilik faaliyetleriyle Hıristiyan siyonistler halihazırda İslam’ın yüzleştiği en ciddi meydan okumalardan birisini teşkil etmektedir. Bu hareketin zararlı sonuçlarıyla mücadele etmek için atılması gereken en önemli adım araştırmaları derinleştirerek kitleleri doğru şekilde bilgilendirmek olacaktır. (shrink)

Bu çalışmada 6-11 yaşları arasında Nottingham/İngiltere’de yaşayan çocuklarının çizimlerinde İslam ve Türkiye algısı üzerinden din ve vatan kavram algıları incelenmiştir. Çalışmada sanat temelli araştırma yöntemi ve göstergebilimsel yöntemden faydalanılmıştır. Yapılan çizimlerde çocukların İslam ve Türkiye olgularını hangi değer, sembol ve kavramlarla ilişkilendirdiği ve bu ilişkilendirmede haftasonu Türk okulunda sunulan Türkçe ve Türk Kültürü (TTK) ders kitaplarının etkisi analiz edilmiştir. 14 kız ve 16 erkek öğrenci bu çalışmaya katılmıştır. Çizimlerin ilki 2017 yılında araştırmacının doktora çalışması kapsamında ikincisi 2021 yılında elde (...) edilmiştir. 2017 yılında 8, 2021 yılında 18 çocuğun resmi çalışmada değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda yaşla birlikte simge, sembollerin sayısı ve çizimlerdeki netliğin arttığı gözlenmiştir. Bununla birlikte yıl, yaş ve cinsiyete dayalı olarak çizimlere yansıyan simge, sembol ve yoğunluklarda farklılaşma söz konusudur. Ancak Türkiye ile bayrak, İslam ile cami en çok bağdaştırılan öğeler olarak dikkat çekmiştir. Bu öğelere yapılan vurguda ders kitaplarında kullanılan resimler ve gömülü videolar rol oynamış olabilir. Resimlere yansıyan temaların, TTK program ve kitaplarındaki konularla paralellik gösterdiği saptanmıştır. Özellikle Geçmişe açılan kapı, Gezelim görelim ile Bayramlar ve kutlamalar temalarındaki içeriklerde de görülen kültürel ve dini kimliğe dair öğelerle olan bağının güçlenmesine katkı sağlamaktadır. Türkiye ve İslam’a dair olumlu duygulara karşın, savaş teması kaynaklı korku ve ayrılık gibi negatif duygular erkek çocuklarının çizimlerine yansımıştır. Bu durum 6-11 yaş grubu erkek çocuklarının gelişim özelliğinin getirisi olabileceği gibi, resimlerin yapıldığı zamanda maruz kalınılan uyarıcılar ve tarihe odaklanan Geçmişe açılan kapı gibi temalar çocuklarının algısını şekillendirmiş olabilir. (shrink)

Kitaplar, bir fikrin ve düşüncenin veya zihniyetin taşıyıcıları olduğu kadar, üretildikleri bağlama dair de bilgiler sunan kalıntılardır. Bir eserin yazma versiyonları söz konusu olduğunda, her bir nüshanın ayrı bir özgünlük değeri bulunmaktadır. Yazıma konu olan metin belki ortaktır ama yazma nüshalar; çoğaltan kişi, çoğaltılan yer ve zaman, çoğaltmada kullanılan yazı şekli, kâğıt türü gibi unsurlar bakımından kendilerine özgü nitelikler taşımaktadır. Eserin yazıldığı bağlam hakkında ilk elden bilgilerin sunulduğu bu kısımlara yansıyan içerik, bazen eserin tüm muhtevasından bile daha önemli olabilmektedir. Bu (...) yüzden de bazen her biri ayrı bir tarih vesikasına dönüşebilmektedir. ʿAlī b. Ötemiş b. Süleymān isimli fakat ʿAlā-i Aḫlāṭī olarak maruf bir Hanefî âlim tarafından istinsah edilen mecmūʿa bu bakımdan oldukça dikkat çekicidir. Mecmūʿa içerisinde Hanefî geleneğe dair çeşitli eserler yer almaktadır; ancak bunlardan daha önemli olan bu eserlerin nasıl ve nerede istinsah edildiğine dair müstensihin ferağ kayıtlarında verdiği bilgilerdir. Bu bilgilere bakıldığında, müstensihin muhtemelen Buhara kökenli olduğu ve Anadolu’ya gelip Ahlat’ı vatan edindiği görülmektedir. Artık Anadolu’da yaşamasına karşın, bir sebeple büyük Moğol istilasına maruz kalmasından on bir yıl önce Buhara’ya tekrar gitmiş, buradaki ilim meclislerinde bulunmuş ve önemsediği bazı eserleri istinsah edip yanında Ahlat’a getirmiştir. Bu mecmūʿa ise zamanla Kastamonu’ya kadar gelmiştir. Bu yazıda, söz konusu mecmūʿa nın ferağ kayıtlarında geçen bilgilerden hareketle ʿAlā-i Aḫlāṭī’nin hayat hikayesi ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. (shrink)