Cicero's philosophical works are now exciting renewed interest, in part because he provides vital evidence of the views of the Greek philosophers of the Hellenistic age, and partly because of the light he casts on the intellectual life of first century Rome. This edition uses the 1997 Clarendon text by the acclaimed translator P.G. Walsh.

Een van de kenmerken van de wijsgerige theologie zoals die in de Utrechtse school wordt beoefend, is de nadruk op een persoonlijk Godsbegrip. Daarom wordt voor de bijdragen gebundeld in Hoe is uw Naam? Opstellen over de eigenschappen van God geclaimd ‘dat over de eigenschappen van God niet op abstracte wijze wordt gespeculeerd, maar dat zij afgelezen worden uit het persoonlijk handelen van God jegens mens en wereld’. In het artikel ‘Conceptuele analyse en christelijk geloof. Over de wijsgerige theologie in (...) Utrecht’ heb ik geprobeerd aan te tonen dat deze claim slechts in beperkte mate wordt waar gemaakt. (shrink)

In de vorige jaargang van dit tijdschrift heb ik twee artikelen gepubliceerd over de wijsgerige theologie van de zogenaamde Utrechtse school. Daarop is gereageerd door respectievelijk M. Sarot, G. van den Brink en V. Brümmer. Er zijn drie punten waarop ik de discussie graag kort wil voortzetten: logische consistentie en conceptuele coherentie als norm voor het geloof, het verfijnde realisme, en de eigen aard van de theologie in vergelijking met het concrete geloven. In feite gaat het daarbij steeds om de (...) eigen aard van het geloof. Daarin ligt ook de reden ruimte te vragen voor deze reactie. Het lijkt mij van bijzonder belang voor de theologie dat het concrete geloven op de juiste manier wordt verstaan. Alleen dan kan de theologie dit geloof werkelijk dienen. Dat geldt tegenover het gevaar van versubjectivering van het geloof evenzeer als tegenover dat van verintellectualisering. (shrink)

In het boek Exodus, hoofdstuk 3, wordt verteld hoe God aan Mozes verschijnt in een brandende braambos. De HEER heeft het lijden van Israel in Egypte gezien en wil hen daaruit bevrijden. Daartoe wordt Mozes naar de farao gestuurd om tegen hem te zeggen dat hij Israel moet laten gaan. Met die boodschap moet Mozes eerst naar Israel zelf. Vandaar zijn vraag: wat zullen zij zeggen? Zullen zij mij geloven, als ik zeg dat ik gestuurd ben door de God van (...) hun vader, van Abraham, Isaak en Jakob? Zullen zij niet vragen: wie is die God? Hoe is zijn naam? In antwoord daarop spreekt God de bekende woorden: ‘Ik ben die Ik ben.’ Mozes moet tot de Israelieten zeggen: ‘Ik ben heeft mij tot u gezonden.’ En verder: ‘De HEER, de God van uw vaderen, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob, heeft mij tot u gezonden. Dit is mijn naam voor eeuwig en zo wil Ik aangeroepen worden van geslacht tot geslacht.’. (shrink)

Het punt dat René Munnik in zijn reactie aan de orde stelt is van fundamentele betekenis. Is het wijsgerig geoorloofd geloof en filosofie zo met elkaar te verbinden als ik dat doe in ‘Kennis in reformatorisch wijsgerig perspectief’, mijn bijdrage aan de OU-cursus ‘Cultuurfilosofie vanuit levensbeschouwelijke perspectieven’? Is het niet beter de argumentatie ‘strikt wijsgerig’ te houden en de filosofie te beperken tot de ‘natuurlijke’ kennis in plaats van een op openbaring gebaseerd geloofsperspectief als uitgangspunt te nemen?1 Ik wil hierover (...) graag enkele opmerkingen maken, in de hoop dat daarmee ook mijn erkentelijkheid voor zijn kritische notities tot uitdrukking komt. (shrink)

It is well known that Kant was stirred from his "dogmatic slumber" by the writings of David Hume. It is not well known that Hume had a similar effect upon his contemporary Thomas Reid. Yet it was Hume who led Reid to see that the path along which British Empiricism was moving might well end in Pyrrhonian skepticism-Hume's denial to the contrary. Interest in the writings of Reid has been increasing in recent years. One reason is that the range of (...) Reid's philosophical inquiry covers a number of areas which attract a good deal of attention today. Reid offers interesting and often significant insights into aspects of epistemology, philosophy of mind, aesthetics, and philosophy of action. His philosophy has contributed to the writings of such men as G. E. Moore, C. S. Peirce, R. Chisholm, P. Winch, to mention only a few. This new edition of An Inquiry Into the Human Mind follows closely upon the heels of new editions of Reid's Essays on the Active Powers of Man and Essays on the Intellectual Powers of Man, both of which appeared in 1969. In introducing this latest edition, Duggan chose to concentrate his attention upon one aspect of Reid's thought rather than offer a rapid and perhaps superficial treatment of the multifaceted thinking of this 18th century philosopher. Duggan's critical analysis of Reid's interpretation of sensation and perception is invaluable for introducing the reader to Reid's philosophical alternative to Hume. It was this alternative which came to be known as the philosophy of common sense.--W. P. G. (shrink)

Macquarrie is thorough in his coverage of the subject matter, precise in the exposition of his thought, and creative in his attempt to explicate the principles upon which a Christian theology for the twentieth century can be based. In Twentieth Century Religious Thought, Macquarrie concluded that religion and philosophy need each other. There he claimed that from the philosophical side attention should be paid to Martin Heidegger, and from the religious side one should look at Bultmann and Tillich. Macquarrie has (...) done just this in Principles of Christian Theology. This book is divided into three main parts: philosophical theology, symbolic theology, and applied theology. Although there is much of significance in the last two sections, it is in the first one that the author makes his distinctive contribution to theology. His approach is phenomenological. This leads him to an existential interpretation of theology. What he arrived at by means of this approach he called "Existential-Ontological Theism." Although there are some theologians who may have a few doubts as to whether or not Macquarrie has reached his conclusions by stretching some fundamental interpretations too far, it still remains a certainty that this book opens up a new and creative approach to some of the traditional concepts of theology which have been under so much fire in the last few decades.—W. P. G. (shrink)