Pico was generally perceived as a representative of the Pelagian heresy and a supporter of absolute freedom of man. However, more detailed analysis of his works reveals that in his views he was much more traditional than it used to be judged. Although Pico does not negate human freedom, he has consistently stressed the necessity of grace in salvation. So, in the question of free will Pico represents traditional post-Augustinian school and advocates, also present at the Thomas’, graduated concept of (...) grace. (shrink)

Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie nowego gatunku literackiego, jakim jest fikcja klimatyczna. Termin ten rozpowszechnił sięw drugiej dekadzie XXI w. Niektórzy naukowcy postrzegają cli-fi jako odmianę science fiction ze względu na obecne w nim motywy charakterystyczne dla utworów postapokaliptycznych. Inni z kolei traktują cli-fi jako podgatunek fikcji spekulatywnych, posługujący się różnymi konwencjami (np. thrillera, science fiction, prozy realistycznej). W przeciwieństwie do fantastyki cli-fi pełni funkcję dydaktyczną i stanowi rodzaj ostrzeżenia przed grożącą ludzkości katastrofą. Do popularnych motywów występujących w cli-fi należą: (...) powodzie, deforestacje, wymieranie gatunków zwierząt, katastrofy spowodowane wybuchem w elektrowniach atomowych. W niniejszym artykule autora interesują dwie powieści zaliczane do cli-fi. Pierwsza z nich (Lot motyla) posługuje się poetyką realistyczną, opisując zjawisko globalnego ocieplenia. Druga (Jasność), będąca pierwszą polską cli-fi, wykorzystuje poetykę postapokaliptyczną, ukazując skutki eksplozji w elektrowni atomowej w miasteczku Bethlem. (shrink)

Badacze od dawna zwracali uwagę na głębokie przekonanie szlachty Rzeczypospolitej Obojga Narodów o wyjątkowości jej kraju i jej swobód. Wbrew temu, co się czasem sądzi, nie był to wyraz sarmackiej megalomanii, która dała o sobie znać w wieku XVII i na początku XVIII, opinię tę głoszono co najmniej od połowy wieku XVI. Nie była to też jakaś polska osobliwość, podobnie mówili i zapewne myśleli o swoich swobodach obywatele innych wolnych rzeczypospolitych. Już w XV wieku mieszkańcy Florencji uważali swoją republikę za (...) jedyną i nadzwyczajną, właśnie z racji panującej w niej wolności. Podobnie swój kraj i panującą w nim wolność oceniali Wenecjanie, a później Holendrzy, a także Anglicy. Zdanie: „jest tylko jedno królestwo na ziemi, gdzie wolność znalazła mieszkanie” wbrew pozorom nie odnosi się do sarmackiej Rzeczypospolitej, ale do hanoweriańskiej Anglii, a jego autor sądził, iż to jego ojczyzna jest jedynym krajem, a Brytyjczycy są jedynym ludem, który prawdziwie może o sobie powiedzieć: „jesteśmy wolni”. Szlacheccy obywatele Rzeczypospolitej wcześnie wpisali się w ten dyskurs, jeszcze przed pierwszą wolną elekcją. Autorka omawia dzieje owego dyskursu w czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów, stwierdzając, że w przeciwieństwie do odwołań w wieku XVI, a nawet w początkach wieku XVII pojawiające się później wzmianki o innych niż własna rzeczpospolita bądź niż republiki antyczne (szczególnie Rzym) były niezbyt liczne i dość powierzchowne, ich autorzy na ogół nie wiedzieli zbyt wiele o przywoływanych krajach, nie mieli jednak wątpliwości, że łączy je z Rzecząpospolitą pewne podobieństwo, które można by określić jako wspólnotę wolności. Bo też ten właśnie motyw, ważny także wcześniej, w wieku XVII i pierwszej połowie wieku XVIII stał się dominujący. Kryzys i skostnienie refleksji politycznej w połączeniu ze spadkiem zainteresowania światem zewnętrznym spowodował, że w szlacheckich dyskusjach politycznych nie pojawiały się już bardziej rozbudowane odwołania do innych krajów i ich rozwiązań ustrojowych. Ich uczestnicy jednak w dalszym ciągu włączali swój kraj w dość elitarną wspólnotę republik europejskich i w dalszym ciągu, nie bacząc na wszelkie różnice społeczne, wyznaniowe, polityczne, z których zresztą często nie zdawali sobie sprawy, uważali je za swoje „towarzyszki”. (shrink)

Przedmiotem artykułu jest ukazanie realizmu strukturalnego jako stanowiska realistycznego w dyskusji, prowadzonej wokół realizmu naukowego – jego wybranych zalet i słabości. Realizm strukturalny jest odpowiedzią na wyzwanie, jakie realizmowi naukowemu stawiają historyczne fakty zmiany teorii w nauce. Nawiązuje on do semantycznego ujęcia teorii naukowych i wypracowanego w tym podejściu aparatu pojęciowego. Zgodnie z realizmem strukturalnym to, co zostaje zachowane z dojrzałych teorii naukowych po zmianie teorii, to ich sformułowania matematyczne, będące abstrakcyjnymi modelami teorii. Są one aproksymacyjnie prawdziwe, gdyż reprezentują realne (...) struktury rzeczywistości w sposób wolny od ontologicznej interpretacji, narzuconej przez język teorii. Realizm strukturalny i nawiązujący do niego semirealizm, który rozszerza niezmienniczość dojrzałych teorii na własności detekcyjne obiektów fizycznych, bronią tezy realizmu naukowego w kwestii aproksymacyjnej prawdziwości teorii naukowych, interpretując realistycznie zmiany teorii naukowych. Pozostawiają jednak na boku istotny dla realizmu problem reprezentowania rzeczywistości w teoriach naukowych. Oba wspomniane stanowiska, nawiązując do modelowego ujęcia teorii naukowych, przyjmują, że reprezentacja jest izomorfizmem struktur matematycznego modelu teorii i rzeczywistości. Takie rozumienie reprezentacji jest zbyt wąskie, nie uwzględnia, że struktura zjawisk nie jest jednoznacznie określona. Strukturę tę dla teorii zastępuje matematyczny model danych, który odzwierciedla zjawiska przedstawione jako związki własności określonych przez teorię. Realistyczna interpretacja modelu danych stanowi dla realizmu strukturalnego konieczne uzupełnienie, aby spełniał on naczelną tezę realizmu, głoszącą, że nauka poznaje świat taki, jaki jest niezależnie od teorii. Stanowi to podstawę, aby broniona w realizmie strukturalnym aproksymacyjna prawdziwość teorii naukowych miała ugruntowane uzasadnienie. Wskazanie potrzeby rozszerzenia realizmu strukturalnego i semirealizmu o odpowiednią dla nich koncepcję reprezentacji jest tezą tej pracy. W artykule zostały przedstawione podstawowe elementy współczesnej dyskusji wokół realizmu naukowego oraz stanowiska realizmu strukturalnego i semirealizmu jako uzgodnienie realizmu naukowego z faktem radykalnej zmiany teorii. Następnie zostały ukazane konsekwencje, jakie dla realizmu strukturalnego wynikają z semantycznego (modelowego) ujęcia teorii naukowych i związanego z tym pojęcia reprezentacji jako izomorfizmu struktur. Ostatni fragment został poświęcony wskazaniu, że aby spełnić postulaty realizmu naukowego zarówno realizm strukturalny, jak i semirealizm powinny być uzupełnione o interpretację reprezentacji rzeczywistości w modelu danych w duchu realizmu naukowego. -------------- Zgłoszono: 17/09/2020. Zrecenzowano: 12/10/2020. Zaakceptowano do publikacji: 09/11/2020. (shrink)

W historii filozofii występują dwa przeciwstawne ujęcia ludzkiego istnienia. 1. Filizofie esencjalistyczne, które upatrują istotę człowieka w spójności i harmonii Jego bytu, równowadze zewnętrznej i wewnętrznej, w zgodności jednostki ze sobą i otoczeniem. Od czasów Platona postulowały one utożsamienie się jednostki z funkcją pełnioną przez nią w społeczeństwie i państwie. Dla myśli filozoficzno-politycznej, określającej warunki harmonijnego współżycia ludzi w społeczeństwie było ważne wyodrębnienie przede wszystkim stałych składników istnienia tworzących tożsamość bytu człowieka oraz regularność i przewidywalność jego zachowań. 2. W innym (...) nurcie filozoficznej refleksji nad człowiekiem widzi się swoistość istnienia w egzystencjalnym ruchu samotworzenia się jednostki, w jej nieustającym stawaniu się człowiekiem w procesie stałego przezwyciężania nieodłącznych od egzystencji napięć. Myśl egzystencjalna (np. Pascal, egzystencjaliści, ale podobne intuicje można też spotkać u innych filozofów) traktuje istnienie człowieka jako strukturalne "transcendowanie" - przekraczanie przez wolny wybór jednostki przedmiotowo-tożsamościowego składnika egzystencji, jej harmonii i równowagi. Tożsamość jednostki (także jej roli społecznej) jawi się w tej optyce jako zjawisko ontologicznie względne, wtórne w stosunku do swobodnego określania przez jednostkę globalnego sensu swego życia. Z kolei, na płaszczyźnie ontycznej człowiek istnieje, wedle koncepcji egzystencjalnej, w dwóch równoległych niesprowadzalnych do siebie sposobach istnienia. Uwzględnienie tego faktu wymaga dualnego patrzenia na człowieka zarówno jako na tożsamość (określonej osobowości i roli społeczno-zawodowej) i jako na transcendencję - egzystencjalny proces samotworzenia się jednostki. Filozofia polityczna uważa za najważniejszy tożsamościowy aspekt istnienia, zaś filozof-moralista interesuje się przede wszystkim aspektem transcendencji, wolności jednostki do ustanawiania sensu swego istnienia. Każdy z tych punktów widzenia powinien akceptować dwoistość egzystencjalnej sytuacji człowieka i nie rościć pretensji do posiadania globalnej wiedzy o człowieku i jego obowiązkach. Zarówno polityk-ustawodawca mający na uwadze harmonię i stabilność społeczną (tożsamość ról społecznych, stałość zachowań jednostki, przewidywalność jej działań), jak i filozof-moralista ma swoje dobrze uzasadnione racje. Rozwojowi kultury służy utrzymanie na zasadzie komplementarności obu odmiennych poglądów na człowieka i zachowanie między nimi pewnych napięć, które nigdy całkowicie usunąć się nie dadzą. (shrink)

Nietzsche filozofuje przy pomocy fikcyjnych postaci, aby naświetlić kontestacje problemów z różnych pozycji. To sprawia, że trudno przypisać mu jednoznaczne stwierdzenia, zwłaszcza jeśli chodzi o jego stanowisko wobec oświecenia. W niniejszym artykule autor stara się wykazać, na podstawie figury Nietzschego jako „wolnego ducha”, że ten rzekomy przedstawiciel oświecenia nie wydajesię bynajmniej konsekwentnie pozytywny, lecz jest krytycznie oceniany z różnych perspektyw, także przy bliższym poznaniu okazuje się bohaterem ogólnego samooszustwa, uwikłanym w iluzje.

Współczesna etyka coraz rzadziej odwołuje się do kategorii prawdy – z tego powodu zainteresowanie budzić może każda propozycja etyczna, której twórca umieszcza kategorię prawdy w samym jej centrum. Na gruncie polskim taką etyką prawdy jest teoria Tadeusza Stycznia (1931-2010), w której prawda ma charakter normatywny. Do normatywnej mocy prawdy w etyce, choć rozumie on prawdę w zupełnie inny sposób, odwołuje się także francuski filozof Alain Badiou (ur. 1937). Zarówno w myśli Stycznia, jak i Badiou zagadnienie prawdy jest ściśle związane z (...) pojęciem powinności. Nie da się ukryć, że filozofie tych myślicieli są od siebie różne, ale można dostrzec między nimi pewne podobieństwa. Celem tego artykułu jest ukazanie zbieżnych punktów w filozofiach Tadeusza Stycznia i Alaina Badiou. Obaj myśliciele zdają się twierdzić, że człowiek, który dochowuje wierności odkrytej prawdzie czy wydarzeniu, jako podmiot moralny pozostaje wolny, unika zła oraz jest osobą lub Nieśmiertelny. (shrink)

Przedmiotem artykułu są rozważania o wolności człowieka. Nietzsche przede wszystkim neguje koncepcje wolnej woli, która jest tak zakorzeniona w powszechnej świadomości. Uważa jednak, że możliwe jest zdobycie wolności, a raczej jej nieustanne zdobywanie. Człowiek wolny jest wojownikiem. Do tego zdolny jest tylko nadczłowiek jako doskonały byt, charakteryzujący się dużym natężeniem woli mocy, dzięki której jest zdolny do indywidualnej twórczości. Większość ludzi, która żąda wolności, traktuje ją jako zabezpieczenie przed silnymi jednostkami. W rzeczywistości bowiem kwestią podstawową jest silna, bądź słaba (...) wola, każdy chce zdobyć przewagę, a nie jedynie cieszyć się niezależnością wobec innych. (shrink)

Za „ojca” filozoficznej kategorii „godności”, która legła u podstaw kategorii prawnej, uznawany jest powszechnie Immanuel Kant. Przypomnieć jednak trzeba, że w bardzo podobny sposób, choć w zasadniczo odmiennym kontekście systemowym, charakteryzował godność Tomasz z Akwinu, pół tysiąca lat wcześniej, uznając ją za fundament bycia osobą. Stąd najistotniejszym i centralnym elementem, tytułowej, klasycznej koncepcji człowieka jest koncepcja godności. Akwinata jest autorem bodaj najbardziej rozbudowanej koncepcji osoby w tradycji filozofii klasycznej. Co więcej zmierzać będę do wykazania, że jego koncepcja lepiej nadaje się (...) do teoretycznego ugruntowania praw człowieka niż koncepcja Kanta. Rekonstruując propozycję Kanta ograniczam się, zasadniczo rzecz biorąc, do analizy Uzasadnienia metafizyki moralności. Interesować będą mnie zagadnienia podstawowe, przede wszystkim – wynikające z różnicy kontekstów systemowych – różnice w pojmowaniu bycia celem samym w sobie. W perspektywie ontologicznej koncentrować się będę na powiązaniu godności z indywidualnością; w perspektywie antropologicznej – na tym, jakiego typu działania stanowią o doskonałości człowieka, jakie działania (czym określone) realizują człowieka jako cel sam w sobie. W szczególności interesować się będę miejscem rozumu i woli w określaniu treści działań (w perspektywie kantowskiej będzie to pytanie o określenie treści powinności; w perspektywie Tomasza – pytanie o treść realizowanego dobra). Zasadnicze pytanie, które leży u podłoża podjętej problematyki antropologicznej, jest pytaniem o to, na ile dla pojmowania godności istotne jest uznanie woli jako w sposób wolny współokreślającej treść powinności (Kant) lub dobra (Akwinata), a na ile woli jedynie podążającej za poznaną powinnością lub poznanym dobrem. Zmierzać będę do uzasadnienia tezy, że koncepcja Akwinaty w ugruntowaniu godności akcentuje wprost indywidualność opartą na wyborze czegoś, co nie jest jednoznacznie treściowo obiektywnie zdeterminowane i co wykracza poza to, co powszechne, poza to, co gatunkowe; natomiast koncepcja Kanta godność wiąże przede wszystkim z tym, co powszechne, gatunkowe i zapoznaje doniosłość indywidualności dla pojmowania godności. (shrink)

Artykuł prezentuje koncepcję śmierci pióra najwybitniejszego znawcy myśli św. Tomasza w Niemczech w XX wieku. Sformułował ją zasadniczo w czterech następujących dziełach: Tod und Unsterblichkeit, Unsterblichkeit - eine nicht - christliche Vorstellung, Tod und Unsterblichkeit, Herkunftslose Zukunft und Hoffnung ohne Grund. Nawiązywał do tej problematyki w trzech innych pracach: Uber den Bergriff der Sunde, Herkunftslose Zukunft und Hoffnung ohne Grund, Uber platonischen Mythen. Interpretację śmierci i umierania wyznacza u Piepera, potwierdzana przez współczesne nauki empiryczne jako słuszna, realistyczna koncepcja człowieka oraz (...) wizja egzystencji ludzkiej wyrażona w metaforze pielgrzymowania. Smierć postrzega Pieper jako zjawisko naturalne, a zarazem przeciwne naturze ludzkiej - efekt procesu, któremu z konieczności podlega każdy człowiek. Jednocześnie paradoksalnie śmierć jawi się jako akt najbardziej wolny, zawsze świadomy, pochodzący z głębi osoby. Czyni on człowieka spełnionym, czyli doskonałym, pod warunkiem że oznacza decyzję dobrą, właściwą, tj. wskazuje na przejście do rzeczywistości wyższej. Pieper akcentuje inne jeszcze elementy śmierci i umierania, a czyni to w polemice z trzema nurtami myśli współczesnej, które z perspektywy antropologii Tomasza naznaczone są błędnymi rozwiązaniami. Myśliciel z Munster podkreśla więc, iż śmierć nie jest pozornym, lecz przeciwnie - rzeczywistym zjawiskiem, dosięga bowiem całego duchowocielesnego człowieka. Nie gaśnie wszakże cały człowiek, nadzieja na przezwyciężenie śmierci zakłada niezniszczalność duszy ludzkiej, lęk przed śmiercią złagodzić może dostrzeżenie w niej elementu kary, a nie jego negacja. Swymi analizami o śmierci i umieraniu Pieper ubogaca współczesną myśl niemiecką z dwóch powodów: po pierwsze, prezentuje ostateczne sytuacje życia ludzkiego w kontekście nadziei na ich przezwyciężenie; po drugie, śmierć ukazuje jako spełnienie egzystencji. (shrink)

Libertarians such as J.R. Lucas have abandoned traditional Christian doctrines because they cannot reconcile them with the freedom of the will. Traditional Christian thinkers such as Augustine have repudiated libertarianism because they cannot reconcile it with the dogmas of the Faith. In Free Will and the Christian Faith, W.S. Anglin demonstrates that free will and traditional Christianity are ineed compatible. He examines, and solves, puzzles about the relationships between free will and omnipotence, omniscience, and God's goodness, using the idea of (...) free will to answer the question of why God allows evil, and presenting arguments that link free will to eternal life and to the nature of revelation. Topics covered include the meaning of life, the soul and Lesbegue measure, and strategies for discerning the voice of God. (shrink)

"[Mitchell] undertakes to explore the nature of images by comparing them with words, or, more precisely, by looking at them from the viewpoint of verbal language.... The most lucid exposition of the subject I have ever read."—Rudolf Arnheim, _Times Literary Supplement_.

The traditional doctrine of God's universal causality holds that God directly causes all entities distinct from himself, including all creaturely actions. But can our actions be free in the strong, libertarian sense if they are directly caused by God? W. Matthews Grant argues that free creaturely acts have dual sources, God and the free creaturely agent, and are ultimately up to both in a way that leaves all the standard conditions for libertarian freedom satisfied. Offering a comprehensive alternative to existing (...) approaches for combining theism and libertarian freedom, he proposes new solutions for reconciling libertarian freedom with robust accounts of God's providence, grace, and predestination. He also addresses the problem of moral evil without the commonly employed Free Will Defense. Written for analytic philosophers and theologians, Grant's approach can be characterized as “neo-scholastic” as well as “analytic,” since many of the positions defended are inspired by, consonant with, and develop resources drawn from the scholastic tradition, especially Aquinas. (shrink)

'superb' -Tom Stoneham, Oxford MagazineA. W. Moore argues in this bold and unusual book that it is possible to think about the world from no point of view. His argument involves discussion of a very wide range of fundamental philosophical issues, including the nature of persons, the subject-matter of mathematics, realism and anti-realism, value, the inexpressible, and God. The result is a powerful critique of our own finitude. 'imaginative, original, and ambitious' Robert Brandom, Times Literary Supplement.

William Ernest Johnson was a renowned British logician and economist, and also a fellow of King's College, Cambridge. Originally published in 1921, this book forms the first of a three-volume series by Johnson relating to 'the whole field of logic as ordinarily understood'. The series is widely regarded as Johnson's greatest achievement, making a significant contribution to the tradition of philosophical logic. This book will be of value to anyone with an interest in Johnson's theories, philosophy and the historical development (...) of logic. (shrink)

Traditional Western conceptions of immortality characteristically presume that we come into existence at a particular time , live out our earthly span and then die. According to some, our death may then be followed by a deathless post-mortem existence. In other words, it is assumed that we are born only once and die only once; and that – at least on some accounts – we are future-sempiternal creatures. The Western secular tradition affirms at least ; the Western religious tradition – (...) Christianity, Judaism, Islam – generally affirms both and . The Indian tradition, however, typically denies both and . That is, it maintains both that we all have pre-existed beginninglessly, and that we have lived many times before and must live many times again in this world. The Indian picture, then, is that we have died and been reborn innumerable times previous to this life and we will be reborn many times in the future. This is sometimes called the Indian belief in reincarnation. The difficulty with this usage is that the term ‘reincarnation’ suggests a belief in an immortal soul that transmigrates or reincarnates. However Buddhism, while affirming rebirth, specifically denies the existence of an eternal soul. Thus the term ‘rebirth’ is preferable for referring to the generally espoused Indian doctrine. (shrink)

Nanotechnology, as with many technologies before it, places a strain on existing legislation and poses a challenge to all administrative agencies tasked with regulating technology-based products. It is easy to see how statutory schemes become outdated, as our ability to understand and affect the world progresses. In this article, we address the regulatory problems that nanotechnology posses for the Food and Drug Administration’s (FDA) classification structure for ‘‘drugs’’ and ‘‘devices.’’ The last major modification to these terms was in 1976, with (...) the enactment of the Medical Device Amendments. There are serious practical differences for a classification as a drug or device in terms of time to market and research. Drugs are classified, primarily, as acting by ‘‘chemical action.’’ We lay out some legal, philosophic, and scientific tools that serve to provide a useful, as well as legally and scientifically faithful, distinction between drugs and devices for the purpose of regulatory classification. These issues we raise are worth the consideration of anyone who is interested in the regulation of nano-products or other novel technologies. (shrink)

Subjectivism about meaning in life remains a viable option, despite its relative unpopularity. Two arguments against it in the literature, the first by Susan Wolf and the second by Aaron Smuts and Antti Kauppinen, fail. Pace Wolf, lives devoted to activities of no objective value need not be pointless, unproductive, and futile, and so not prima facie meaningless; and, pace Smuts and Kauppinen, subjectivism is compatible with people being mistaken about how meaningful their own lives are. This paper elaborates a (...) novel subjectivist view according to which becoming more fulfilled makes a life meaningful for a person. Becoming more fulfilled is a process that has being more fulfilled as its endpoint, and, as with any process, it can come to a halt before it is complete. More substantively, becoming more fulfilled by some x is a matter of aiming to do various activities well, where doing them well at least partly constitutes benefiting x, and requires that one be more fulfilled by x than one presently is. Finally, this paper shows why the becoming more fulfilled view is to be preferred to the standard subjectivist theory, the fulfillment view, and how it produces intuitive results. (shrink)

This volume, which is part of the Clarendon Aristotle Series, offers a clear and faithful new translation of Books II to IV of Aristotle's Nicomachean Ethics, accompanied by an analytical commentary focusing on philosophical issues. In Books II to IV, Aristotle gives his account of virtue of character in general and of the principal virtues individually, topics of central interest both to his ethical theory and to modern ethical theorists. Consequently major themes of the commentary are connections on the one (...) hand with other relevant Aristotelian texts and on the other with modern writings, both text-related and thematic. Since the main aim of the volume is to make Aristotle's thought as accessible as possible to readers who do not know Greek, considerable care is taken to elucidate both his technical vocabulary and significant features of his Greek idiom. C. C. W. Taylor also provides systematic comparisons with other translations into English and other languages, and frequent references to other commentaries, ancient, medieval, and modern. These features make the work useful to other scholars in the field as well as to students of philosophy, both undergraduate and graduate.In view of the widespread contemporary interest in the topic of virtue, the volume should appeal to students of ethics and to any reader who is concerned to see how fundamental questions of life and conduct were approached in a culture significantly different from our own. (shrink)

We present our personal view on W.J. Blok's contribution to modal logic.

Via a reading of Cormac McCarthy’s Blood Meridian and a critical appraisal of Foucault’s break with historical materialism, W. Oliver Baker finds, at the limits of the new materialisms, space for a new post-humanist critical materialism that sees utopia not in post-human assemblages, but in the abolition of colonial and capitalist structures that condition those assemblages in the first place.

We report two experiments on temporal reasoning with problems, such as: John has cleaned the house. John is taking a shower. John is going to read the paper. Mary always does the dishes when John cleans the house. Mary always drinks her coffee when John reads the paper. What for Mary is the relation between doing the dishes and drinking coffee? The experiments showed that problems such as this one, which require one mental model, elicited correct answers more often than (...) did those requiring multiple models (e.g. with the second premise modified to "John has taken a shower", so that the order between the events in the first two premises is not fixed). These multiple-model problems, in turn, elicited more correct answers than did multiple-model problems with no valid answers (e.g. with the second premise modified to "John has taken a shower", and the fifth premise modified to "Mary always drinks her coffee when John takes a shower"). One-model problems were also solved more quickly than multiple-model problems, which were solved more quickly than problems with no valid answers. These results corroborated the predictions of the mental model theory of reasoning. (shrink)