The aim of this article is to familiarize the Polish reader with Poets and the Poetry of Poland, the first extensive anthology of the Polish literature published in English in the United States by Paweł Sobolewski. Particular emphasis was placed on the characteristics of this work, recreating the traces of reception of this work and showing the most important sources on which the author relied. The presented article also points out the importance of Sobolewski’s literary and cultural activity, as he (...) initiated multifaceted, often pioneering projects, becoming one of the leading Polish diaspora activists in the 19th century’s United States, also active in the American community. This paper was partially based on the source materials collected by Mieczysław Haiman at the Polish Museum in America, to which the access was possible thanks to a Kościuszko Foundation scholarship. The historical analysis of the sources based on the descriptive-historical paradigm was adopted as the basic tool. Noteworthy, the Poets and Poetry of Poland was the crown work of Sobolewski’s many-year mission, related to the desire to make Americans familiar with the Polish culture and to present it in representative forms. The anthology, including the translations of the works of 60 authors from the sixteenth to the nineteenth century, gave an insight into the multi- faceted recognition of the biographies and literary works of eminent Polish poets, mostly belonging to the times of Romanticism and the Enlightenment. Despite the strong inspiration from Rycharski’s textbook and other sources, the final shape of the volume was influenced by the editor’s personal experiences, his reading preferences and contact with the authors. The selection of works and the structure of the conducted argument reflect the spirit of affirmation for the great tradition created by the first generation of romantics and the significance of the November Uprising, in which Sobolewski took part. (shrink)

Poprzednie Antologie dotyczyły I Rzeczypospolitej, okresu zaborów oraz myśli politycznej po 1989 r., obecna obejmuje okres dwudziestolecia międzywojennego. Naszą – redaktorów – intencją było zapewnienie czytelnikowi możliwości bezpośredniego obcowania ze źródłem. Każde omówienie zawiera bowiem – nawet niezamierzoną – interpretację. Niezależnie od tego współcześnie możemy dostrzec powrót do części idei powstałych w okresie międzywojennym. Dajemy więc odbiorcy możliwość odpowiedzi na pytanie, czy mamy do czynienia z epigonami, czy z twórczymi kontynuatorami dawnych koncepcji. Wśród tekstów reprezentatywnych znalazły się zatem także te (...) nieznane, a wartościowe, sięgnęliśmy do publicystyki mniej znanych reprezentantów oraz grup marginalnych jak anarchiści czy synarchiści. Zdecydowaliśmy się na przyjęcie układu według nurtów politycznych. Z kolei w obrębie każdego z nurtów zastosowano kryterium chronologiczne. Dzięki temu możliwe było zasygnalizowanie kierunków ewolucji opinii i trendów np. w odniesieniu do instytucji państwa. Zbiór nasz adresujemy do szerokiego grona odbiorców: studentów, pracowników nauki, a także wszystkich osób zainteresowanych ideami politycznymi. (shrink)

Celem proponowanej pracy jest analiza statusu zbioru _Nea-lit_ (1993–1994) w białoruskim procesie literackim lat dziewięćdziesiątych. Materiałem badawczym jest makieta tej książki z prywatnego archiwum poety Wiktara Żybula. Taki dokument literacki nie został jeszcze upubliczniony ani wprowadzony do obiegu nau­kowego. Właściwości _Nea-litu_ są wyjaśnione w aspektach ogólnokonceptualnym, tekstologicznym i gatunkowo-stylistycznym. Między innymi rzeczami antologia manifestowała krystalizację nowej literatury. Ponadto w zbiorze znalazły się odmienne od późniejszych publikacji warianty wierszy Sierża Minskiewicza, Illi Sina, Aliesia Turowicza. W końcu _Nea-lit_ został platformą do (...) poszukiwania aktualnego języka artystycznego. W ramach projektu książki zarysowano radykalne eksperymenty translogiczne i niezwykły gatunek „panfilu”, zaprezentowano dominowanie obrazów przestrzeni miejskiej z zaakcentowanymi motywami cielesności. (shrink)

Głównym celem artykułu jest prezentacja wyobraźni poetyckiej i doświadczeń grupy twórców skupionej w 2 Korpusie Polskim w czasie II wojny światowej, jak również analiza jej najbardziej charakterystycznych motywów w kontekście tradycji polskiego romantyzmu, „odgrywanych” na trasie i w rolach poetów-żołnierzy Korpusu. Studium wykorzystuje wszystkie tomiki poetyckie, a także inne literackie publikacje wytworzone na długiej trasie ze Związku Sowieckiego, gdzie trzon Korpusu się uformował w 1941–1942, przez Bliski Wschód, Włochy, aż do ostatniej stacji – emigracji, najczęściej w Londynie. Materiał ten jest (...) analizowany w nawiązaniu do badań nad polską poezją czasu II wojny oraz porównawczych studiów nad polską tradycją romantyczną, zwłaszcza literaturą Wielkiej Emigracji. Ten porównawczy punkt widzenia i metoda stosowane są we wszystkich częściach ułożonej chronologicznie analizy. Od prezentacji zróżnicowanego życia kulturalnego Korpusu, przechodzi ona do zwięzłego zobrazowania grupy ponad 80 czynnych w nim poetów. Studium skupia się na analizie głównego tematu, który formuje postrzeganie czasu w świecie przedstawionym przez żołnierską poezję: motywu drogi czy ścieżki. Odsłania fenomen pewnego zbliżenia nader różnych „szkół” i stylów (od awangardy i futuryzmu, poprzez neoromantyzm do tekstów kabaretowych) pod naciskiem doświadczeń wojny i wygnania, jak również siły wielkiej romantycznej tradycji poezji polskiej, która formowała się na podobnej trasie: od Rosji, Syberii, przez Bliski Wschód, do Włoch, gdzie Polacy walczyli pod Napoleonem, do Londynu i Paryża – centrów Wielkiej Emigracji. Toposy męczeństwa, wzmocnione przez Syberię i pobyt na Ziemi Świętej, bezdomności, doświadczeń bojowych, „zdrady” zachodnich sojuszników (Teheran, Jałta) są efektywnie „odświeżone” w takim właśnie komparatystycznym podejściu. (shrink)

Hegel i Nietzsche twierdzili, że żyją w czasach przełomu, który wymusi pojawienie się nowego etapu w dziejach ludzkości. Sytuację człowieka współczesnego określa „fakt” roztrzaskania dotychczasowych horyzontów oraz konieczność stworzenia, lub odkrycia, horyzontów nowych. Postulują oni zatem ustanowienie nowego celu ludzkości. Filozofia polityki winna stać się częścią tego ogólnokulturowego projektu. Tym samym rzucają wyzwanie współczesnej filozofii politycznej, która zrzeka się prawa do ustanawiania takiego celu. Obaj są też przekonani – znów wbrew twierdzeniom współczesnym – że cel ów może i powinien być (...) ugruntowany w naturze całej rzeczywistości i w naturze człowieka. W ich założeniu ma to być cel człowieka empirycznego, historycznego, człowieka, który osiągnął bolesną świadomość tego, że to on był twórcą tych wartości, które dotąd uznawał za obiektywne. Potrzeba sformułowania nowego celu każe Heglowi i Nietzschemu powrócić do klasycznego pojmowania filozofii polityki, do postrzegania w doskonałości człowieka ideału, któremu ma być podporządkowana polityczna działalność. Właściwe rozumienie miejsca człowieka w świecie, ujęcie go jako istoty stwarzającej horyzonty i przekształcającej zgodnie z nimi rzeczywistość, pozwala według nich dotrzeć do prawdy o bycie jako całości, do konstytuującej go zasady samo-rozwoju, będącego zarazem samo-przezwyciężaniem i samo-przekraczaniem. Zaakceptowanie tej prawdy o świecie pozwala ugruntować w nim ideał doskonałości, który można od tej pory ujmować jako istotowy cel człowieka, i żądać podporządkowaniu mu całej kulturowej działalności, w tym także – filozoficzno-politycznej teorii i praktyki. (shrink)

Artykuł stanowi wprowadzenie do lektury „pamiętnika z Sołówek” Mieczysława Lenardowicza, opublikowanego dwukrotnie w 1930 roku jako Na wyspach tortur i śmierci. Pamiętnik z Sołówek (Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy) i Pamiętnik z Sołówek (Towarzystwo Wydawnicze „Rój”). Utwór ten jest prawdopodobnie pierwszym dziełem polskiej literatury łagrowej i, szerzej, obozowej. W artykule zarysowano kontekst historyczny i historycznoliteracki utworu Lenardowicza: genezę bolszewickich i sowieckich obozów koncentracyjnych, a w szczególności Sołowieckiego Obozu Specjalnego Przeznaczenia, oraz wskazano najważniejsze wczesne świadectwa dotyczące sowieckich obozów koncentracyjnych (głównie Sołowek), w (...) tym teksty opublikowane w Polsce i w Generalnym Gubernatorstwie do 1945 roku. Są wśród nich, obok utworu Lenardowicza, świadectwa obcojęzyczne (rosyjskie, ukraińskie, niemieckie) i ich przekłady, napisane po polsku wspomnienia Białorusina Franciszka Alachnowicza oraz teksty napisane po polsku przez Polaków: artykuły prasowe, reportaże, eseje – traktujące o Sołowkach w sposób mniej lub bardziej bezpośredni. (shrink)

Estudio bibliográfico de: / A Bibliographical Study of: Antologia Vichiana. Passi scelti dall’Autobiografia e dalla Scienza nueva, a cargo de Antonio Corsano, con una presentación y un postfacio de Gaetano Calabrò, La Città del Sole, Napoli, 1998, pp. 205.

Ao mesmo tempo que a disciplinaridade continua e se reforça, assiste-se crescentemente a um movimento que, para simplificar, designamos de interdisciplinaridade. As interdisciplinaridades com os seus objectos científicos próprios e os anseios de uma ciência da totalidade assumem crescente importância. Uma relevância que frequentemente é mais simbólica do que epistemológica, mais discursiva do que metodológica, mais emblemática do que construtora. 'Interdisciplinaridade - Antologia' reúne um conjunto de textos de importantes autores contemporâneos que fizeram do tema da interdisciplinaridade objecto de (...) estudo privilegiado. A sua publicação tem como principal propósito contribuir para o esclarecimento teórico do conceito de interdisciplinaridade e conceitos afins visando o aprofundamento do seu significado, a compreensão do seu valor e limites e um mais profundo entendimento das dificuldades em presença. (shrink)

La traducción al latín de la obra de Maimónides Moreh Nevukhim | Guía para Perplejos, ha sido la obra judía más influyente en los últimos milenios (Di Segni, 2019; Rubio, 2006; Wohlman, 1988, 1995; Kohler, 2017). Ésta marcó el comienzo de la escolástica, «hija del judaísmo nutrida por pensadores judíos, » según el historiador Heinrich Graetz (Geschichte der Juden, L. 6, Leipzig 1861, p. xii). Impresa por la primera imprenta mecánica de Gutenberg, su influencia en Occidente se extendió hasta el (...) Quinto Concilio de Letrán (1512-1517) « donde se instó a los eruditos a eliminar las dificultades que parecían dividir el conjunto de la teología y la filosofía (Leibniz, Teodicea, 11 ). » Durante siglos, la Guía revolucionó el currículo de estudios de la instrucción escolar al reintegrar en el ámbito de la fe las leyes del pensamiento (la cuarta de las cuales se convirtió en el principio de la razón suficiente de Leibniz). La colección completa de las notas que exponen las ideas de la Guía incluye todos los pasajes seleccionados y reescritos por Leibniz. Esta primera traducción bilingüe completa y anotada de los manuscritos originales en latín sirve como una puerta de entrada a la fe conforme a la Razón. -/- « El excelente libro del rabino Moisés Maimónides, Guía para perplejos, es más filosófico de lo que había imaginado y merece una lectura atenta. El autor, distinguido por su inteligencia filosófica, fue versado en matemáticas, en el arte de la medicina, y también en el conocimiento de las Sagradas Escrituras. » — GW LEIBNIZ, 1685. Antología de Leibniz de la Guía de Maimónides, Capítulo III. (shrink)

Debata bioetyczna w polskiej przestrzeni publicznej podporządkowana jest walce ideologicznej toczonej pomiędzy środowiskami konserwatywnymi, skupionymi wokół Kościoła katolickiego a środowiskami liberalnymi, domagającymi się wprowadzenia w Polsce regulacji i praw podobnych do tych, jakie obowiązują w Europie Zachodniej. W artykule dokonano przeglądu i analizy wypowiedzi publicystycznych i politycznych w przykładowych trzech obszarach: aborcji, obowiązkowych szczepień oraz prawa do strajku personelu medycznego. Uderzającą cechą publicznych sporów bioetycznych w Polsce jest prawie całkowity brak świadomości istnienia bioetyki jako dyscypliny akademickiej dostarczającej wiedzy i (...) ekspertyzy w tego rodzaju kwestiach. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:258 HISTORY OF PHILOSOPHY To make this theme conspicuous to the reader, the author deals with three topics in Aristotle's first philosophy: the path from beings to the primary instance of being, the study of sensible substance, and the distinction between the potential and the actual. Grene's essay on the most perplexing of Aristotle's works is the least satisfactory in her study. Though she acknowledges that the path of (...) thg Aristotelian first philosopher is not easy, her analysis of the school X67oLmakes the road more facile than it, in fact, is. For example, what is the relation between Wisdom (the science of principles and causes), the science of being-qua-being, and the science of immovable substance? How can the latter be universal and, at the same time, have as its object one kind of being? Why does Aristotle dismiss substrate in the sense of compound of form and matter as a candidate for substance? It would seem to satisfy his criteria of thisness and separability better (or at least in more instances) than substrate in the sense of form. Finally, it is hard to avoid Ross's conclusion (Aristotle's Metaphysics, Vol. 1, pp. ci) that Aristotle in Book Z moves away from the view that the primary ontological units are sensible individuals toward the view that they are pure forms. The real is either the object of definition (and this appears to be Aristotle's view for the most part in Book Z) or it is the individual (the doctrine of the Categories); it cannot, on Aristotelian grounds, be both. Grene's resolution of the difficulty will not bear scrutiny. She says (p. 205): "Definition is of the universal. But the object of definition is the real substance, the being-what-it-is of the thing. This is substance and not universal." The incompatibility of the first and third sentences in this passage constitutes what Grene refers to (p. 205) as "a very perplexing situation indeed;" and they also reflect the "double meaning" which "pervades Aristotle's whole treatment of substance" (Ross, Aristotle, p. 166). It is the doctrine of the first sentence which comes to the fore in Book Z, for there Aristotle concludes (i) that ot~r is r6 I"L~Tv e~tL and maintains (ii) that rb rl ~v rival 'will belong to nothing which is not a species of a genus' (1030"12-13). And we hardly need be reminded that an Aristotelian species is not an individual. Grene, it seems to me, relieves our perplexity somewhat, but only by blurring the oscillation in Aristotle's mind on this point, e.g., when she implies that the unambiguous doctrine of Book Z is that "as far as the perceived world goes, the naturalist's specimen, the individual of a type, the member of a class, is the prototype of the real" (p. 205). In very readable prose Grene has given us a picture of Aristotle that is at once engaging and in most respects faithful to the interests and outlook of her model. She says in a bibliographical note that her book is "meant more for the undergraduate reader or the general public than for scholars already conversant both with the text and the tradition" (p. 257). I suggest that the account Grene has given us is stimulating and refreshing also for the scholar. JosxAtt B. GOULD,JR. Glaremont Graduate School La filosofia medievale: Antologia di testi. Edited by Nicola Abbagnan0. (Bari: Editori Laterza, 1963. Pp. 440. -----Coll. del Candelaio. L. 2700.) it is the purpose of this, the second volume in the Antologia di testi filosofici to appear under the general editorship of the fine Italian scholar, Nicola Abbagnano, to provide an introduction to the history of mediaeval philosophy through the presentation of selected primary source materials in Italian translation. The book could have been a significant addition to the sparse philosophical literature of the period that is now available BOOK REVIEWS 259 to the non-Latin reader; instead, it turns out to be a sort of catalogue of opinions on a wide variety of philosophical topics held by many of the thinkers active in the period: between St... (shrink)

v. 1. Ensino secundário e médio -- v. 2. Estudos sobre o ensino primário -- Planejamento educacional e contribuições à educação do futuro.