In my paper I review the main strategies adopted by two leading schools in cognitive science, symbolic artificial intelligence (AI) and connectionism, in modeling time-dependent phenomena such as learning. In particular, I briefly mention shortcomings of non-monotonic logic approach that dominates symbolic AI. I also discuss the problems that beset the recurrent networks approach advocated by connectionists (e.g., S. Grossberg) and philosophers (e.g., P. Churchland), who focus their attention on oscillatory behavior of such networks. I point out that neither approach (...) adequately captures essential features of the dynamics of human temporal awareness. Finally, I develop certain ideas borrowed from neurophysiologists (e.g., W. Freeman) and system theorists and describe the brain-mind, the entity that is capable of producing temporal awareness, as a self-organizing system that exhibits chaotic dynamics and generates a dynamic structure that resembles the chaotic hierarchy o Rossler. (shrink)

Using the Makkai's duality for first-order logic, we characterise effective descent morphisms in 2-categories of pretoposes and Barr-exact categories. In both cases they coincide with conservative morphisms. We show that in those 2-categories the 2-coregular factorisations are exactly quotient-conservative factorisations. We also prove a generalisation of the Makkai duality for pseudoelementary categories.

In the paper [8], the first author developped a topos- theoretic approach to reference and modality. (See also [5]). This approach leads naturally to modal operators on locales (or spaces without points). The aim of this paper is to develop the theory of such modal operators in the context of the theory of locales, to axiomatize the propositional modal logics arising in this context and to study completeness and decidability of the resulting systems.

Gelfond and Lifschitz proposed the notion of a stable model of a logic program. We establish that the set of all stable models in a Herbrand universe of a recursive logic program is, up to recursive renaming, the set of all infinite paths of a recursive, countably branching tree, and conversely. As a consequence, the problem, given a recursive logic program, of determining whether it has at least one stable model, is Σ11-complete. Due to the equivalences established in the authors' (...) previous nonmonotone rule systems papers ), this applies equally to truth maintenance systems and default logics. (shrink)

A number of nonmonotonic reasoning formalisms have been introduced to model the set of beliefs of an agent. These include the extensions of a default logic, the stable models of a general logic program, and the extensions of a truth maintenance system among others. In [13] and [16], the authors introduced nonmonotomic rule systems as a nonlogical generalization of all essential features of such formulisms so that theorems applying to all could be proven once and for all. In this paper, (...) we extend Rieter's normal default theories, which have a number of the nice properties which make them a desirable context for belief revision, to the setting of nonmonotonic rule systems. Reiter defined a default theory to be normal if all the rules of the default theory satisfied a simple syntatic condition. However, this simple syntatic condition has no obvious analogue in the setting of nonmonotonic rule systems. Nevertheless, an analysis of the proofs of the main results on normal default theories reveals that the proofs do not rely on the particular syntactic form of the rules but rather on the fact that all rules have a certain consistency property. This led us to extend the notion of normal default theories with respect to a general consistency property. This extended notion of normal default theories, which we call Forward Chaining normal , is easily lifted to nonmonotomic rule systems and hence applies to general logic programs and truth maintenance. (shrink)

From electronic design problems to resolution proofs to SAT solvers, this book focuses on the satisfiabilityof theories that consist of propositional logic ...

We investigate the complexity of finding solutions to infinite recursive constraint satisfaction problems. We show that, in general, the problem of finding a solution to an infinite recursive constraint satisfaction problem is equivalent to the problem of finding an infinite path through a recursive tree. We also identify natural classes of infinite recursive constraint satisfaction problems where the problem of finding a solution to the infinite recursive constraint satisfaction problem is equivalent to the problem of finding an infinite path through (...) finitely branching recursive trees or recursive binary trees. There are a large number of results in the literature on the complexity of the problem of finding an infinite path through a recursive tree. Our main result allows us to automatically transfer such results to give equivalent results about the complexity of the problem of finding a solution to a recursive constraint satisfaction problem. (shrink)

For a complete Heyting lattice , we define a category Etale (). We show that the category Etale () is equivalent to the category of the sheaves over , Sh(), hence also with -valued sets, see [2], [1]. The category Etale() is a generalization of the category Etale (X), see [1], where X is a topological space.

Artykuł podejmuje polemikę z obiegowym rozumieniem tolerancji. Autor podkreśla znaczenie podziału na tolerancję jako postawę i na dyskursy o tolerancji. Następnie, w nawiązaniu i częściowo w dyskusji z koncepcją tolerancji zaproponowaną przez Iję Lazari Pawłowską, przedstawione jest rozróżnienie trzech odmian tolerancji, a także rozróżnienie odpowiednich trzech odmian nietolerancji. Rozważane są również niektóre paradoksy związane z tolerancją oraz ze zwalczaniem nietolerancji.

Relations between theory and empirical knowledge belong to basic problems in philosophy of science and have been undergone detailed philosophical reflection, including epistemological aspects. During last several dozen years, due to development of computer technology, numerical simulations became a common tool in natural sciences. Their epistemological aspects, however, have not worked out yet. A specific role of computer simulations manifests in subcellular biology, where possibilities of performing experiments and observations are limited. Computer simulation is complementary to observation and experiment and (...) comes into complex relations with them. It allows us to come to a conclusion if experiment or observations are impossible to perform. In particular, simulations allow researchers to estimate the parameters that cannot be measured. (shrink)

Michael A PetersBeijing Normal UniversityChatGPT is an AI chatbot released by OpenAI on November 30, 2022 and a ‘stable release’ on February 13, 2023. It belongs to OpenAI’s GPT-3 family (generativ...

Prezentowana tu książka jest poświęcona relacjom między filozofią a polityką, politycznemu zaangażowaniu filozofii bądź jej ucieczce przed owym zaangażowaniem. W moim ujęciu pytania o autowizerunek filozofa w XX wieku są pytaniami o jego uwikłania, i uwikłania jego filozofii, w politykę. Nigdy wcześniej filozofowie nie żywili takich nadziei na przemodelowanie społeczeństwa z pomocą polityki (i tym się różnili od licznych wcześniejszych utopistów) zgodnie ze swoją filozoficzną wizją jak właśnie w XX wieku. Jest to zarazem książka o tradycyjnych antynomiach i opozycjach filozoficznych: (...) bios teoretikos i bios praktikos, teoria i praktyka, myśl i działanie, interpretowanie świata i jego zmienianie, człowiek kontemplacji i człowiek czynu, wieża z kości słoniowej i zaangażowanie etc. etc. I dlatego, pisząc tu o autowizerunku filozofa, mam na myśli jego autowizerunek ujmowany z punktu widzenia polityki. Interesują mnie tu odpowiedzi na pytanie o stosunek między filozofią a polityką, bowiem to pytanie uważam dzisiaj z racji historycznych za fundamentalne. Dlaczego pytam tu o autowizerunek filozofa? Uważam, że w filozofii (pytającej o swoje uwikłania w politykę) sposób ujmowania siebie determinuje sposób ujmowania świata. Im bardziej filozofia zostaje odniesiona do „teraz”, tym wymaga większej precyzji, dokładniejszego usytuowania siebie w ramach dostępnych bądź wyobrażonych w kulturze możliwości. Autowizerunek to platforma, z której korzysta filozof, to pewien horyzont konstytuujący jego tożsamość, podający zakres możliwych do przyjęcia ról w kulturze. Zupełnie inny jest autowizerunek filozofa w filozofii odniesionej do „teraz”, a zupełnie inny w filozofii nastawionej na uniwersalność, wieczne i niezmienne prawa, na spoglądanie na świat sub specie aeternitatis. Kluczowe słowa w takiej perspektywie to choćby rewolucja intelektualna, przemoc, nowy świat, nowy człowiek, nowa era, zmiana, postęp, konstruktywny wkład, przyłączenie się i zaangażowanie czy wymogi chwili. Pytam tutaj o chęć wywoływania zmian politycznych mocą filozofii i poprzez filozofię jako narzędzie, pytam o filozofa jako politycznego „zbawcę” (Habermas o Martinie Heideggerze), o filozofa jako egzekutora wyroków historii dysponującego pełną świadomością doniosłości chwili, która nikomu poza filozofami nie może się w pełni odsłonić i ujawnić. Dlaczego jednak filozofia potrzebuje siły? Skąd bierze się jej odwieczne marzenie o wykroczeniu poza uniwersum teorii, myśli, kontemplacji - ku realnemu światu, w którym filozof działa? Książka ta w pewnej mierze stanowi analizę marzeń o filozofii działającej, o filozofii czynu - o filozofie przekonanym o swoim posłannictwie jako posłannictwie człowieka działania. Filozof działający to człowiek oddany wspólnocie - przekonany o politycznie sprawczej roli wypowiadanego, filozoficznego słowa; zwierciadlanym odbiciem tego ideału jest filozof oddany tekstowi, czyli (bezpośrednio) lekceważący społeczne powinności i zobowiązania — przekonany o politycznej i społecznej bezsilności tegoż słowa, skoncentrowany na dostarczaniu interpretacji kolejnych interpretacji tekstów filozoficznych. Jednak oprócz nich w perspektywie autowizerunku politycznego pojawiają się i inni: tekstualiści marzący o drobnych, choć społecznie wpływowych wspólnotach czytelników; wspólnotowcy pragnący działać poprzez filozoficzne słowo, a jednak zarazem pozbawieni złudzeń co do swojej historycznej skuteczności, poniekąd z góry świadomi, że tą drogą świata (przynajmniej w przewidywalnym horyzoncie czasowym) zmienić się nie da; miłośnicy tekstu budujący programy społecznej naprawy świata, a poszukujący wśród tekstualistów (na przykład genealogicznej czy dekonstrukcjonistycznej) „metody”, którą można by wprost zastosować w praktyce, na sposób działających w historii wspólnotowców. Tekst, wspólnota - to jedynie ogólne hasła wywoławcze mające ewokować pewne marzenia o miejscu filozofii i filozofa w kulturze. Z jednej strony stoi autowizerunek, w ramach którego naczelnym hasłem jest „robienie historii” (Emil Cioran) czy „robienie rewolucji”, z drugiej autowizerunek z naczelnym hasłem „robienia tekstów”, czyli bycia uważnym czytelnikiem tekstów filozoficznych i uważnym ich autorem. A oprócz tego, pomiędzy nimi, jest miejsce na autowizerunki pośrednie, mieszane i mniej czy bardziej skłaniające się ku któremuś ze skrajnych wyborów oraz na autowizerunki, których powyższe przeciwstawienie nie uchwytuje. Oba motywy mają do pewnego stopnia organizować prezentowaną książkę, ale nie mają stać się jakimś nowym kluczem pozwalającym na zupełnie nową odsłonę filozoficznego pejzażu. Stoi przecież za nimi długa, filozoficzna tradycja, korzystająca na przestrzeni dziejów z określeń pochodzących z różnych słowników. Kto powiedział, że filozofia ma „robić rewolucję”, tzn. gruntować ją i przygotowywać, promować i usprawiedliwiać, znajdować dla niej wielki intelektualny kontekst, stanowić jej awangardę i magazyn niezbędnych pojęć, legitymizować jej przemoc i uzasadniać jej terror, dawać jej broń w walce i podtrzymywać marzenia o jej nieuchronności, wyjątkowości, celowości i wartości? Kojeve, Heidegger, de Man, Sartre, Bataille (w analizowanych tu przeze mnie tekstach i w ściśle określonych okresach) - byli o tym przekonani. Dlaczego odpowiadał im właśnie taki autowizerunek? Co więcej - albo co innego - daje filozofowi „filozofia wspólnoty” niż „filozofia tekstu”, by sięgnąć do dwóch skrajności w ramach długiego continuum? Czym jest owa nadwyżka? Uczuciem spełnienia, świadomością realizacji marzeń, wcielenia w życie filozoficznych ideałów? Przejściem do świata rzeczywistego - a może wreszcie „pracą”, w mocnym sensie tego terminu? Jednak im filozofia była bliżej świata, tym większe rodziła napięcia. Tym większe miała wyrzuty sumienia. Kluczowy problem analizowanych tu propozycji filozoficznych można by podsumować tak: czy szukać przejść — a jeśli tak, to jakie powinny one przyjmować formy - między uniwersum. zagadnień filozoficznych a światem rzeczywistym? Jaka relacja wiąże filozofa ze światem realnym: z historią, postępem, zmianą? Kim jest filozof zanurzony w historii, kim jest filozof „robiący historię”? W jakiej mierze filozofia jest niezbędnym fundamentem społecznych transformacji i społecznych rewolucji? Jak związać filozofię z czynem i z działaniem? Jak związać spekulację i kontemplację z aktywizmem? Jaki stosunek wobec gwałtownych i radykalnych zmian w świecie społecznym ma zajmować filozof - i w jakim charakterze? Filozofa? Obywatela? Obywatela-filozofa? Czy umieszczać filozofię w głównym nurcie zmian społecznych - w ramach toczących się rewolucji — czy przyjmować w niej postawę wyczekującą, obserwującą, niezaangażowaną, która pozwala spoglądać na akcydentalne zawirowania świata rzeczywistego z perspektywy jego istoty? Czy filozofia ma brać na siebie odpowiedzialność za zmienianie świata? Czy ma się do niego dostosowywać, czy może wręcz je ugruntowywać, znajdując dla niego szeroki, metafizyczny kontekst? Spis treści Wprowadzenie. „TYRANIA HEGLA” I MYŚLENIE PONOWOCZESNE W KONTEKŚCIE PYTAŃ 0 AUTO WIZERUNEK FILOZOFA (9) „Uwolnić się od Hegla”? (10) Panorama (15) „Przyszłość świata” a „interpretacja pism Hegla” (24) Podsumowanie: filozof czynu, filozofia działania (27) Rozdział 1. Przykład wspólnotowy: Alexandre’a KOJEVE’A filozof zmieniający świat (FRANCUSKI HEGEL) (37) Antropologia, panowanie, niewola (41) Kojeve-Strauss: debata stulecia? (44) Filozof wedle Straussa (47) Filozof wedle Kojeve’a (50) Historia, filozofia, przemoc. „Humanizm” i „terror” (57) Rządzenie: zdolności i powinności (61) Kres historii (63) Podsumowanie (68) Rozdział 2. PRZYKŁAD TEKSTUALNY: DELEUZE’A 1 KLOSSOWSKIEGO FILOZOF TWORZĄCY TEKST (francuski Nietzsche) (70) „Jakiegoż to adwersarza, jakiegoś wroga należy pokonać?” (73) „Między Heglem a Nietzschem nie może być kompromisu” 77 Nietzsche, Freud, Marks 90 Historia i genealogia 96 Kwestia stylu 99 Rozdział 3. PRZYPADEK GEORGESA BATAILLE’A: MIĘDZY HEGLEM A NlETZSCHEM? 106 „Człowiek integralny” a działanie 110 Rewolucja, ekstaza, krew 115 W towarzystwie Nietzschego 124 Ekonomia nadmiaru 128 Rozdział 4. WOKÓŁ ZAANGAŻOWANIA. OD WSPÓLNOTY DO TEKSTU I DALEJ: SARTRE, BARTHES, BLANCHOT, FOUCAULT 133 „Umiłowanie mądrości” a polityka 133 Filozofia, polityka - tekst, wspólnota 136 Pisarze i piszący 138 „Co to znaczy pisać?”142 Pisanie - czysta bierność na marginesie historii? 151 Poza opozycję esteta/pisarz zaangażowany 157 Intelektualiści - władza 161 Książki-doświadczenia i książki-prawdy 166 „Tyrania prawdy”168 Rozdział 5. FILOZOF A CZASY PRZEŁOMU. FRANCUSKIE BURZE WOKÓŁ MARTINA HEIDEGGERA W PERSPEKTYWIE SPORU O MIEJSCE FILOZOFII W SFERZE OBYWATELSKOŚCI. 172 Początki 172 Heidegger - francuski „mistrz myślenia”180 „Czy można jeszcze wierzyć filozofom?” 184 Heideggera sen o przywództwie 188 Dyskusje, dyskusje 205 Specyficzna aura filozofa? 210 „Przyjdźcie do nas, a będziecie mogli przekuć waszą myśl w czyn” 230 Rozdział 6. WOKÓŁ PAULA DE MANA - EUROPEJSKIE PYTANIA O SŁOWA JAKO CZYNY 233 Kontekst europejski - rewolucja intelektualna 238 Nowy porządek, nowy początek 248 „Konstruktywne” podejście do rewolucji a „humanizm” 255 Europejski cień człowieka czynu 257 Ideologia estetyczna 262 Rozdział 7. W STRONĘ ESTETYKI EGZYSTENCJI: MICHEL FOUCAULT 266 „Dać żyjącym exempla...” 271 Kanta i Nietzschego „troska o siebie” 272 Etyka jako estetyka 283 Foucault, Kant i „ontologia teraźniejszości” 291 „Troska o siebie” jako praktyka wolności 302 Myślenie - niebezpiecznym aktem? 310 Bibliografia 313 SUMMARY 331 CONTENTS. (shrink)

In this paper the life phenomenon is analysed from cybernetic point of view. The Korzeniewski’s approach is discussed and complemented. The analysis is based on autonomous systems theory and information metabolism theory. Philosophical aspects of the problem are taken into consideration as well.

This is a collective writing project that is part of the larger design of Infantologies, Infanticides and Infantilizations; a quartet that explores the philosophy of infants from thematic perspectives, that puts infants at the centre of our reflections, and that encourages a different academic style of thinking.

W artykule tym rozważana jest kwestia zmienności Boga, której „pochodną” – biorąc pod uwagę stwierdzenie Arystotelesa, że „substratem” czasu jest ruch – jest tytułowy problem czasowości Boga. Aby uwyraźnić i uchwycić wiążące się z tymi zagadnieniami trudności i dylematy, odwołano się do teologii chrześcijańskiej, a w szczególności do problematyki stworzenia, objawienia, a także – co się z tym wiąże – wcielenia oraz zbawienia. Wyprowadzono wniosek, że należy przyjąć, iż w Bogu realizuje się zupełnie inna niż kauzalna zasada ruchu, stąd też (...) i struktura Jego zmienności musi być radykalnie odmienna. Ten domniemany rodzaj Boskiej czasowości można nazwać czasem absolutnym i uznać, że przypomina on coś, co z naszej ludzkiej perspektywy da się za Heglem określić teraźniejszą obecnością. (shrink)

The history of political transformation in Poland is an uninterrupted process of forming identifications along party lines, as well as of the political milieus’ searching, for a response to the question regarding the location of their own subjective space within the wider political sphere. It is worthwhile, when we discuss this, to ask whether the building up of a party’s identity is dictated by ideological and programmatic reasons or whether it is an incidental matter. The values and beliefs concealed in (...) the 80s, when the opposition belonged to the underground, have been permanently inscribed into the Polish political landscape. A group of doctrines which served as a component in the build-up of party identity may be perceived. The religious and national values, as well as the historical and cultural issues, which emerged into the daylight, may be treated as the embryo of certain ideas, which in time, as a result of public debates, have become fundamental determinants of many political parties. (shrink)

W artykule analizuję pewną odmianę kosmologicznej argumentacji za istnieniem Boga – „dowód ze skończoności”. W punkcie wyjścia opieram się na intuicjach Georga W.F. Hegla, które rozwijam. W swoich heglowskich inspiracjach ograniczam się do Wykładów z filozofii religii. W konkluzji wskazuję na niebezpieczeństwo pomieszania porządku poznawczego z porządkiem ontycznym. --------------- Zgłoszono: 30/10/2020. Zrecenzowano: 17/12/2020. Zaakceptowano do publikacji: 24/04/2021.