The book is a reflection over how art functions in late modernity. It emphasizes processes of fictionalizing reality and exposes, how phenomenology can be used to extract this problem on a foundation of aesthetics. It is a panoramic outlook over existing views, but also a self-sufficient theoretical proposal.

Following Ricoeur and referring to some contemporary phenomenological studies I demonstrate—perhaps differently than others do—that Husserl’s phenomenological undertaking has also hermeneutic aspects. With Husserl, we are in a meaningful world which reveals its sense in intentional acts. The interpretation of senses can be treated as experiencing them. In particular, I examine the peculiar hermeneutics of affectiveness and sensation, i.e. the hermeneutics that is broadly understood as a project of demonstrating the origin of meaning. This project reaches the difference founding all (...) the articulations of meaning rather than some aprioric basis of understanding. The difference is a source that flows in experience of sense, even in their mature culturally articulatedforms, which are, however, forever permeated by sensation and the affective. (shrink)

Autorka kieruje swoją uwagę na estetyczne doświadczenie, sztukę oraz procesy estetyzacji w warunkach późnej nowoczesności. Estetyczne ukierunkowanie pracy nie oddala nas jednak od ważnych problemów współczesnej humanistyki. Łączy się bowiem z płaszczyzną filozoficznych pytań o kondycję człowieka zmagającego się z problemami skończoności istnienia, kontyngencji, braku pewności ontologicznej w dzisiejszym świecie. Wykłady prezentują trzy późnonowoczesne funkcje doświadczeń estetycznych, w tym sztuki. Iwona Lorenc sięga w swej prezentacji głównie do narzędzi fenomenologicznych, wskazując na przydatność fenomenologii do tego typu analiz. Jej odniesienia filozoficzne (...) są jednak znacznie szersze: nawiązuje do Kanta, do współczesnych sporów o aktualność niedokończonego projektu moderny w ujęciu Habermasa, przywołuje myśli Nietzschego, Husserla, Heideggera, Merleau-Ponty`ego, Vattima, Ricoeura, Adorna, Rancière`a, Lyotarda i wielu innych. (shrink)

The paper concerns a form of experiencing time which is specific for haiku poetry. Haiku is an expression of the momentary glimpse of time. Haiku poetry treats the moment uninstrumentally, neither as a result of the past nor as a transition to future deeds. Seen this way, the moment arises on the stream of time as a unique, existential experience. It is my attempt to explain the phenomenon of this experience of “now” as I explore the metaphors of “background”, “figure” (...) and “composition”. (shrink)

Artykuł jest próbą rozważenia koncepcji artystycznej Debory Vogel w kontekście refleksji nad transformacjami doświadczenia późnej nowoczesności. Jedną z tych zmian, którą uważam za kluczową, jest odejście od narracyjnej linearności ku polifonicznej symultaniczności, związane z przeniesieniem akcentu z czasowych aspektów nowoczesnego doświadczenia na jego aspekty przestrzenne. Drugim kontekstem, w którym rozważam fenomen Vogel, są transformacje, które zaszły w sztuce pod wpływem awangardy – z takimi jej wiodącymi pojęciami jak symultaniczność, polifonia, zaburzenie hierarchii, brak centrum, zdarzenie, wykorzenienie, zatarcie granic między sztuką i (...) życiem. Uważam, że pełne znaczenie wymienionych wątków staje się widoczne w sztuce neoawangardowej. Śledząc wątki sztuki neoawangardowej, wyodrębniam zmiany, które wydają się ważne z perspektywy konieczności powrotu do Vogel jako ich antycypatorki. Metoda, którą przyjmuję, zakłada szczególne rozumienie antycypacji, zgodnie z którym początek jest współtworzona przez jej kontynuację. (shrink)