Abstract

Het nihilisme speelt niet alleen een rol binnen de westerse filosofie. Ook binnen de boeddhistische filosofische traditie is aandacht besteed aan deze problematiek. Het oude boeddhisme kent een heilsleer die uitmondt in nirwana, dat letterlijk ‘uitdoving’ betekent: het uitdoven van begeerte, haat en onwetendheid. In het latere mahayana-boeddhisme speelt het niets een nog grotere rol: de filosoof Nâgârjuna stelt keer op keer dat alles ‘leeg’ is : de dingen hebben geen substantie, geen eigen wezen, en bestaan niet op zichzelf. De heilsleer van het mahayana-boeddhisme is gericht op het existentieel realiseren van deze sunyata. Mede vanwege deze opvattingen is het boeddhisme vanaf de negentiende eeuw in het Westen vaak gerecipieerd als een nihilisme. De boeddhistische opvattingen over sunyata zijn echter juist bedoeld om het nihilisme te overwinnen