This article deals with women-centred prose texts of the 1990s and 2000s in Russia written by women, and focuses especially on generation narratives. By this term the author means fictional texts that explore generational relations within families, from the perspective of repressed experiences, feelings and attitudes in the Soviet period. The selected texts are interpreted as narrating and conceptualizing the consequences of patriarchal ideology for relations between mothers and daughters and for reconstructing connections between Soviet and post-Soviet by revisiting and (...) remembering especially the gaps and discontinuities between (female) generations. The cases discussed are Liudmila Petrushevskaia’s ‘povest’ Vremia noch [The Time: Night] (1991), Liudmila Ulitskaia’s novel Medeia i ee deti [Medea and her Children] (1996) and Elena Chizhova’s novel Vremia zhenshchin [The Time of Women] (2009). These novels reflect on the one hand the woman-centredness and novelty of representation in women’s prose writing in the post-Soviet period. On the other hand, the author suggests that they reflect the diverse methods of representing the Soviet era and experience through generation narratives. The texts reassess the past through intimate, tactile memories and perceptions, and their narration through generational plots draws attention to the process of working through, which needs to be done in contemporary Russia. The narratives touch upon the untold stories of those who suffered in silence or hid the family secrets from the officials, in order to save the family. The narration delves into the different layers of experience and memory, conceptualizing them in the form of multiple narrative perspectives constructing different generations and traditions. In this way they convey the ‘secrets’ hidden in the midst of everyday life routines and give voice to the often silent resistance of women towards patriarchal and repressive ideology. The new women’s prose of the 1980s–90s and the subsequent trend of women-centred narratives and generation narratives employ conceptual metaphors of reassessing, revisiting and remembering the cultural, experiential, and emotional aspects of the past, Soviet lives. (shrink)

1. Zakaj začeti z moralo? -- 2. Tisoč zdravic in jutro potem -- 3. Zakaj sem liberalec in zakaj je to tak drek -- 4. Zdravstvene ustanove kot relikt socialistične (ne)odgovornosti -- 5. Kako brez kitajščine razumem Kitajce -- 6. Kako zapreti rudnik urana in postati neviden -- 7. Povest o dobrih ljudeh -- 8. Kralj na Betajnovi ali izvirni zločin oblasti -- 9. Slovenska izgorelost -- 10. Intelektualci -- 11. In na koncu, nam ostane telo.

Tekst najpre ispituje u kojoj meri se kod ranog Hajdegera da primjetiti pomeranje tezista sa okolosvetskog karaktera dozivljaja na?fakticki? tubivstvujuci zivot odnosno na fenomen?Ja sam?. Treba da se zahvati smisao bica toga?Ja sam? i to tako sto ce se odrediti razlika samoiskustva i refleksivno-teoretskog stava. Ovo odredjenje treba drzati podalje od svih regionalnih i stvarskih stranosti. Individuacija onog?Ja sam? ne treba da se zahvati kao opojedinacenje u pogledu na neko opsto, nego kao povesno opojedinacenje. Smisao bica kao smisao egzistencije treba (...) da se zahvati u samoiskustvu i ima smisao sprovodjenja. Osnovno iskustvo sopstva odnosno povesnosti karaktera sprovodjenja sopstva stavice se u novi utemeljujuci odnos spram apriornosti. Pri tome centralna uloga pripada destrukciji istorijskog horizonta problema apriornosti, a pod cim treba da se razumije radikalizacija fenomenologije koja uvijek iznova pokusava da svoju povesnost odnosno povesnu situaciju sprovede sto izvornije. Razjasnice se sadrzajna struktura problema apriornosti tako sto ce se odrediti povest shvatanja apriorija prema stepenu njihove tubicevne imanentnosti. Destrukcija problema apriorija ce se pokusati na rekonstruktivnoj psihologiji Paula Natorpa i kritici povesne svesti Vilhelma Diltaja pri cemu im se prebacuje postvarenje sfere zivoga. (shrink)

Prvi deo ovog rada predstavlja kraci uvod u sufizam kao osobeni vid ispoljavanja unutrasnje, misticke dimenzije islama. U tom odeljku razmatra se povest, doktrina i ritualna praksa glavnih derviskih redova. U drugom delu, koji se uglavnom temelji na autorovom preliminarnom terenskom istrazivanju postojecih derviskih zajednica u Bosni i Hercegovini, vise paznje posveceno je ozivljavanju islamskog misticizma u savremenom kontekstu. U terminima sociologije religije, revitalizacija sufizma u BiH bi se mogla razumeti u sirim okvirima obnove klasicne religioznosti na Balkanu. Nakon Drugog (...) svetskog rata bila je na snazi dugogodisnja zabrana delatnosti derviskih redova u BiH, cemu je najvise doprinela modernisticki nastrojena Islamska zajednica koja je imala podrsku vladajucih struktura. To, svakako, treba uzeti u obzir kada se razmatra pitanje odnosa izmedju islamske ortodoksije i misticizma. Potpuna obnova sufizma usledila je tek devedesetih godina, po raspadu Jugoslavije i zavrsetku ratova. Tu je, dakle, rec o obnovi klasicne religioznosti, jer se sufizam, jos od osmanskog perioda, razvijao unutar ortodoksnog islama u Bosni. (shrink)

Domnul G. continua aventurile sale: de data asta, un Balaur il inghite pe domnul G. si vedem ce se intampla cu el in interiorul acestui fioros Balaur….