The paper describes the conception of logic in Polish didactics authored by the Commission of National Education (KEN), an important educational institution of the European Enlightenment. Since the documents of the Commission refer to a vision of science presented by such influential works then as the Encyclopédie ou dictionnaire universel raisonné [Great French Encyclopedia], the paper compares the requirements from the Commission’s programmer with the encyclopaedic entries that entail logical problems broadly understood. It turns out that the Commission, following the (...) Encyclopédie, not only recommended a list of textbooks of logic but also shared its eclectic vision of logic. Although it is characteristic of modernity to take a relative approach to the importance of traditional logic, transformed into science on method, or literally an outline of epistemology, understood according to É. Condillac as a specific form of metaphysics, nevertheless some elements of logic were eclectically made valid. This logic, from the times of I. Kant, has been defined as formal logic. Practical logical skills were preferred to the knowledge of logical theories. At the same time attention was paid to the meaning of natural logical skills, and drills in logical reasoningwhen studying languages and mathematics. Despite preferences for the analytical method they also noticed the importance of synthetic method. It seems also that although the documents of the Commission do not say anything about the teaching of syllogistic issues, in didactic practice inspired by the Encyclopédie in the schools controlled by the Commission, the room was made to teach these problems. Condillac’s book was preferred in the schools controlled by the Commission, nevertheless, it was not, as in the case of other textbooks, a must on the reading list, an obligatory reading matter, therefore it was not published in Poland. The conception of logic presented by the Commission as modelled on the Encyclopédie managed to avoid the one-sidedness of Condillac’s approach, the approach that in fact eliminated the teaching of logic. (shrink)

Philosophy at KUL seems to be omnipresent, for - similarly as at the medieval university - it fulfilled and still fulfils the propaedeutic functions. Students from all the faculties must gain philosophical culture much more thoroughly than at other Polish universities. Thereby we refer to the ancient ideal of philosophy as an alma mater of all other scientific disciplines, and express the fact that the university cares that the students of all the departments could better perceive the specific character of (...) their own discipline against a historical and methodological background. Now the most important thing is that at KUL one sees in philosophy an inspiring, ordering and integrating foundation of an outlook shaped by young people. They take up various studies and at the same time undertake the most beautiful effort to form themselves. In like manner, „unfortunately", the students of all the faculties from the very beginning had to and have to take an exam in the basic philosophical issues, including especially history of philosophy and ethics, and also the disciplines developing formal skills, like logic or methodology. (shrink)

Artykuł omawia koncepcję poznania w ujęciu Błażeja Pascala na tle dyskusji epistemologicznych XVII i XVIII wieku. Wskazuje na integralność ludzkiej wiedzy postulowanej przez Pascala. Winna ona zespalać z jednej strony rozum, pojęty w sensie operacji dyskursywnej, z intuicją i instynktem, a z drugiej – poznanie naturalne z wiarą. Pascal wychodzi poza zestaw prawd dostępnych w poznaniu ugruntowanym na dyskursie. Szczególną rolę wyznaczał intuicji określanej w kategoriach sentir czy nawet instinct, operując takimi kategoriami jak esprit de finesse, utożsamiany z sens droit (...) czy esprit de justesse, istotnymi w odniesieniu do poznania principes. Równocześnie tak pojęte wyposażenie ludzkiego umysłu odpowiada aspektywnie wiedzy ugruntowanej na coeur, przeciwstawianej interpretowanemu racjonalistycznie raison, gdy na gruncie religii lumière naturelle jest komplementarne wobec inspiration czy révélation. Podejście to, opozycyjne wobec przejawów naturalistycznie pojętego racjonalizmu, wydaje się wpisywać w długi ciąg filozofii zdrowego rozsądku liczącej się z realiami ludzkiej natury. Sięga ona myśli Arystotelesa, mimo nowożytnej kontestacji jego nauki. Punktem odniesienia rozważań Pascala nade wszystko jest jednak epistemologia Kartezjusza podkreślającego znaczenie apriorycznych elementów poznania, traktowanych jako naturalne wyposażenie ludzkiego umysłu, do których odwołuje się intuicja czy instynkt. Konsekwencją integralności poznania jest akceptacja maksymalistycznie pojętej filozofii, nawet jeśli w nowożytności zmienił się paradygmat – z metafizycznego na epistemologiczny. Traktowanie ówczesnych ograniczeń w zakresie wykładu metafizyki jako przejawu minimalizmu, a nawet swoistego agnostycyzmu, nie wydaje się jednak uprawnione dlatego, że ze względu na zmianę nowożytnego paradygmatu to epistemologia była głównym terenem, na którym rozgrywały się podstawowe spory filozoficzne. Owocowały one określonymi rozstrzygnięciami światopoglądowymi, istotnymi w perspektywie ówczesnej dominacji kultury religijnej. Być może nawet, że to właśnie religijne milieu wymuszało podjęcie wątków metafizycznych, które stanowiłyby fundament światopoglądu religijnego. W tym kontekście wymóg ten aktualizowało ówczesne szkolnictwo, preferując u schyłku wieku oświecenia szkocką filozofię zdrowego rozsądku, broniącą integralności ludzkiej wiedzy wobec przejawów filozoficznego minimalizmu, a nawet swoistego sceptycyzmu, groźnego dla ładu kulturowego. (shrink)

The origin of modern christian Aristotelianism founded first, in the positive and negative sense, the Renaissance philological-historical humanism. In the first case it provided hermeneutic methods which ensured a study of authentic Aristotelianism covered by the medieval scholastic syntheses. The application of Renaissance hermeneutics brought forth the revival of Aristotelian studies. They made efforts to read out the authentic heritage of Aristotle, therefore they referred to more literal interpreters, such as Alexander of Aphrodisia or Averroës. This practice aroused anxiety about (...) the conformity of the Aristotelian doctrine to the Christian doctrine and called for some steps to use the interpretations that satisfied this condition, i.e. the times of golden scholasticism in the form of the so-called of via antiqua. At the same time the role of Christianised Aristotelianism was stressed vis-à-vis philosophical pluralism which threatened the unity of Christian theology, especially neo-Platonism involved in various naturalistic trends. They made religion philosophical and threatened its identity through the relativization of the Biblical revelation. The latter was treated as one of the elements of mystic wisdom. On the other hand Renaissance humanism by stressing the role of philological-historical studies reduced the importance of philosophy, treated at most as a praxistic ethical reflection. No wonder then that the reform of the mid-15th century – initiated by Pope Nicholas V, a prominent humanist – made efforts to preserve the unity of the church doctrine in which philosophy would play the role of a rational foundation of religious faith. This reform tended on the one hand to the revival of the philosophical spirit, especially the maximalistically understood philosophy of Aristotelianism, on the other it sought to conform this Aristotelianism to Christianity. (shrink)

The paper seeks to present a conception of the didactics of logic according to Jean Alexis Borrelly, the author of among others Plan de réformations des etudes élémentaires and a textbook for logic Elémens de l’art de penser, ou la logique, réduite à ce qu’elle a d’utile. The legacy of Borrelly summarises the tendencies typical of the Enlightenment with regard to 1) reforms of education, 2) redefining values in the didactics of philosophy, and 3) modification in the then logic. The (...) presentation has a twofold structure. In part one I present some specific characteristics of Borrelly’s didactic plan against the background of school reforms. Part two is devoted to the teaching of logic: 1) the nature of logic in the didactic curriculum, 2) its realization in Borrelly’s textbook for logic, and that against the background of modern tendencies in reforming a conception of this discipline. This is in particular with regards to the theory and practice of the didactics of logic in Polish school reforms contemporary to Borrelly’s accomplishments. It has been pointed out that both at the declarative level and in the textbooks Borrelly’s conception is an example of eclectic achievements typical of the Enlightenment. They come to terms with the radical solutions, hostile to formal logic, with school requirements, a fact that makes Borrelly’s solution to be one of the standards characteristic, for instance, of the popular Logic of Port-Royal by A. Arnauld and P. Nicole. (shrink)

część I. Natura logiki -- część II. Kultura logiczna.

Część I. Koncepcje metafizyki -- Część II. Zarys teorii bytu.

Na powstanie nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego istotny wpływ miało pojawienie się reformacji, która - początkowo - zakwestionowała użyteczność filozofii dla teologii. Ukonstytuowana w dobie Soboru Trydenckiego równowaga między tendencjami biblicystycznymi a teologią zorientowaną filozoficznie wypromowała zwłaszcza arystotelizm tomistyczny w celu doprecyzowania doktryny katolickiej w opozycji do teologii wyznań reformowanych. Choć wykorzystanie humanistycznych metod hermeneutycznych w pogłębionym studium doktryny Arystotelesa było elementem trwałym, to z czasem coraz większego znaczenia nabiera wykorzystanie osiągnięć złotej scholastyki tak dalece, iż nowożytny arystotelizm chrześcijański, zwłaszcza w szkolnictwie (...) kościelnym coraz bardziej przyjmuje formę tzw. drugiej scholastyki w postaci szkół arystotelesowskich, szczególnie dominikańskiego tomizmu, franciszkańskiego szkotyzmu i jezuickiego suarezjanizmu. Jednak dalej dokonanie Arystotelesa nie przestaje pełnić funkcji unifikującej te szkoły, co tłumaczy dbałość o zachowanie integralnego charakteru nowożytnego arystotelizmu, kierując się tyleż racjami dbałości o zachowanie ujęcia systemowego, co też względami jedności i trwałości filozoficzno-teologicznego compositum. W tej formie nowożytny arystotelizm chrześcijański był niechętny wobec coraz bardziej aktywnych form filozofii i nauki uznanej dziś za charakterystyczną dla nowożytności. Ich kulturowe parcie było jednak źródłem bardziej lub mniej świadomej asymilacji elementów nowożytnych w corpus arystotelizmu, m.in. w ramach studium matematyki, prowadząc do ukonstytuowania się eklektyzmu typowego dla oświecenia, choć jeszcze w ramach scholastycznego kursu filozofii rozsadzanego zwłaszcza przez ekspozycję osiągnięć nowożytnego przyrodoznawstwa w ramach tzw. philosophia recentiorum. (shrink)

Artykuł przestawia dydaktykę KEN, koncentrując się na ukazaniu reform oświatowych charakterystycznych dla epoki oświecenia. W szczególności ukazuje specyfikę styku ówczesnej filozofii i nowożytnej nauki, stopniowo wyzwalającej się z hegemonii filozofii. Wskazuje na dominujący podówczas duch utylitaryzmu, a w warstwie metodologicznej - programowy eklektyzm. Postawa ta ujawniła się w całym szkolnictwie europejskim, a więc nie tylko we Francji, przodującej przynajmniej w zakresie deklaracji programowych, ale zwłaszcza w centralistycznie reformowanej oświacie w monarchii habsburskiej. Jest ona także właściwa tak reprezentacyjnemu świadectwu ówczesnej kultury (...) naukowej, jakim była Wielka Encyklopedia Francuska, do której nawiąże wprost KEN. W szkole europejskiej wzbogacano studium językowo-humanistyczne o kształcenie matematyczno-przyrodnicze, zachowując kurs filozofii w duchuphilosophia recen- tiorum, przynajmniej na poziomie uniwersyteckim. Filozofia ta krytycznie asymilowała elementy nowożytnej epistemologii, a zwłaszcza osiągnięcia nowożytnego przyrodoznawstwa. Podejście to było typowe dla szkolnictwa reformowanego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów przez środowiska wyznaniowe, zwłaszcza zakon pijarów i jezuitów. Z czasem coraz bardziej upowszechni się empirystyczna epistemologia, owocująca fenomenalizmem kwestionującym możliwość uprawiania maksymalistycznie pojętej filozofii w formie nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego funkcjonującego w szkole tradycyjnej. Mimo krytyki tego modelu kształcenia, presja tzw. długiego trwania tłumaczy zachowanie w szkole oświeceniowej elementów filozoficznych nawet w przyrodoznawstwie, w formie interpretacji korzystającej z kategorii substancji i jej właściwości, a nawet koncepcji duszy zwierzęcej. (shrink)

Philosophy at KUL seems to be omnipresent, for - similarly as at the medieval university - it fulfilled and still fulfils the propaedeutic functions. Students from all the faculties must gain philosophical culture much more thoroughly than at other Polish universities. Thereby we refer to the ancient ideal of philosophy as an alma mater of all other scientific disciplines, and express the fact that the university cares that the students of all the departments could better perceive the specific character of (...) their own discipline against a historical and methodological background. Now the most important thing is that at KUL one sees in philosophy an inspiring, ordering and integrating foundation of an outlook shaped by young people. They take up various studies and at the same time undertake the most beautiful effort to form themselves. In like manner, „unfortunately", the students of all the faculties from the very beginning had to and have to take an exam in the basic philosophical issues, including especially history of philosophy and ethics, and also the disciplines developing formal skills, like logic or methodology. (shrink)

Philosophy at KUL seems to be omnipresent, for - similarly as at the medieval university - it fulfilled and still fulfils the propaedeutic functions. Students from all the faculties must gain philosophical culture much more thoroughly than at other Polish universities. Thereby we refer to the ancient ideal of philosophy as an alma mater of all other scientific disciplines, and express the fact that the university cares that the students of all the departments could better perceive the specific character of (...) their own discipline against a historical and methodological background. Now the most important thing is that at KUL one sees in philosophy an inspiring, ordering and integrating foundation of an outlook shaped by young people. They take up various studies and at the same time undertake the most beautiful effort to form themselves. In like manner, „unfortunately", the students of all the faculties from the very beginning had to and have to take an exam in the basic philosophical issues, including especially history of philosophy and ethics, and also the disciplines developing formal skills, like logic or methodology. (shrink)

The studies on the history of logic in the Polish schools of the Commission for National Education in the period of the Enlightenment that have been published up to date evaluate the educational practice with respect to its accordance to Condillac’s work. His textbook was indeed order by the Commission for its schools, and it was also evaluated highly, but it was not published in the Polish language. From the rules of the Commission and its didactic practice, which made use (...) of a series of the most eminent eclectic textbooks on logic then functioning in the European school, we can deduce that the Commission must have evaluated Condillac’s book as too one-sided. Aside to his approach, there functioned in then Polish school a number of other studies. The Commission exposed a textbook written by the French Jesuit, Claude Buffier, in the first place. Despite the fact that he was close to modern solutions, e.g. Descartes’ and Locke’s, nevertheless he showed respect for scholastic tradition. Accordingly, he presented a group of solutions well-known from the traditional approaches. He only emphasised, in the modern spirit, how important is the veracity of the premises of syllogism as the fundamental condition for the veracity of the conclusion. It follows that the role of the theory of reasoning was limited and at the same time the value of epistemological problems was stressed. (shrink)