In confrontation with the current events of his time, Max Scheler develops his idea of a “new Europe”, which is to emerge from the ruins of the First World War in confrontation with “capitalist England” and through the awakening of a new religiosity. From the 1920s onwards, the idea of unity under Catholicism is overcome and raised to a higher level to a global and cosmopolitan level. Scheler speaks of a “cosmopolitanism” that needs to be learned and will ultimately entail (...) a balancing process (Ausgleichsgeschehen). Scheler understands this Ausgleich and cosmopolitanism as an educational task (Bildungsaufgabe). According to Scheler, only in and through the education (Bildung) of persons towards this idea can national, cultural and religious one-sidedness be overcome. Scheler's new conception of knowledge and Bildung plays an essential role in this, culminating in the concept of the all-man (Allmensch), who, as a relative all-man, is to be both a model and a goal. (shrink)

The word ‘sport’ next to Nietzsche’s name may raise eyebrows among many Nietzsche readers. ‘What an odd pairing?’ one may ask. We prefer Nietzsche and arts or something from the domain of the Geist. Sport is embedded in mass culture and Nietzsche detests anything that has to do with masses; fandom, an important part of sport culture, is nothing Nietzsche would look at favourably but call it a manifestation of the herd instinct. Besides, clubs and sports organizations control this sporting (...) culture through political and economic apparatuses. On the other hand, modern sports, far from producing higher types and the overhuman, appeal to the lowest common denominator, the person on the street and all athletes are equal. All of these objections notwithstanding, one may still speak of a sporting spirit that embodies play, ecstasy in the sense of Dionysian, inventiveness, agonism, grand spectacle, festivity, a specific type of aesthetics and a form of askesis of the body, and a specific outlet for enactment of active justice and a Gestalt of power relations. Playfulness and game-making are crucial in sports, and play is key to Nietzsche’s thought. Sport is a form of letting go, losing oneself in the game, and can be construed as a field for Dionysian forces. Agonism, a significant aspect of Nietzsche’s thought, applies to all competitive sports. Furthermore, sport constitutes one of the major types of spectacles in our age. Finally, sport belongs to the regime of the body, a form of askesis, which Nietzsche would have supported as opposed to the ascetic idealism. In what ways do Nietzsche’s ideas on interpretation shed light on sport and its various aspects as listed above? What hermeneutic tools do we have to interpret sport as a field of culture? These were the guiding questions for this essay. (shrink)

Beliren yetişkinlik, çocukluk, gençlik, yetişkinlik ve yaşlılık gibi yaşam dönemlerine eklenen yeni bir kategoridir. Bu çalışmanın amacı, beliren yetişkinlerin din anlayışlarını tespit edecek bir ölçek geliştirmektir. Çalışma kapsamında internet üzerinden, 18-27 yaş aralığındaki 637 kişiye kolayda ve kartopu örnekleme yoluyla ulaşılmıştır. Ölçek geliştirmede yapı geçerliliği için açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri yapılmıştır. İlk olarak KMO değerinin,937; Bartlett Küresellik Testi sonucunun ise istatistiksel olarak anlamlı sonuç verdiği görülmüştür. Açımlayıcı faktör analizleri sonucunda 23 maddeli ve dört faktörlü bir yapıya ulaşılmıştır. Tüm ölçeğin (...) açıkladığı varyans yüzde 56,874 olmuştur. Doğrulayıcı faktör analizi sonuçları ise şu şekilde gerçekleşmiştir: ki kare/sd değeri (CMIN/SD) 2,989 (mükemmel uyum); RMSEA değeri 0,056 (iyi uyum); GFI değeri 0,916 (iyi uyum); AGFI değeri 0,894 (zayıf uyum); RMR değeri 0,080 (iyi uyum); CFI değeri 0,931 (iyi uyum). Bu sonuçlara göre, uyum indeksleri yeterliliğini sağlayan 23 madde ve dört faktörlü ölçek yapısı doğrulanmıştır. Ölçeğin güvenilirlik analizi sonuçları (Cronbach Alfa) ise şöyledir: Faktör 1 = 0,899; Faktör 2 = 0,775; Faktör 3 = 0,544 ve Faktör 4 = 0,813. Ölçeğin alt boyutları; Seküler-Mesafeli Din Anlayışı, Muhafazakâr-Geleneksel Din Anlayışı, Mistik-Özcü Din Anlayışı, Kurumsal-Aidiyete Dayalı Din Anlayışı olarak adlandırılmıştır. Sonuç olarak ölçeğin beliren yetişkinlerin din anlayışını ölçmede geçerli ve güvenilir bir araç olduğu görülmüştür. (shrink)

An attentional-associative model (Schmajuk et al. 1996), previously evaluated against multiple sets of classical conditioning data, is applied to causal learning. In agreement with Mitchell et al.'s suggestion, according to the model associative learning can be a conscious, controlled process. However, whereas our model correctly predicts blocking following or preceding subadditive training, the propositional approach cannot account for those results.

Provides a comprehensive study of Nietzsche's relationship to the agonistic culture of ancient Greece. The book examines not only the overt elements of Greek agonism in Nietzsche's early works, but also shows how his later works embody its spirit as it is manifest in such notions as the will to power, the overhuman and "active justice.".

Agonism permeates Nietzsche’s spirit and works from early on starting with his close engagement with ancient Greece. However, while many thinkers have made references to agon in Nietzsche in the twentieth century, this aspect of his philosophy did not come under close scrutiny until a few decades ago, and some of the research in this area saw its first monographs in Tuncel’s Agon in Nietzsche (2013) and Acampora’s Contesting Nietzsche (2013). In addition to these two works and prior to (...) them, an anthology, Nietzsche, Power and Politics, based on the proceedings of a conference and edited by Herman W. Siemens and Vasti Roodt, came out in 2008. The three editions reviewed here bring out many other aspects, insights, and nuances in the study of agon in Nietzsche’s works. (shrink)

In this article, I will examine a difficult subject in competitive sports: loss and defeat. Defeat is painful because we do not enter into competitive games to be defeated, although defeat is a strong possible outcome of the game, especially among more or less equal contestants. If losing a game is an existential condition that lies ahead of every athlete and team, even the best ones, why is defeat difficult to accept, especially in modern times in contrast to ancient times? (...) I will explore recent studies and ideas on sacrifice, especially those of Bataille, and discuss Heidegger’s notion of being-toward-death within the context of defeat in sports. Every defeat presupposes a form of sacrifice, understood in the loose sense, and every sacrifice presupposes a certain disposition toward death. Not only is defeat an inevitable condition in sport-making, but it is intrinsically linked to regimes of victory. Nietzsche acknowledges this intrinsic connection between defeat and victory. I will detour into this are.. (shrink)

In this paper, I will approach the problem of normalization within the context of crime and punishment in Nietzsche and Foucault. In modern theory and law, a linear, causal relationship has been established between crime and punishment with no regard to the socio-cultural context in which crimes and punishments take place. It was not until the nineteenth century that the problems of this relationship were exposed most notably by Dostoyevsky in fiction and later by Nietzsche in his theoretical writings (the (...) essays) and in his introspective reflections (the aphorisms). Although, according to Foucault, the reformists of penal institutions around the turn to the nineteenth century expanded the domain of crime and punishment to other areas and social contexts, they too were not radical enough tounderstand the problem of crime and punishment in-depth and were not, therefore, capable of exposing them as a syndrome that is deeply rooted in the Occidental world-interpretation, its values and institutions. What I would like to show in this paper is how the syndrome of crime and punishment in the West is intricately tied to, what Nietzsche calls, the morality of good and evil (the slave morality, its absolute truth, and its normalizing trend and power) and how Foucault transplants the Nietzschean critical project to its institutional context. Despite agreements and continuities between the two thinkers, no doubt their differences toowill come to surface in this study. (shrink)

Much has been said on particular feelings that appear in Nietzsche's works, such as pity, revenge, altruism, guilt, shame, and ressentiment. But there has not been a significant study on Nietzsche's overall teachings on feeling and emotion. What does Nietzsche mean by feeling and the related phenomena? Out of such disparate types of feelings and disparate reflections by Nietzsche on them, can one make sense or can one speak of a theory of feelings in Nietzsche? If so, how does this (...) theory fit with his philosophy of value? On the other hand, how do his teachings relate to some of the later concepts of his philosophy such as the overhuman, the will to power and the eternal return of the same? While the book will contextualize Nietzsche's emotive theory in relation to other emotive theories in the history of ideas, it will also explore Nietzsche's influence on later generations in this area. (shrink)

In continuation with my on-going research and presentations on sport as a field of channeling and externalizing cruelty and violence, as a field of transfiguration of drives, in this paper I will examine instincts, drives and sublimation in Freud and post-Freudian psychoanalytic literature within the context of sports. Freud was influenced by Nietzsche on his drive theory; however, in Freud it assumes a specific meaning and finds its place within the context of his overall psychoanalytic work, especially in relation to (...) his second topology of the human psyche that consists of id, ego and superego and his theory of sublimation. Ultimately, Freud reduces all drives to Eros and Thanatos and explains their workings in relation to the constitution of the psyche. Sublimation has a direct correlation to drives, which is a culture/individual specific way of treating and channeling drives; sublimation also has much to do with suffering and how we deal with suffering (and other emotions as I discuss in my book, Emotion in Sports). What I would like to explore in this paper is to understand in what ways sport is a form of sublimation and how sport may address the subject of drives, both Eros and Thanatos. Since Freud sees both of these drives as bound together in many contexts, does sport constitute one of those areas? What type of psychic constitution does the sporting culture assume? Or, to put it differently, what are the dynamic relations of the different parts of the human psyche, the id, the ego and the superego, in the practice of sport and in the community of sports? Here and elsewhere, in agreement with Jung, I will include discussion of ‘collective unconscious’, as I explore the significance of symbols of sport in the life of individuals and cultures. (shrink)

In this paper, I would like to explore Nietzsche's philosophy of value, its influence on contemporary thought and culture and what it means for us today, that is, what we can appropriate from it in order to shed light on some of the problems of our age and to overcome them. These problems are in the areas of conflict, globalization and chronic injustices. I will approach the question of value in three parts: 1) Nietzsche's explicit writings on value starting with (...) the second half of his works (The Gay Science and after). Here I will explore his value-related thoughts such as transvaluation, value-positing as legislation or law-giving, language and value, the locus of value-creation and the unconscious -psychic and somatic, for instance- aspects of valuation. What search and research has been done in these areas in the 2 0 t n century will also be surveyed here. 2) The value of individuality and 'unity' or belonging in Nietzsche's thought, that is, the individual and his or her 'environment.' In this part, I will reexamine his notion of individuality within the context of culture. 3) What Nietzsche sees as value in culture or "interpretation of existence". In this part, I will examine "forces of culture" such as ecstasy, creativity, language, body, soul, wisdom, knowledge, character-formation and education and how these different values form a meaningful constellation. In conclusion, I will try to bring these three parts together as I, at the same time, discuss philosophers who have been influenced by Nietzsche's ideas. (shrink)

In this paper, I would like to explore Nietzsche's philosophy of value, its influence on contemporary thought and culture and what it means for us today, that is, what we can appropriate from it in order to shed light on some of the problems of our age and to overcome them. These problems are in the areas of conflict, globalization and chronic injustices. I will approach the question of value in three parts: 1) Nietzsche's explicit writings on value starting with (...) the second half of his works (The Gay Science and after). Here I will explore his value-related thoughts such as transvaluation, value-positing as legislation or law-giving, language and value, the locus of value-creation and the unconscious -psychic and somatic, for instance- aspects of valuation. What search and research has been done in these areas in the 2 0 t n century will also be surveyed here. 2) The value of individuality and 'unity' or belonging in Nietzsche's thought, that is, the individual and his or her 'environment.' In this part, I will reexamine his notion of individuality within the context of culture. 3) What Nietzsche sees as value in culture or "interpretation of existence". In this part, I will examine "forces of culture" such as ecstasy, creativity, language, body, soul, wisdom, knowledge, character-formation and education and how these different values form a meaningful constellation. In conclusion, I will try to bring these three parts together as I, at the same time, discuss philosophers who have been influenced by Nietzsche's ideas. (shrink)

This paper presents the design, simulation, and experimental verification of the fractional-order multiscroll Lü chaotic system. We base them on op-amp-based approximations of fractional-order integrators and saturated series of nonlinear functions. The integrators are first-order active realizations tuned to reduce the inaccuracy of the frequency response. By an exponential curve fitting, we got a convenient design equation for realizing fractional-order integrators of orders from 0.1 to 0.95. The results include simulations in SPICE of the mathematical description and the electronic implementation (...) and experimental measurements that confirm them. Monte Carlo and sensitivity tests revealed a robust realization. Contrary to its passive counterparts, the suggested realizations significantly reduce design and implementation efforts by favoring resistors and capacitors with commercial values and reducing hardware requirements. (shrink)

Volume 47, Issue 2, July 2020, Page 322-325.

Traducción del artículo originalmente publicado como Sorgner, S. L. (2017). Immortality as Utopia and the Relevance of Nihilism. En Y. Tuncel (ed), Nietzsche and transhumanism. Precursor or enemy? (pp. 248-261). Cambridge Scholars Publishing. Este texto ha sido Publicado con la autorización de Cambridge Scholars Publishing. Agradecemos a Stefan Lorenz Sorgner por autorizarnos a realizar la traducción de este texto.

Türk ve İslam tarihinin kırılma noktalarından birisi 1040 yılında Selçuklular ile Gazneliler arasında cereyan eden Dandanakan Savaşı’dır. Savaşın ardından Selçuklular hızlı bir yükselişle özellikle Sünnî İslam coğrafyasında etkin ve belirleyici güç haline gelmiştir. Göçebe kültürden gelen ve bir oba hüviyetinde iken çok kısa bir sürede önlenemez bir şekilde hâkimiyet alanını Türkistan coğrafyasından Anadolu içlerine kadar genişleten Büyük Selçuklu Devleti, kurumsal olarak da olgunlaşmaya başlamıştır. Bu noktada hem merkezi yönetimde hem de vilayetlerde ortaya çıkan yetişmiş eleman ihtiyacını birçoğu daha önce Gazneli (...) devlet teşkilatında görev yapmış Fars asıllı devlet adamları karşılamıştır. Bu isimlerden birisi de ileride Nizâmülmülk adıyla şöhret bulacak ve namı isminin önüne geçecek olan Hasan b. Alî b. İshâk et-Tûsî’dir. Nizâmülmülk, devlet gücünün askeri alanda elde edilen zaferlere endekslendiği bir dönemde askerî, idarî, ilmî ve ekonomik alanda attığı adımlar ve aldığı tedbirlerle Büyük Selçuklu Devleti’nin kurumsallaşmasında son derece etkin bir isim olmuştur. Bu etkinlik neticesinde hem halk hem de devlet adamları nezdinde saygın bir yer edinmiştir. Bu çalışma çerçevesinde Nizâmülmülk’ün devlet bürokrasisi içerisindeki konumuna, hükümdar ve hanedan üyeleri ile olan ilişkilerine ve vezirlik sürecinde attığı adımların Selçuklu tarihine yansımalarına değinilecektir. Özet: Devlet kademesinde görev almaya Gazneliler Devleti’nin Horasan Valisi Ebü’l-Fazl Sûrî’nin yanında başlayan Nizâmülmülk, Horasan Bölgesi’nin Selçukluların kontrolüne geçmesiyle birlikte hizmetlerine Selçuklu Devleti’nde devam etmiştir. Çağrı Bey’in hizmetinde rüştünü ispat eden Nizâmülmülk, Çağrı Bey’in en güvendiği isimlerden biri haline gelmiştir. Öyle ki, Çağrı Bey ileride önce Horasan’ın sonrasında tüm Selçuklu yurdunun yönetimini üstlenecek olan oğlu Alparslan’ı Nizâmülmülk’e emanet etmiş, oğluna da Nizâmülmülk’ü bir baba olarak kabul etmesini, ona muhalefet etmemesini öğütlemiştir. Alparslan, babasının tavsiyeleri ve üvey kardeşi Süleyman ile giriştiği taht mücadelesinde gösterdiği yararlılık münasebetiyle devletin en önemli idari görevi olan vezirlik makamını Nizâmülmülk’e tevdi etmiştir. Bu dönemden itibaren vefatına kadar, yaklaşık 30 yıl kesintisiz bir süreyle Büyük Selçuklu Devleti’nin vezirliğini yapmış ve V./XI. yy.’ın ikinci yarısından itibaren Büyük Selçuklu siyasetinin en etkin figürü haline gelmiştir. Melikşah’ın tahta geçebilmesinin Nizâmülmülk ile ilişkilendirilmesi, onun döneminde elde edilen başarıların ve devlet sisteminin düzenlenmesi, şehirlerin imarı, ekonominin güçlenmesi gibi ülke içerisinde yaşanan olumlu gelişmelerin Nizâmülmülk’ün marifetiyle gerçekleştirildiğinin dillendirilmesi, Tanrı tarafından yeryüzünü yönetmek ve inşa etmek için seçildiği düşünülen bir sultan varken bir vezirin devlet için nimet olarak gösterilmesi sultanın vezirine bakışını etkilemiştir. Bu noktada üzerinde durulması gereken hususlardan birisi de Nizâmülmülk’ün kendisini nasıl gördüğü ve devlet içerisinde kendini nerede konumlandırdığıdır. Nizâmülmülk’ün Sultan Melikşah’a verdiği bir cevapta devletin geldiği noktayı ve sultanın mevcudiyetini kendi varlığıyla eşleştirmesi, tarihinin gördüğü en yetenekli vezirlerden biri olan Nizâmülmülk’ün özgüveninin son derece yüksek ve kendisini kudret sahibi olarak gördüğüne işaret etmektedir. Bu anlamlandırma halk nezdinde herhangi bir kutsiyeti bulunmayan vezirlik makamındaki bir kişinin, toplum nezdinde Allah tarafından seçildiğine inanılan kutlu kişiye meydan okutan gücü kendisinde hissetmesinin kaynağını sorgulatmaktadır. Aranan cevap Nizâmülmülk’ün vezirlik sürecinin çeşitli başlıklar altında ve bu başlıklara dair verilecek örneklerle incelenmesi neticesinde onun devletin iç işleyişine etkisinin tespitinde ve farklı kesimlerle kurduğu ilişkide saklıdır. Nizâmülmülk, Selçuklu tahtına karşı sıkı bir bağlılık göstermiştir. Bu bağlılığını lüzumu halinde savaş meydanında göğüs göğüse çarpışarak sergilemiş, gerekli olduğunda kıvrak zekâsı ile sorunları devlet için tehlikeli boyuta gelmeden çözmüş, siyasi öngörüsü ile aldığı tedbirler sayesinde devletin büyümesine katkı sağlamıştır. Onun bu sadakati ve samimiyeti, Selçuklu sultanları tarafından karşılık bırakılmamış, Alparslan vezirinin fikirlerine büyük önem verip tercihlerini bu doğrultuda şekillendirirken, aleyhine söylenen sözlerin hiçbirine kulak asmamıştır. Melikşah da, bir anlamda kendisine Selçuklu tahtını veren Nizâmülmülk’e gerekli hürmeti göstererek bütün devlet işlerinin yürütülmesini ona tevdi etmiş ve kendisini bir “baba” gibi gördüğünü ifade etmiştir. İlaveten Selçuklu tarihinde bir ilk olmak üzere Melikşah, Nizâmülmülk’e atabeg (el-emîrü’l-vâlid) unvanını vermiştir. Melikşah, Büyük Selçuklu tahtındaki ilk yıllarını, gençliğin etkisiyle, polo oynayıp, büyük av partileri düzenlemekle geçirmiş ve bundan dolayı devlet içerisinde bütün güç Nizâmülmülk’ün eline geçmiştir. Ortaya çıkan bu durum da “ülke resmen ve ismen sultanın olmakla birlikte gerçekte ‘Nizam’ına kavuştu.” ifadesiyle açıklanmıştır. Ayrıca Melikşah’ın saltanatı döneminde elde edilen askerî, siyasî ve ekonomik başarılar Nizâmülmülk’ün yeteneği ve devlet işlerinde attığı adımlara bağlanmıştır. Nizâmülmülk, hanedan ile kurduğu ilişkinin yanı sıra devlet kademesinde görev alan farklı zümrelerle de güven üzerine dayalı yakın bir ilişki biçimi geliştirmiştir. Örneğin, Nizâmülmülk’ün katıldığı askerî seferlerde bir nefer gibi askerlerin içerisinde savaşa katılması ordu içerisinde kendisine saygı duyulmasına yol açmıştır. Ayrıca, Melikşah ile Kirman Hâkimi Kavurd Bey arasındaki taht mücadelesinde Melikşah’ın safında yer almakla birlikte Kavurd Bey’i destekleyen bazı isimlerin yazdıkları destek mektuplarının ortaya çıkmasına engel olarak hem emirlerin korkularını yatıştırırmış hem de itibarını artırmıştır. Nizâmülmülk’ün yakın ilişki içerisinde olduğu bir diğer grup ilmiye sınıfı olmuştur. Bilge vezir, Tuğrul Bey döneminde Amidülmülk Kündürî tarafından takibata uğrayan ve baskılara maruz kalan ilim adamlarının yurtlarına dönebilmelerine imkân sağlamıştır. Bu ilim adamları da yurtlarına dönüşlerini sağlayan isme zihinlerinde ve gönüllerinde her zaman özel bir yer ayırmışlardır. Birçok âlimin çalışmalarını Nizâmülmülk’e ithaf etmesi, diğer saiklerle birlikte, bunun bir göstergesidir. Nizâmülmülk bir adım daha atarak, Sultan Alparslan ve Melikşah’ın müsaadeleriyle, bu ilim adamları için hâkim olunan coğrafyanın her tarafında ilimle iştigal edebilecekleri medreseler inşa etmiştir. Nizâmülmülk’ün adına nispetle Nizamiye Medreseleri olarak isimlendirilen bu medreselerde hem eğitim-öğretim kadrosuna hem de öğrenim süresi boyunca ve de mezun olduktan sonra öğrencilere sunulan imkânlar, insanların medreselere olan ilgisini arttırıyordu. Medreseler eliyle bir taraftan önceki dönemde yerlerinden edilen ve baskıya maruz kalan ilim adamlarına bir borç ödenip iade-i itibar sağlanırken diğer taraftan da Büyük Selçuklu Devleti’nin idari ve adli sisteminin ihtiyaç duyduğu yetişmiş insan gücü inşa edilmiştir. Nizâmülmülk, toplum lehine attığı adımlar ve sorunların çözümüne verdiği önem ile halkın desteğini sağlamıştır. Öyle ki insanların hayatları boyunca ona minnettar kaldığı vurgulanmıştır. Nizâmülmülk halkın sorunlarının çözümüne önem göstermiş ve onlarla yakından ilgilenmiştir. Nizâmülmülk’ün verdiği güven duygusu halkın hoşuna gitmiş ve toplum içerisinde kabul görmesine vesile olmuştur. Nizâmülmülk’ün bir diğer hasleti de fakirlere sofrasını açmasıdır. Böylece onlarla diyalog kurmuş ve gönüllerini kazanmıştır. Her yönüyle eksiksiz bir devlet adamı olan Nizâmülmülk, toplumun her türlü ihtiyacının çözümünü düşünmüş ve bu yönde adımlar atmıştır. Nizâmülmülk’ün toplumun her kesimi ile kurduğu samimi ve yakın ilişki o kadar büyük bir takdir ve beğeni toplamıştır ki bu durum Nizâmülmülk’ün toplum nezdinde sultan itibarı görmesine sebep olmuştur. İlaveten Selçuklu coğrafyasının her yerinden ve toplumun her kesiminden insanın kendisine yönelmesi hasebiyle Kâbe’ye benzetilmiştir. Nizâmülmülk, devlet kademesinde görev alan aile bireyleri, ilişki içerisinde olduğu âlimler, kendi ordusu ve emirleri ile bir güç odağı haline gelmiştir. Bunun sonucunda Nizâmülmülk, 11. yüzyılın son çeyreğinde rakipsiz bir şekilde Büyük Selçuklu siyasetinin en etkin figürü, Selçuklu yönetimini ve politikalarını belirleyen isim ve Selçuklu tarihinin en önemli olaylarında karar mercii olmuş ve sonuçta Selçuklu tarihine damga vurmuştur. İbnü’l-Esîr, Fatımî veziri Bedr el-Cemalî’nin kendisi için kullandığı sayısız lakabı kaydettikten sonra sadece Mısır’a hâkim olan bir devletin veziri bu kadar lakap kullanıyorsa Nizâmülmülk’ün “ilah”lık iddiasında bulunması gerekirdi diyerek hem Selçuklunun azametini hem de Selçuklu devletinde Nizâmülmülk’ün yerini göstermektedir. (shrink)

Sezai Karakoç, who is a one of the most important poets and thinkers of the last period, developed an ideal by adapting the concept of resurrection in the creed to the resurrection in the world. His ideal of Seeing it as reviving the Sunnah of the Prophet Muhammad, Karakoç defined his cause as his cause. Prophet Muhammad, who has no direct relation to the knowledge of Hadith, but to the center of the world of thought. Karakoç, who put the Prophet (...) as a “measure” and “principle” or “blessed word” in some of his works, has made quotations that we can collect under headings such as the search for truth, the importance of knowledge, good morals, the battle with the soul, preparation for death and zuhd, without referring to anyone. The extent to which such transfers of uncertain affiliation take place in the hadith sources or to what extent they are related to hadiths has aroused our curiosity. We aimed to determine the place in hadith sources and their value in terms of hadith science, which Karakoç accepted as a "holy word" or as a rule and mentioned them in quotation marks without attributing them to anyone. Within the scope of this study; We aimed to deal with the sources, authenticity, context and interpretations of the rumors. (shrink)