In this paper the author exposes the implications and consequences of the modern disembeddedness of the economic system. Modernity is characterized by the fact that economic activity is no longer embedded in a wider culture which constrains its expansion. Onthe contrary, economic life has become the centre of societal life. The author analysesthen the characteristics of this autonomous system together with the strains it places on modern communities. From this he concludes that in so far and so long as modern (...) societies understand themselves as labouring societies, employment should be considered as a primary social good. Indeed, due to this self-understanding of modern societies, unemployment can only be experienced as exclusion from society and thus as a loss of citizenship. Unemployment pay is not sufficient to compensate for this loss and to integrate unemployed people again in society. (shrink)

This study examines Will Kymlicka's liberal defense of minority rights. The startingpoint of his argument is provided by a particular conception of individual freedom, which stresses the need for a context of choice in which it can be exercised. This contextof choice is conceived of as a societal culture, i.e. as „an intergenerational community, more or less institutionally complete, occupying a given territory or homeland, sharing a distinct language and history”. As far as societal-cultural membership is constitutive for the freedom (...) and identity of the individuals, it can be considered as a Rawlsian primary good. Confronted with the fact of multinational and poly-ethnic States, thisconsideration involves the need for an equal distribution and protection of this good for all composing national or ethnic minorities. Group-differentiated measures thus are required by the liberal care for individual freedom and equality; but simultaneously they are limited by these very same principles. This point reveals the main difference with a communitarian approach to cultural politics. For the communitarian self being constituted by particular cultural characteristics, a politicsof the common good aims at securing the character of a culture rather than its existence as a societal culture. Therefore it is regulated by considerations of cultural preservation as such, not as required by the liberal principles of individual equality and freedom. (shrink)

In dit artikel onderzoek ik of de standaardbenaderingen van burgerschapsonderwijs in de Lage Landen geschikt zijn om jonge mensen voor te bereiden om de huidige politieke realiteiten tegemoet te treden, laat staan om onrecht te bestrijden. Ik laat zien waarom een nadruk op ‘democratische principes’ of de rechtsstaat de status quo waarschijnlijk niet zal veranderen zolang opvoeders er niet in slagen de aandacht voor de waarheid te cultiveren die nodig is om te kunnen oordelen over rivaliserende normatieve claims. Met name (...) op tolerantie gebaseerde interpretaties van burgerschap zullen weinig bereiken in afwezigheid van burgerlijke deugden – vooral moreel oordelen en morele moed – die nodig zijn voor dissent. Dissent omvat minimaal een bereidheid om de waarheid te spreken tegen de macht. Maar het ernstigste probleem betreffende burgerschapsonderwijs op school betreft de legitimiteit ervan, gegeven dat dat onderwijs gebaseerd is op een door de overheid opgelegd curriculum met als doel een gewenste respons op de boodschap ervan op te leggen en te conditioneren. Daardoor staat het per definitie vijandig tegenover dissent. (shrink)

Het idee dat burgerschapsonderwijs noodzakelijkerwijs democratisch is omdat ze door een democratische staat wordt georganiseerd, is een bedenkelijke assumptie. Veronderstellen dat goed burgerschap overigens beperkt kan blijven tot een reeks van ‘meetbare’ kenniscomponenten (bv. kennis van presidenten, koningen), overtuigingen (bv., ‘er zijn mensenrechten’) en ‘competenties’ (bv. ‘kunnen omgaan met meningsverschillen’) is niet enkel een karikatuur maken van de democratie zelf, maar getuigt evenzeer van een democratisch paternalisme.

v. 1. Democracy and civic freedom -- v. 2. Imperialism and civic freedom.

Vraagt onze samenleving om een nieuwe politieke formule, om met Alexis de Tocqueville (1805-1859) te spreken? Op het eerste gezicht niet. De democratie is stevig verankerd in de Grondwet en verdragen en is ingebed in de rechtsstaat, en zowel democratie als rechtsstaat maken deel uit van ons collectieve bewustzijn. Toch is er wat aan de hand in de verhouding tussen overheid, samenleving en individu, zoals de inmiddels structurele onvrede met het publieke domein laat zien. Dat vraagt om een richtinggevende doordenking (...) van de vooronderstellingen van ons democratisch bestel en de fundamenten waarop het berust. Dat is wat dit boek zich ten doel stelt. Het biedt toekomstgerichte ideeën voor ons publieke domein aan de hand van kernbegrippen als legitimiteit, staat, politiek, instituties, identiteit, burgerschap, kerk en theologie. Het gedachtegoed van Tocqueville, die geldt als een van de grootste en meest interessante denkers over de moderne democratie, de democratische samenleving en de democratische mens, vormt daarvoor de inspiratiebron. (shrink)