This paper examines whether corporate environmental responsibility is influenced by regional differences in climate change denial. While there is an overwhelming consensus among scientists that climate change is happening, recent surveys still indicate widespread climate change denial across societies. Given that corporate activity causing climate change is fundamentally rooted in individual beliefs and societal institutions, we examine whether local perceptions about climate change matter for firms’ engagement in environmental responsibility. We use climate change perception surveys conducted in the U.S. to (...) compute a novel measure of climate change denial for each U.S. county. We find that firms located in counties with higher levels of climate change denial have weaker environmental performance ratings, are more likely to commit environmental violations, and impose greater environmental costs on society. Regional differences in religiosity, social capital, political leaning, or county-level demographic characteristics cannot explain these results. Furthermore, we document that strong corporate governance mechanisms and corporate culture moderate the negative relationship between climate change denial and corporate environmental responsibility. Overall, our findings offer new insights into how local beliefs and perceptions about climate change may influence firm-level sustainability practices. (shrink)

During the last decade, the ontogeny of tool making has received growing attention in the literature on tool-related behaviors. However, the cognitive demands underlying tool making are still not clearly understood. In this cross-sectional study of 52 Turkish preschool children from 3 to 6 years of age, the roles of executive function (response inhibition), ability to form hierarchical representations (hierarchical structuring), and social learning were investigated with the hook task previously used with children and animals. In this task, children needed (...) to bend a pipe cleaner to fetch a small bucket with a sticker out of a tall jar. This study replicated earlier findings that preschoolers have great difficulty in tool innovation. However, social learning facilitates tool making, especially after 5 years of age. Capacities to form hierarchical representations and to inhibit prepotent responses were significant positive predictors of tool making after social learning. (shrink)

Tool making has been proposed as a key force in driving the complexity of human material culture. The ontogeny of tool‐related behaviors hinges on social, representational, and creative factors. In this study, we test the associations between these factors in development across two different cultures. Results of Study 1 with 5‐to‐6‐year‐old Turkish children in dyadic or individual settings show that tool making is facilitated by social interaction, hierarchical representation, and creative abilities. Results of a second explorative study comparing the Turkish (...) sample with a sample of 5‐to‐6‐year‐old children in New Zealand suggest that tool innovation might be affected by culture, and that the role of cognitive and creative factors diminishes through social interaction in tool making. (shrink)

This essay explores the role of informal logicand its application in the context of currentdebates regarding evidence-based medicine. This aim is achieved through a discussion ofthe goals and objectives of evidence-basedmedicine and a review of the criticisms raisedagainst evidence-based medicine. Thecontributions to informal logic by StephenToulmin and Douglas Walton are explicated andtheir relevance for evidence-based medicine isdiscussed in relation to a common clinicalscenario: hypertension management. This essayconcludes with a discussion on the relationshipbetween clinical reasoning, rationality, andevidence. It is argued that (...) informal logic hasthe virtue of bringing explicitness to the roleof evidence in clinical reasoning, and bringssensitivity to understanding the role ofdialogical context in the need for evidence inclinical decision making. (shrink)

Understanding the origins of human social cognition is a central challenge in contemporary science. In recent decades, the idea of a ‘Theory of Mind’ (ToM) has emerged as the most popular way of explaining unique features of human social cognition. This default view has been progressively undermined by research on ‘implicit’ ToM, which suggests that relevant precursor abilities may already be present in preverbal human infants and great apes. However, this area of research suffers from conceptual difficulties and empirical limitations, (...) including explanatory circularity, over-intellectualisation, and inconsistent empirical replication. Our article breaks new ground by adapting ‘script theory’ for application to both linguistic and non-linguistic agents. It thereby provides a new theoretical framework able to resolve the aforementioned issues, generate novel predictions, and provide a plausible account of how individuals make sense of the behaviour of others. Script theory is based on the premise that pre-verbal infants and great apes are capable of basic forms of agency-detection and non-mentalistic goal understanding, allowing individuals to form event-schemata that are then used to make sense of the behaviour of others. We show how script theory circumvents fundamental problems created by ToM-based frameworks, explains patterns of inconsistent replication, and offers important novel predictions regarding how humans and other animals understand and predict the behaviour of others. (shrink)

Ethical guidelines protecting medical research participants have been criticized for stripping the sociocultural contexts of research. This critique is urgent considering ongoing calls to account for participant diversity in recruitment and inclusion procedures. Our intersectional analysis of illness narratives explores how sociostructural factors might play a role in participants’ exposure to research-related harm in clinical trials. Although widening participation does respond to generalizability concerns, we argue that gendered, classed, and ableist processes of self-silencing could simultaneously enhance risk of harm for (...) participants with multiple oppressed identities. To prevent this, researchers might actively involve participants when designing trials. (shrink)

Bu çalışmamızdaki amacımız, din felsefesinde tartışılan temel bir problem olan kötülük probleminin ne felsefedeki öyküsünü vermektir ne de Türk filozof Yunus Emre’de tüm ayrıntısıyla tartışmaktır. Amacımız, Türk filozof Yunus Emre’nin “gönül yıkma” ve “gönül yapma” ifadelerinin kötülük problemi açısından felsefedeki anlamını sorgulamak ve felsefi anlamlarını ortaya koymaktır.

Bu çalışmamızdaki amacımız, Türk filozof Yunus Emre’de en çok karşılaştığımız kavramlardan biri olan Gönül kavramının felsefi bir kavram olarak ne olduğunu sorgulayarak Yunus Emre’nin genel olarak hakikat anlayışını bu kavram çerçevesinde ortaya koymaktır. Böyle bir çalışmanın ortaya çıkışında en temel etmen, ‘Gönül kavramı neden felsefi bir kavramdır?’ sorusudur. Bu soruyu felsefi bilinçle birlikte entelektüel ve kültürel kökenimizde izi sürülen felsefenin en zengin örneklerden biri olan Yunus Emre’de ele almaya çalışacağız.

Günümüzde var olanının bilinmeyen yönü üzerine yeniden düşünme kaçınılmaz görünmektedir. Var olanın bilinen yönüne ek olarak bilinmeyen yönünün de anlaşılmasının bir yolu, öyle görülüyor ki, kaynak bütünlüğüne bağlıdır. Var olanın bilinen yönü ve bu yönü açığa çıkarmada işlev yüklenen rasyonel savunu, eleştirel eğilim ve entelektüel çıkarım, kuşkusuz, önemli girişimlerdir. Ancak günümüz dijital çağında, ne var olanın bilinen yönü ne de bu yönü açığa çıkarmaya odaklı çabalar yeter. Tüm bu çıkarımlar, var olanın bilinmeyen yönünü gönül üzerinden keşfe doğru atılan adımlar karşısında, (...) deyim yerindeyse, aciz bile kalabilir. (shrink)

Çalışmanın konusunu Seyyid Burhaneddin’de ahlakî arınmanın incelenmesi teşkil etmektedir. İnceleme üç temel soru çerçevesinde yürütülür. İlk soru, kirlerin neler olduğu ve nelerin bu kirlerden arındırılması gerektiğine yöneliktir. Bu bağlamda Seyyid Burhaneddin’in beden, dünya, nefs, gönül, can, ruh vb. hususlarla alakalı görüşleri ele alınmaktadır. Diğer bir soru ise söz konusu arınmanın nasıl gerçekleştirileceğine ilişkindir ki Seyyid Burhaneddin’in mücahede, riyazat, söz, bilgi gibi kavramlara dair görüşleri doğrultusunda bir yanıt verilmeye çalışılır. Arınmanın ve buna binaen yetkinleşmenin sonucu kişinin ulaşacağı mertebe ne olacaktır? Son (...) olarak da bu soru çerçevesinde Seyyid Burhaneddin’in düşüncelerinin değerlendirilmesine çalışılmakta ve insanın beka ve ebediyete kavuşması ve namütenahi bir biçimde Allah’ta seyredişi ele alınmaktadır. (shrink)

Güzellik ve sanat iç içe geçmiş iki kavramdır. Bir bakıma güzellik, sanatın özüdür denilebilir. Her sanat dalında olduğu gibi hat sanatında da güzeli arama arzusu ve eşsiz eserler ortaya koyma çabası, hattatları sabırla çalışmaya ve kendi sınırlarını zorlamaya sevk etmiştir. Bir kitap sanatı olan hüsn-i hattın kelime manasının “güzel yazı” olmasına mukabil, daha iyisini yazmak uğruna harcanan çaba yorucu ve zahmetlidir, ancak sabırla çalışan elbette ki karşılığını alır. Başka bir deyişle “Muhakkak ki Allah güzeldir, güzeli sever!” hadis-i şerifi ışığında bu (...) sanata gönül verenler, yazıyı daha muntazam yazma hususunda büyük ölçüde gayret gösterirler. Kişinin muntazam yazmayı başarması ise, sistematik çalışmasına bağlıdır. Yazıyı kaidelerine uygun ve ölçülü yazabilmek bıkmadan usanmadan, karamsarlığa kapılmadan çalışmakla mümkündür. Bu sebeple gerek öğrenme aşamasında ve gerekse sonrasında, harfler defalarca çalışma kâğıdına yazılarak el melekesi artırılır. Kelimeler ve harfler kâğıda kimi zaman noktalanıp ölçülendirilerek, kimi zaman da noktalanmadan yazılır. Talim amaçlı yapılan bu çalışmalar, başka bir deyişle karalamalar, hat sanatının temeli niteliğindedir. Arap alfabesiyle yazılan ve “karalama” adı verilen el alıştırmaları yazıyla uğraşan kişinin o an irticalen elinden çıkan harf veya kelimelerden oluşur ve çoğu zaman bir anlam ifade etmez. Bu çalışmanın amacı, karalamaların estetik unsurlarını ele almak ve zaman içerisinde uğradığı değişime mercek tutmaktır. Hattatların bu özgür yorumları gün geçtikçe daha fazla önemsenmekte ve hayranlık uyandırmaktadır. Harf bünyesini oluşturan kaidelerin dışında satır ve sınırlara bağlı kalmadan yazılan bu yazılar kendi içinde bir kompozisyon oluşturmakta ve çoğu zaman yazan kişiyi dahi hayrete düşürecek özgün çalışmalar ortaya çıkabilmektedir. (shrink)

In this paper I propose a thesis in philosophical anthropology that aims to explain the relevance of emotions in ethical discourse. I introduce the concept of Gönül which, in Turkish language, stands primarily for the faculty of love and, generally, for that of emotions. In my analysis, I rely on the etymological connections between certain concepts in Turkish so as to understand the relevance of love in particular and emotions in general for ethical discourse. I argue that it is not (...) the faculty of mind but that of Gönül which distinguishes humans from animals. Based on the distinction between “to understand” and “to know” in Turkish and their etymological relations with other concepts, I argue that understanding pertains to subjects, while knowledge pertains to objects. In other words, I claim that although we can understand subjects, we cannot know them, and that although we can know objects, we cannot understand them. Furthermore, given the familiar distinction between mechanical causation and teleological causation, I propose that “to know” is “to know how something works in terms of mechanical reasons” and that “to understand” is “to understand why someone acts in terms of teleological reasons.” Accordingly, based on the distinction between knowledge and understanding, the distinction between mind and Gönül can be rephrased: through mind we know how an object works based on mechanical reasons and through Gönül we understand why a subject acts based on teleological reasons. This means that we can understand a subject’s reasons for action only if we can sympathise with her emotions. I conclude that the realm of ethical discourse involves understanding through emotions, which is the task of the capacity of Gönül. In this sense, Gönül is a higher capacity than mind, for it presupposes the knowledge of objects but also requires understanding through emotions. (shrink)