As constantes mudanças da sociedade contemporânea, principalmente relacionadas ao desenvolvimento do progresso tecnocientífico, tem exigido uma contínua reinvenção da sociedade para acompanhar essas mudanças. Essas transformações têm impactado a totalidade da vida humana, e da biosfera. Se o futuro da natureza humana e da vida da biosfera eram considerados certos, não exigindo a prática de princípios específicos para que isso pudesse continuar a existir, Van Rensselaer Potter (1911-2001) com sua proposta de uma bioética global, e Edgar Morin (1921- atual) com (...) sua teoria da complexidade, alertam-nos de que é preciso buscar novos saberes à educação para garantir a existência futura. Diante dessa realidade marcada pelo acelerado progresso da ciência e da tecnologia, que por estar dissociada do mundo do mundo dos valores tem ameaçado a existência da vida em geral no futuro, esta pesquisa quer investigar como a bioética global de Potter faz interface com a teoria da complexidade de Edgar Morin, em vista de novos saberes à educação do futuro, que possibilite a sobrevivência futura da vida humana e da biosfera? Trata-se de uma pesquisa bibliográfica, de caráter teórico conceitual, a partir das principais obras dos autores em foco, e de seus comentadores. Embora o cientista e o sociólogo tenham problematizado em realidades distintas, ambos apresentam um núcleo de preocupações em comum que ameaçam a vida humana e da biosfera no futuro. Por isso, propõem novos saberes à educação, saberes de um novo tipo, que vão além de uma simples disciplina dentro de um modelo de pensar. Novos saberes que privilegiem o a construção de pontes entre as ciências com as humanidades, o diálogo interdisciplinar, a aproximação das questões ético-políticas em vista de uma antropoética (Morin) e de uma educação bioético-política comprometida com a sobrevivência futura da humanidade (Potter). (shrink)

Neste artigo pretende-se analisar a Escola do Boqueirão, da Comunidade Menonita de Curitiba. Os menonitas são um grupo étnico alemão, anabatistas, que vieram ao Brasil nos anos de 1930, oriundos da Rússia. O objetivo é compreender a experiência de escolarização numa comunidade étnica e a importância da escola na manutenção da identidade cultural. As questões de pesquisa são: como se caracterizava esta escola? Como a escola era um espaço que contribuiu na manutenção da identidade étnica? Como a nacionalização marcou os (...) ex -alunos desta escola? O recorte temporal é de 1936 até 1948, quando fundaram a escola comunitária, que foi fechada pela nacionalização compulsória do Governo Vargas e reaberta. A escola foi importante espaço de manutenção da identidade étnica, como o ensino em língua alemã e os valores religiosos. As fontes de pesquisa são a legislação educacional, os periódicos editados pela comunidade menonita: Bible und Flug (A Biblia e o Arado) e Die Brücke (A Ponte), arquivos particulares com os livros de memória, também as entrevistas e depoimentos com ex-alunos desta escola. Estas fontes possibilitam a análise do processo de escolarização dos menonitas. Os fundamentos teóricos são: As Teorias da Etnicidade de Poutignat e Streiff-Fenart (1998) instrumentalizam para entender as relações entre os grupos étnicos; Barth (1969) que conceitua grupo étnico e subsidia a compreensão e manutenção da identidade étnica; Seyferth (1996) possibilita compreender a política imigratória brasileira e a formação das colônias étnicas; Kreutz (1981, 2004) analisa a importância da escola para os imigrantes, no Brasil; Renk (2004, 2009) analisa o processo de nacionalização das escolas étnicas no Paraná, nas primeiras décadas do século XX; Maske (1999, 2004) analisa o processo de escolarização da comunidade menonita no Brasil e no Paraguai e possibilita compreender a importância da vida comunitária e do legado cultural. (shrink)

There is currently a global shortage of nurses. Developing countries such as Malawi are among those hardest hit by this shortage. The demands on available nurses have increased and at the same time there is a lack of interest in becoming a nurse owing to the poor working conditions among those still employed in the service. It is questionable if developed nations should recruit nurses from countries such as Malawi, where severe human resource constraints are being experienced. We argue in (...) this article that the current phenomenon of nurses leaving developing nations for western countries is complex. Human rights issues of individual autonomy and public interest are at stake. (shrink)

Wolność to idea, w imię której toczy się dzisiaj proces wyzwalania się Europy Wschodniej. Jest to potężna idea, która jednak w obecnych warunkach kryje w sobie również pewne niebezpieczeństwo, ponieważ podczas wyzwalania się spod dyktatury, uniezależniania się od wpływów Rosji i przebijania się ku klasycznym wartościom wolnosci obywatelskiej, można łatwo osiągnąć pozorne zwycięstwo; bezużyteczne zwycięstwo na peryferiach historii. Trzeba sobie obecnie zdac sprawę z tego, że Europa Wschodnia nie jest wcale widownią wydarzeń, mających zasadnicze znaczenie dla świata jako całości. Trzeba (...) uświadomić sobie, że dzisiaj inna, nowa rewolucja odciska swe piętno na historii swiata. Jest to rewolucja technologiczna, która rozgrywa się na calkiem innej płaszczyźnie; rewolucja, która przemienia nowoczesne przemysłowe społeczeństwo w post-nowoczesne społeczenstwo informacji. Przekształca się ono w społeczenstwo, w którym źródłem bogactwa nie jest już surowiec i kapitał, lecz wiedza - dostęp do informacji i umiejętność obchodzenia się z nią. „Nowa cywilizacja wkracza w nasze życie" - tak brzmią znane słowa Alvina Tofflera. (shrink)

The paper describes the state and local parliamentary activity of Marcjan Ścibor Chełmski, one of the most interesting parliamentarians in the Polish-Lithuanian Commonwealth of the 17th century. The text is based on archival research including the Parliament manuscript diaries, private correspondence describing the debates; published sources: instructions, parliamentary resolutions, memoirs; and studies of the history of parliamentarism, on top of the functioning of the political elite and the circulation of information. M.S. Chełmski came from a family with a strong tradition (...) of public service settled in the Krakow province. He began his career as a parliamentarian by being elected to the Sejm in 1613, and later sat in the Parliaments of: 1616, 1618, 1619, 1620, 1621, 1625, 1626/I, 1626/II, 1629/I, 1629/II, 1631, 1632, 1633, 1634, 1635, 1637/I, 1637/II and 1638. He was one of the MPs who usually had a strong presence in the Chamber of Deputies. During the debates he addressed the issues of noble freedom in the spirit hostile to absolutum dominium, economic issues, procedural issues, and religious freedom. The collected source material confirms Chełmski’s great public activity in Lesser Poland and the evolution of his political stance at the Sejm from an oppositionist during the reign of Sigismund III Vasa to a moderate supporter of the royal court. Sources indicate that Chełmski had a reputation as an esteemed legal expert. He held the dignity of Marshal of the Crown Tribunal. For over 30 years he was one of the most active participants of the local parliament life in the Krakow province. The evolution of Chełmski’s political stance during the reign of Władysław IV Vasa resulted in his nomination for a prestigious office of the Chamberlain of Krakow. (shrink)

Tekst nudi kriticku evaluaciju teorijskih pretpostavki i prakticnih upotreba koncepta?istine i pomirenja?, sa posebnim osvrtom na postjugoslovenske slucajeve. Prvo, u tekstu se upucuje na antinomiju izmedju liberalnog principa individualne autonomije svesti i pokusaja da se uspostavi?organizovano pamcenje?. Sa posebnim osvrtom na koncept?srpske kolektivne odgovornosti?, ukazano je na nacin kako ovaj konceptualni okvir subvertira politicku i licnu autonomiju gradjana, prevodeci pitanje odgovornosti u domene kolektivnog morala i kulture. Drugo,?organizovano pamcenje? koje priziva identifikaciju sa?nacionalnim zlocinima? izaziva kratak spoj proizvodeci pre efekat renacionalizacije (...) negoli denacionalizacije figure gradjanina. Kao rezultat, oblici organizovanog nacionalnog pamcenja indukuju strukturna ogranicenja fragmentiranjem istine u posebne?nacionalne istine?. Trece, koncept IP je ujedno apstraktan i empirijski. Paradoksalni rezultat je da IP uzima zdravo za gotovo politicke identitete konstruisane tokom ratova i konflikata. Konacno, apsolutna strukturna ogranicenost IP se tice nacionalne drzave same. Buduci da je alternativno ime za IP?oficijelno traganje za istinom?, ovaj koncept ostaje zarobljen u granicama postojeceg drzavnog institucionalnog okvira, zaviseci od?dobre volje? politickih elita. Istovremeno su date?istine? depolitizovane i medikalizovane. Clanak zakljucuje da koncept IP, umesto da otvara nove horizonte za pojavu novih politickih subjektivnosti, blokira proces dezidentifikacije i kreacije novih politickih subjekata oslobodjenih od usko definisane zajednice, povezane zajednickom supstancom i istorijom. (shrink)

While most discussions of corruption focus on administration, institutions, the law and public policy, little attention in the debate about societal reform is paid to the?internalities? of anti-corruption efforts, specifically to character-formation and issues of personal and corporate integrity. While the word?integrity? is frequently mentioned as the goal to be achieved through institutional reforms, even in criminal prosecutions, the specifically philosophical aspects of character-formation and the development of corporate and individual virtues in a rational and systematic way tend to be (...) neglected. This paper focuses on the?internalities? of anti-corruption work with special emphasis on the pre-requisites that need to be ensured on behalf of the social elites in order for proper individual and collective character-formation to take place throughout the society. The author argues that a systematic pursuit of socially recognized virtues, both those pertaining to society as a whole and those specific to particular professions and social groups, is the most comprehensive and strategically justified way of pursuing anti-corruption policy, while institutional and penal policies can only serve an auxiliary role. The pursuit of institutional and criminal justice policies against corruption in a society that is subject to increasing relativism with regard to values and morality is at best ineffective, and at worst socially destructive. Thus the paper suggests a re-examination of the social discourse on the level of what the author calls?value strategy? and the gradual building of a plan to create and solidify specifically designed features of?corporate character? for key sectors of the society. This approach can serve as the main long-term strategy to improve the public profile of integrity and reinforce morality in both the public and civil sectors. Aktuelne rasprave o korupciji vecinom su usredsredjene na pitanja o administraciji, institucijama, pravu i javnoj politici. Istovremeno, nedovoljno paznje se poklanja raspravi o unutrasnjim faktorima antikorupcijskih napora u drustvenim reformama. S jedne strane, rec?integritet? se cesto pominje kao cilj koji institucionalnim reformama treba postici. S druge strane, medjutim, specificno filozofski aspekti formiranja karaktera i razvijanja korporativnih i individualnih vrlina, na racionalan i sistematski nacin, uglavnom se zanemaruju. Ovaj tekst se bavi unutrasnjim faktorima antikorupcijskog delovanja, sa posebnim naglaskom na pretpostavke formiranja individualnog i kolektivnog karaktera cije je ostvarivanje u rukama drustvenih elita. Autor argumentise da je sistematsko unapredjivanje drustveno prepoznatih vrlina, kako onih koji se odnose na celo drustvo, tako i onih koje su specificne za pojedine profesije i drustvene grupe, najobuhvatniji i strateski najopravdaniji nacin za sprovodjenje antikorupcijske politike, dok institucionalna, a posebno kaznena politika, mogu igrati samo dopunsku ulogu. Naglasavanje institucionalne, a posebno krivicno-pravne politike, u jednom drustvu koje inace karakterise moralni i vrednosni relativizam, u najboljem slucaju je neefikasno, a u najgorem slucaju drustveno destruktivno. Stoga se u tekstu sugerise preispitivanje drustvenog diskursa na nivou onoga sto autor naziva?vrednosnom strategijom? i postepena izgradnja i ucvrscivanje posebno odredjenih aspekata?korporativnog karaktera? za pojedine kljucne sektore drustva. Ovaj pristup moze biti dugorocna drustvena strategija za unapredjivanje javnog profila integriteta i za jacanje morala kako u javnom, tako i u privatnom i gradjanskom delu drustva. (shrink)

U clanku je naznacen model za naucnu deskripciju stilova politickog liderstva u Srbiji u periodu od 1990. do danas, odnosno, ukazano na osnovne elemente koncepta koji je autor razvio u studiji?Stil politickih lidera u Srbiji: U periodu 1990-2006. godine?. Autor izlaze oceni analiticki instrumentarij koji pomenuti koncept obuhvata, istovremeno ukazujuci na korelativne teorijske pristupe koje u navedenoj studiji nije razmatrao, a mogu biti od znacaja za istrazivanje politickih elita u Srbiji. Doprinos u epistemoloskom delu metoda registruje se u definisanju (...) pojma stila politickog liderstva, kao i kategorijalnog aparata koji ga prati - pojmljenog sa aspekta politickog stila: stila gradjenja politicke moci, stila politicke komunikacije, stila gradjenja legitimiteta, stila ideologije, politickog jezika, politicke simbolike i rituala, neverbalne komunikacije i stila iskazivanja patriotizma. Polazeci od stanovista da politicki stilovi odgovaraju karakteristikama politickih kultura i da je potrebno koncipirati idealno-tipske modele stilova fokusnih politickih subjekata, u clanku se ocrtava tipologija stilova politickog liderstva primerena specificnostima delanja politickih lidera u Srbiji: autoritarni, republikanski, realisticki, populisticki, konformisticki, revolucionarni i stil politicara buntovnika. (shrink)

Akademickie rozważania dotyczące twórczości i statusu twórcy w XXI wieku nie mogą ominąć tak istotnego pola rozważań, jak internet i pokrewne mu nowe technologie. Celem niniejszego artykułu jest prześledzenie przemian społecznych w zakresie twórczości, przyczyn i przejawów tych przemian. Autorzy przywołują najnowsze koncepcje teoretyczne związane z twórczością, wskazując na ich podstawie nowe formacje społeczne korzystające z (re)demokratyzacji procesu twórczego dzięki upowszechnieniu dostępu do Internetu. W pracy omówione zostały takie zagadnienia, jak demokratyzacja twórczości w sieci, twórczość oddolna i partycypacyjna nierówność. Autorzy (...) wskazują, dlaczego sieciowi twórcy – elita użytkowników Internetu, nazywana digitariuszami, prosumentami bądź netokratami – są grupą o specjalnym znaczeniu i godną szczególnej uwagi. (shrink)

Artykuł omawia początki działalności publicznej Jerzego Sebastiana Lubomirskiego (1616–1667), jednego z synów wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego. Wykorzystując bogaty materiał archiwalny, autor, wśród wielu innych kwestii, stawia pytanie o to, czy początkowe lata działalności politycznej Jerzego Sebastiana Lubomirskiego wywarły wpływ na jego późniejszą postawę rokoszanina. W młodości J.S. Lubomirski wzorem wielu młodych magnatów odbył kilkuletnią podróż edukacyjną po Europie. Działalność publiczną J.S. Lubomirski rozpoczął od funkcji marszałka sejmiku w Proszowicach, a następnie wyboru na oba sejmy w 1637 r. W działalności poselskiej (...) na sejmach w latach 1637, 1638, 1639, 1640, 1643, 1646 i 1647 zazwyczaj balansował między postawą opozycjonisty realizującego plany ojca jako lidera szlachty małopolskiej a polityka umiarkowanie neutralnego, gdy w 1643 r. został marszałkiem sejmu. Zgromadzony materiał źródłowy wskazuje, że Jerzy Sebastian Lubomirski okazał się najzdolniejszym spośród synów Stanisława Lubomirskiego, wyraźnie dystansując pod względem zdolności przywódczych i popularności wśród szlachty starszego brata Aleksandra Michała i młodszego Konstantego Jacka. Po śmierci ojca w 1649 r. to właśnie Jerzy Sebastian stał się głową potężnej rodziny Lubomirskich. (shrink)