Abstract

«Color siderum ». Η χρύσωσις των ελληνικών πήλινων ειδωλίων κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Η έρευνα που διεξάγεται εδώ και δεκαπέντε χρόνια στο Μουσείο του Λούβρου σχετικά με την πολυχρωμία των ελληνικών πήλινων ειδωλίων επικεντρώθηκε στη μελέτη της τεχνικής της χρύσωσης. Το άρθρο πραγματεύεται ένα σύνολο είκοσι ειδωλίων, που χρονολογούνται από τον 4ο αι. π. Χ. έως το 2ο αι. μ. Χ. και προέρχονται κυρίως από την ηπειρωτική Ελλάδα (Αττική, Βοιωτία) και τη Μικρά Ασία. Γίνεται προσπάθεια, μέσω της εξέτασης των επιφανειακών υπολειμμάτων μετάλλου, να αναγνωριστεί το μέρος της δουλειάς που αναλογεί στο ζωγράφο και/ ή στον επιχρυσωτή. Η ξέταση με βιντεομικροσκόπιο και η μη καταστροφική σωματιδιακή και δομική ανάλυση του φύλλου χρυσού, των στρωμάτων της βάσης και της προετοιμασίας οδηγούν στην αποκατάσταση των βημάτων της διαδικασίας της χρύσωσης και στην αναγνώριση της υψηλής εξειδίκευσης των εργατών. Η μελέτη αυτή επιτρέπει την επανεξέταση της σημασίας των έργων.