Abstract

Barnard beschrijft België als een miniatuur van Europa; beide worden gekenmerkt door etnische en linguïstische onzuiverheden en voor beide geldt dat het al tijden ter discussie staat of die onzuiverheden ook tot staatsgrenzen moeten leiden. Barnard beseft dat precies de taalgrens zijn vaderland is, dat hij zich juist op die grens thuis voelt, doordat het hem doet reizen en verblijven op hetzelfde moment.