Abstract

Het schilderij van Jeroen Bosch met zijn verstilde Christophorus beeldt op onovertroffen wijze eenvoud, onschuld, sereniteit en onbewustheid uit. Het verhaal van de reus op het schilderij is bekend: hij wil de machtigste koning dienen. Eerst dient hij een wereldlijke koning, vervolgens de duivel en tenslotte Christus. Het lukt hem niet Christus te dienen door te bidden en vasten, maar ‘dragen’ kan hij wel. Oek de Jong concludeert daaruit dat zijn lofzang op Jeroen Bosch en de reus Christoffel eigenlijk een lofzang op het dragen moet zijn; op het ‘dragen’ van anderen waardoor we, als we het in praktijk brengen, zelf ook meteen gedragen worden.