Telomeres are protective caps for chromosome ends that are essential for genome stability. Broken chromosomes missing a telomere will not be maintained unless the chromosome is ‘healed’ with the formation of a new telomere. Chromosome healing can be a programmed event following developmentally regulated chromosome fragmentation, or it may occur spontaneously when a chromosome is accidentally broken. In this article we discuss the consequences of telomere loss and the possible mechanisms that the enzyme telomerase employs to form telomeres de novo (...) on broken chromosome ends. (shrink)

This article looks at the human rights protection in transitional post-uprising Tunisia, from 2011 to 2017, offering insights into the willingness to both protect human rights and build capacity in Tunisia. It focuses on the establishment of an adequate legal framework in Tunisia, with particular attention being paid to the constitution-making process and, on the establishment, the strengthening of certain institutional capacities, such as the constitutional court and the Truth and Dignity Commission. The article first gives a brief historical overview (...) of the human rights situation in Tunisia. This is followed by an analysis of the willingness and capacity to protect human rights in post-uprising transitional Tunisia, in both the 2011–2014 and 2014–2017 periods.This article is based on evidence from a series of semi-structured interviews I conducted with the key political actors from various political parties, and actors from NGOs working on human rights, during field research in Tunisia in October-November 2017, supplemented by secondary literature. (shrink)

READING ALASDAIR MACINTYRE'S AFTER VIRTUE.

Alasdair MacIntyre criticizes the modern morality for having emotivist features and in his cent- ral book After Virtue he points out that David Hume is the main personality who provides these emotivist contents to the modern morality. According to MacIntyre, Hume’s and the modern emotivist moral philosophy include fundamental contrasts generally with the classical moral tradition particularly with Aristotle’s moral philosophy. However, MacIntyre underlines these contrasts in After Virtue, he in his other texts out of After Virtue, distinguishably brings Hume (...) and Aristotle together as they both have similar standpoints about how to understand morality. Therefore, MacIntyre’s interpretation on Hume needs to be examined with a perspective poin- ting these two different and seemingly mutually exclusive aspects. Putting together these two perspectives, this article aims to construct a holistic comprehension about MacIntyre’s placing Hume in the modern emotivism. (shrink)

The lack of conceptual analysis within cognitive science results in multiple models of the same phenomena. However, these models incorporate assumptions that contradict basic structural features of the domain they are describing. This is particularly true about the domain of mathematical cognition. In this paper we argue that foundational theoretic aspects of psychological models for language and arithmetic should be clarified before postulating such models. We propose a means to clarify these foundational concepts by analyzing the distinctions between metric and (...) linguistic compositionality, which we use to assess current models of mathematical cognition. Our proposal is consistent with the scientific methodology that determines that careful conceptual analysis should precede theoretical descriptions of data. 2012 APA, all rights reserved). (shrink)

Bu çalışma İstanbul’da faaliyette bulunan motor-kuryelerin çalışma koşulları, ücret düzeyleri, yasal hakları, iş kazası ve meslek hastalıkları ve karşılaşılan ayrımcılıkların araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla, 20 motor-kurye ile yarı yapılandırılmış mülakat tekniğiyle görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Yapılan görüşmeler sonucunda, motor-kuryelik mesleğinde esnaf ve bordrolu olmak üzere ikili bir yapı oluştuğu; katılımcıların %68’i esnaf, %37’si ise bordrolu olarak çalıştığı görülmektedir. Bordrolu çalışan motor-kuryelerin ücretli izin hakkı bulunurken; esnaf kuryelerin tamamının ücretli izin haklarının olmadığı, %61’ inin ise sosyal güvenceye sahip olmadığı tespit edilmiştir. Katılımcıların %69’u (...) haftada 6 gün çalışırken, %31’i haftada 7 gün çalışmaktadır. Katılımcıların %16’ısı haftalık 45-66 saat arası, %84’ü 67 saat ve üstü çalışmaktadır. Motor-kuryelikte ücretin belirlenmesinde kıdem ya da niteliğin etkili olmadığı, dağıtılan paket sayısının ücreti belirlediği tespit edilmiştir. Bordrolu çalışanların 8.500 TL ile 12.750 TL aralığında ücret kazandıkları, esnaf kurye modelinde ise çoğunluğun 12.750 TL ile 17.000 TL aralığında ücret kazandıkları Esnaf kuryelerin bordrolu kuryelere göre daha fazla gelir elde ettiği görülse de bunun hem daha fazla çalışmadan hem de sigorta primlerinin ödenmemesinden kaynaklandığı sonucuna ulaşılmıştır. Hızlı ve sıcak teslimata ilişkin reklamların kuryelik mesleğinin insani yönünü ortadan kaldırdığı ve kuryelerde dışlanma hissi oluşturduğu tespit edilmiştir. Son olarak, motor-kuryelerin; trafikte, teslimat sırasında ya da sitelerde en az bir kere ayrımcılığa maruz kaldıklarını belirtmektedir. (shrink)

Abrogation (naskh) is one of the controversial themes of Islamic studies, especially in later period that of principle of exegesis (uṣūl al-tafsīr). However, the recent studies on abrogation (naskh) do not offer a comprehensive analysis on the concept. In fact, the problem of naskh (abrogation) is in need of a systematic and holistic approach, which would only be possible with a detailed study on how the concept of abrogation (naskh) is understood in Islamic interpretive tradition (tafsīr). With this purpose in (...) mind, this article intends to examine two points regarding the term abrogation: first, the article will offer a analytical reflection on the diverse views of naskh, and then it will highlight how Ibn Kathīr (d. 1373) understood and applied this term to his hermeneutical framework. By doing so, the present study aims to show Ibn Kathīr’s position in Islamic interpretive tradition on the matter of naskh. The key conclusion of this study is that although Ibn Kathīr is one of the representatives of the traditional riwayah (sound transmission through a chain of exegetes) exegesis, he advances his interpretive hermeneutics with multiple aspects that also involves dirayah (personal opinion) exegesis (tafsīr). SUMMARY The problem of naskh (abrogation) is one of the most important and controversial themes of science and principle of exegesis (ʿilm wan a-l uṣūl al-tafsīr) in Islamic tradition. In order to understand naskh, which is claimed to be occurred in the Qur’ānic text, it is necessary to involve the time of the revelation of the Qur’ān. An analysis of this period reveals that first Muslims regard the naskh as a natural process of the revelation and do not dispute over this matter. In other words, the controversial theme naskh is perceived by first addresses of the Qur’ān as a hermeneutical characteristic of the Qur’ānic revelation. Therefore, naskh was not considered as a controversial concept and debated its origins based on the question whether it organically belonged to the revelation. It will be clear that the different views on naskh (abrogation), particularly after the time of the Companions is not a conceptual problem; rather Muslim scholars differed in their methodological approaches to naksh. Naskh has not been questioned as a concept in early Islamic tradition. Rather it has gradually developed over the centuries. Naskh has been elaborated with the terms of uṣūl al-fiqh (principles of Law), such as takhṣīṣ (specification) and taqyīd (restriction) and its conceptual meaning has been extended after, particularly Abū ʿAbdullah Muḥammad b. Idris b. ʿAbbas al-Shāfiʿī (d. 820). To sum up, naskh is regarded with a methodological perspective. However, in the field of Turkish Islamic studies, especially after the Cumhuriyet, the term naskh is not regarded as a natural consequence of the process of tanzīl (revelation of the Qur’ān) neglecting the gradual aspect of revelation and the disputes over the term has been concluded either rejecting or simply accepting this concept without providing a satisfactory result on the matter. This article examines one of the most prominent Muslim exegete Ibn Kathīr’s (d. 1373) approach to the problem of naskh in the context of previous modern scholarship on naskh (abrogation). However, the analysis of Ibn Kathīr’s perception of naskh does not claim to be exhaustive on the matter. This requires a more comprehensive study on the concept of naskh, which is clearly beyond the scope of this article. Therefore, the present study intends to specifically focus on general aspect of Ibn Kathīr’s understanding of naskh and how his perception is presented in modern studies. When Ibn Kathīr’s commentary is analysed, it becomes clear that his understanding of naskh is significant and not necessarily in line with his riwayah (sound transmission through a chain of exegetes) tafsīr (exegesis). For example, he notes the dates between abrogating and abrogated Qur’ānic verses and claims that it is necessary to find certain proofs to validate the claim of abrogation (naskh) for particular legal judgments and verses, which clearly shows that Ibn Kathīr approaches to the problem of naskh with a methodological perspective. Ibn Kathīr’s interpretation of the well known Qur’ānic verse Q 2.106 in a different sense and most importantly his consideration of the matter only in the Qur’ānic context are clear examples of his methodological approach. His interpretation of Q 2.106 simply shows that he meticulously distinguish between the acceptance of naskh as a concept and as an interpretive method. The modern studies on naskh, on the contrary, consider the matter only on the base of a conceptual analysis. Ibn Kathīr prefers to transmit the traditional opinions based on personal interpretation and interprets some Qur’ānic verses. This is clearly his method of re-interpretation based on rational thinking (taʾwīl). His way of rational reasoning leads Ibn Kathīr to the rejection of naskh (abrogation) and the restriction of Qur’ānic verses that are related to the theory of abrogating and abrogated verses (nāsikh-mansūkh). This clearly proves that Ibn Kathīr does not merely adopts and employs the method of riwayah, which is contrary to the supposition that he is the exegete of a commentary that heavily draws on hadith reports and transmitted traditional reports. In fact, this most importantly shows that Ibn Kathīr’s Qur’ān commentary can also be regarded as a dirayah (personal opinion) tafsīr (exegesis) and that there are enough material in traditional Muslim Qur’ānic exegesis to re-analyse the problem of naskh (abrogation). Relying on this last point, this article argues that a comprehensive analysis of naskh requires a research on the traditional interpretive sources. Therefore, it might be helpful to reconsider the matter of naskh with its conceptual background in the works of traditional Muslim exegetes rather than focusing only on whether the concept naskh exits or not in the origins of the Qur’ānic revelation. At this point, an analysis of Ibn Kathīr’s perception of naskh and his rational reasoning that is employed in his commentary will contribute to the understanding of the theory of naskh (abrogation) in the tradition of Qur’ānic exegesis. (shrink)

We conducted an experiment to test whether altering the saliency of information provided by experts in fictitious news stories on climate change triggered different emotions among readers. Based on appraisal theories of emotions in the psychology literature, we hypothesized that 1) news stories that presented climate change related threats as diffuse and uncertain would elicit greater levels of anxiety, while 2) stories that provided a specific target to blame would induce greater anger, and 3) those that underlined the potential of (...) technology and human efforts to solve climate change related issues would elicit greater levels of hope. We found that while all news stories concerning climate change elicited high levels of anxiety, there were statistically significant differences between the emotions expressed by participations in the expected directions. We discuss the potential implications of these findings for climate change communication and for public opinion on climate change. (shrink)

Tesettür kavramı temel mahiyeti ve amacı açısından İslam dini kapsamında değerlendirilecek dini bir pratiktir. İslam’da kadının giyim konusundaki sınırlarının belirlenmesi, bedenin gizlenmesi açısından tesettür kavramı önem taşımaktadır. Fakat modernleşme ekseniyle değişme ve gelişmeler gösteren tesettür anlayışının, tüketim kültürü ve moda ile birleşen, bu modern çağın gereklerine ayak uyduran yeni bir tesettür anlayışı ve imajıyla karşı karşıya kaldığı görülmektedir. Özellikle gençlerin giyim tercihlerinde tesettürün modernleşme dinamiklerinden etkilenmesi söz konudur. Bu çalışmada tesettürlü gençlerin giyim tercihlerinde tesettür algısının, tüketim kültürü ve moda ile (...) bütünleşmesi sonucu ortaya çıkan “tesettür modası” ile olan münasebeti ve temelde tesettürün özsel ve şekilsel değişiklikleri ile bu değişikliklere sebep olan faktörlerin etkisi ortaya konulmuştur. Teorik ve uygulamalı bir anket ile gençlerin tesettür tercihi ve algısının değişim ve dönüşüm nedenleri, bu dönüşüme etki eden unsurlar sorgulanmıştır. (shrink)

ABD ve PKK ilişkisi genellikle popüler söylemlerde kendisine yer bulsa da, akademik bir çalışmaya konu olmamıştır. Akademik ilginin kapsamı ABD’nin PKK’yı terör listesine koyması ile sınırlı kalmış ve akademik çalışmalarda bu bilgi sıklıkla tekrarlanmıştır. PKK’nın ABD’yi nasıl gördüğü konusu ise PKK’nın Marksist bir terör örgütü olduğu tespitinin anlaşılması noktasında karşımıza çıkmış ve PKK’nın ABD emperyalizmine karşı geliştirdiği söylemin altı çizilmiştir. Bu dolaylı değinmelere rağmen, PKK’nın ABD’ye yönelik yaklaşımı detaylı bir çalışmaya konu olmadığı gibi bu yaklaşımın PKK için neden merkezi bir (...) noktada olduğunun açıklanması zahmetine de girilmemiştir. 2013 sonrası ABD’nin PKK’nın Suriye’deki uzantısı PYD/YPG ile işbirliğine gitmesi konuyu yeniden popüler hale getirdiği bir ortamda, Ali Balcı The PKK-Kurdistan Workers’ Party’s Regional Politics - During and After the Cold War başlıklı bir çalışma yayımladı. (shrink)

The global environmental crisis and resulting disasters today have threatened life in general, especially human life. According to Fritjof Capra, one feasible solution to this global environmental crisis is to build sustainable human communities based on what he calls ecological literacy. Ecological literacy itself stands for our ability to understand the principles of organization common to all living systems and is used as a guideline for creating sustainable human communities. Capra underlines the need to redesign our communities, including our educational (...) communities, business communities, political communities and all aspects of our daily life, so that the principles of ecology become principles of all our human communities. For Capra, the implementation of such a sustainable society is possible to achieve through the so-called eco-design, which is both scientifically and technically feasible. Nonetheless, the success of the major project to develop a sustainable eco-literate society does not simply depend on the individual awareness of eco-literacy. It also depends on the political will of the government to issue public policies—including legislation—to force all stakeholders to act in accordance with, and based on, ecoliteracy. Keywords: Ecological literacy, ecological principles, sustainable human community, eco-design, sautopoesis dissipative systems, natural capital. Abstrak: Krisis dan bencana lingkungan hidup global telah mengancam kehidupan pada umumnya, termasuk kehidupan manusia. Menurut Fritjof Capra, salah satu solusi untuk mengatasi krisis dan bencana lingkungan hidup global itu adalah dengan membangun masyarakat manusia yang berkelanjutan berdasarkan apa yang disebutnya sebagai melek ekologi, yaitu kemampuan kita untuk memahami prinsip-prinsip pengorganisasi yang berlaku pada semua sistem kehidupan dan menggunakannya sebagai pedoman dalam menciptakan masyarakat yang berkelanjutan. Capra sangat menekankan perlunya merancang ulang komunitas-komunitas kita, termasuk komunitas pendidikan, komunitas bisnis, komunitas politik, dan seluruh kehidupan kita sehari-hari, agar prinsip-prinsip ekologis tersebut diwujudkan sebagai prinsip dari komunitas-komunitas tersebut. Bagi Capra, implementasi dari masyarakat berkelanjutan seperti itu dapat dicapai melalui apa yang disebutnya sebagai rancang bangun ekologis (eco-design) yang secara ilmiah dan teknis sangat layak diterapkan. Hanya saja, keberhasilan proyek besar membangun masyarakat berkelanjutan berdasarkan melek ekologi ini tidak hanya bergantung pada kesadaran moral individu akan melek ekologi di atas. Keberhasilan proyek besar itu juga sangat bergantung pada kemauan politik pemerintah untuk mengeluarkan kebijakan publik—termasuk undang-undang—guna memaksa semua pemangku kepentingan untuk bertindak sesuai dengan dan berdasarkan kesadaran ekologis tadi. Kata-kata Kunci: Melek ekologi, prinsip-prinsip ekologi, masyarakat berkelanjutan, rancang bangun ekologis, sistem autopoesis disipatif, modal alam. (shrink)

Anatolia is a very colorful geography in terms of history and culture, which has hosted many civilizations. He also has a very rich accumulation in terms of religion and Sufism. With the spread of Islam in Anatolia, the dervish lodges, which added a different color to social life besides mosques and madrasas, left permanent traces in the fields of art and literatüre as well as morality and spirituality with the efforts of mytics. Diwans, especially written in the field of Sufi (...) literatüre, are the most obvious fruits of this effort. Turkish and Kurdish Diwans were added to the Sufi Divans, which were generally written in Persian and Arabic. In the first quarter of the twentieth century, Sheikh Mustafa al-Abrî, who was a sheikh in the Sayyid Ayn al-Malak Lodge in Abri willage of Bulanık district of Muş, is one of the mystics who wrote Diwan in Kurdish. Sayyid Mustafa al-Abrî, who is the Qadirî sheikh, included important social and political events of his time and some influential personalities in his Diwan, besides mystical themes. In this article, his life and his Kurdish Diwan, will be examined. (shrink)

The Ismāilī/Bātinī movement was criticized by early Ahl al-Sunnah kalam schools on different matters, one of which is the angel belief that is also related to other principles of faith. However, the issue of angels was not a direct subject of criticism; instead, it was mostly discussed in connection with related matters such as prophethood and the afterlife. On that note, the Ismāilī/Bātinī teaching, due to their views on prophethood and the afterlife, was accused of denying angels by some Ash‘arī (...) mutakallims. While Hanafī-Māturīdī kalam scholars found faults with the same points, they did not make such an accusation. Moreover, pointing out as the source of the opinions above to philosophers increased the merit of these criticisms. In the present study, after alluding to the claims and the accusations of the parties concerned, the matter of angels will be discussed in relation to prophethood and the afterlife from the viewpoint of the Ismāilī/Bātinī teaching. While doing so, their own works will be consulted. Subsequently, the criticisms of Ahl al-Sunnah will be compared with the views of the Ismāilī/Bātinī doctrine concerning the issue of angels. Also, the significance and value of different viewpoints put forward by the related schools of thought will be presented in terms of the consequences of those views. (shrink)

Tim Ingold is known in contemporary Anglophone social anthropology to be an original thinker who dares to think outside the mainstream of the discipline. His anthropological works are philosophically informed and heavily influenced by phenomenology. They account for and pay heed to “life,” to the dynamism taking place in all the observed things, including non-living beings. Central to his anthropology of life is the notion of wayfaring. This article purports to introduce this notion and to explore the challenges, implications and (...) inspirations it has for philosophy while taking a critical stand towards Ingold’s account. It argues that the notion envisions citizens who have strong civic ties but at the same time can empathise with people of other countries. It argues furthermore that Ingold’s critique of philosophy as embedded in such a notion can serve as an inspiration for doing philosophy in a more fruitful way, i.e., doing philosophy as wayfaring. Keywords: Wayfaring, logic of inversion, meshwork, armchair approach, philosophy-as-a-wayfaring. Abstrak: Tim Ingold dikenal sebagai seorang antropolog sosial Anglofon kontemporer yang memiliki pemikiran orisinal dan berani berpikir di luar arus utama disiplin ilmunya. Karya-karya antropologisnya adalah karya yang melek filsafat and sangat dipengaruhi oleh fenomenologi. Karya-karya tersebut peka terhadap “kehidupan,” terhadap dinamika yang berlangsung pada setiap hal yang diamati, termasuk keberadaan yang tidak hidup. Salah satu konsep penting dalam pemikiran antropologisnya adalah pengembaraan. Dalam artikel ini penulis bermaksud memperkenalkan konsep tersebut serta mengeksplorasi tantangan, implikasi, dan inspirasinya terhadap filsafat sambil mengritik beberapa klaim Ingold. Penulis berpendapat bahwa konsep tersebut menawarkan sebuah visi tentang warga negara yang memiliki identitas sipil dan ikatan antarwarga yang kuat, namun pada saat yang sama memiliki empati terhadap warga negeri lain. Selain itu, penulis melihat kritik yang dilancarkan Ingold terhadap filsafat sebagai sebuah inspirasi dan undangan untuk mencari jalan menuju sebuah cara berfilsafat yang lebih merunduk ke bumi dan berbela rasa: berfilsafat sebagai sebuah pengembaraan bersama dengan yang-lain dan penuh empati terhadap yang-lain. Kata kunci: kembara, logika inversi, rajutan-jejaring-relasi-bersimpul-terbuka, pendekatan belakang-meja, filsafat-sebagai-kembara. (shrink)

Sagānî's Mashāriq al-Anwār is one of the most used sources about the science of hadith in the Ottoman Empire. This work reinforced its authority with the commentaries of Ibn Melek and Ekmeleddin Bāberti. Many studies have been done about Mashāriq and its commentaries in the Ottoman Empire. Most of them are in manuscript form, and some do not even have introductory information. One of these works, about which there is no study, is Darwīsh Ali's Anwār a'l-Mashāriq. The work is (...) a voluminous hāshiya written about the commentaries of Ibn Malak and Bābartī together with Mashāriq al-Anwār. Studies attribute this work to Ali Dede el-Bosnawi (d. 1007-1598). However, this ratio needs to be corrected. One of the questions of this article is whether Darwīsh Ali b. Muhammad, who is stated as the author of the book, and Ali Dede al-Bosnawi are the same person. The answer to this question has been researched as a result of comparing information obtained from the different copies of the work and the points where Ali Dede's life overlaps and does not over-lap. Although Ali Dede lived in Bosnia, Zigetvar, Istanbul, Mecca, and Medina, there is no information that he lived in Aleppo. However, our author Darwīsh Ali clearly states that he was a mufti in Aleppo in the introduction of some of his copies. The author also talks about a period when he was in the Husrev Pasha madrasah. Even though Gazi Husrev Pasha madrasah in Bosnia comes to mind when Husrev Pasha madrasah is mentioned, there is also a madrasah with this name in Aleppo. It is known that Darwīsh Ali, who was a mufti in Aleppo, has a history book called Hulāsa al-Tawārīh. In different copies of Anwār al-Mashāriq, Ahmed Pasha Madrasa in Karahisar is mentioned as the place where his work was written. What is meant here may be the Gedik Ahmed Pasha madrasah in Afyonkarahisar or the Ahmed Pasha madrasah in Tekirdag Çorlu. It is difficult to identify the author from the information used in the hashiya. Because the features such as the use of poetry and Persian, a good knowledge of hadith, and knowledge of Sufism in the book can point to both authors. (shrink)

In the Qur'ān, a mysterious event is mentioned in four different parts. According to the most mufassar (exegetes), the essence of this event in the Qur’ānic verses is the knowledge of revelation, which include divine orders about how the earthis transferred to the lower level, starting from the angels in the upper level. Ultimately, this information is delivered to the missionary angel who will execute the order. During this transfer, the devils secretly try to capture this information. The purpose of (...) Satan is inform the priests to inform them in advance. However, shihābsstep in and prevent the devils to reach these information. Thus, the security of the information, which include divine orders, are provided and prevented the passageof unauthorized hand. This event in the Qur'ān requires a systematic analysis of the culltural structure of pre-Islamic Arab society, the perception of the incident of the interlocutory mass in the process of conquest, and the various comprehension efforts in parallel with the cultural changes that have taken place. The problem of preserving the knowledge of unseen with shihābswill be studied in various aspects by considiring the subject and taking into consideration the different approaches in the historical process.SummaryThe Qur’ānic verses are classified in two kinds such as mutashabih (ambiguous) end muhkam (unambigious) according to the meaning of the text. The verses that convey the meaning immediately without recourse to any further analyses, are called “muhkam”, and the verses that appear to be ambigious meaning in terms of signifying more than one possible meanings, are called “mutashabih”. One of the mutashabih which mentioned in the verses is prevention of the attempts of the demons which trying to steal unseen knowledge with shihābs. The attempts of the demons to listen to the unseen realm were included in different surahs. This subject fall into the verses of 40/al-Jinn 72/8-10, 54/al-Hijr 15/16-18, 56/al-Saffat 37/6-10 ve 77/al-Mulk 67/5 depends on their occasion of the revelation of the Qur’ān order. In these verses, the concepts of shihāb, mārid, rajim, duhūr, malaa’l-a’lā, haresen shedīden, man khataf al-khatf ve burūc come to the forefront and the various linguistic analyzes are made about them.Shihābs, which thrown to prevent the demons from listening to the sky did contention as a part of prophet Muhammad in risaleti and various ideas were put forward in this direction. In addition to those who acknowledged this event as a miracle of apostleship, and who acknowledged that they emerged together with apostleship, opinions were also put forwerd based on before apostleship by attributing various evidence. All these opinions are explained in detail.In the first period, the preservation of the sky with shihābs was understood as a physical fact and various inferences were made in this direction. It is possible to see this situation clearly in the riwayats which are based on prophet Muhammad. According to this, shihāb is nothing else from preserving preserving the sky by moving fireballs. In some comments, the star shift is explained as the shihāb.As in other matters, the tredition of the isharī tafsīr has been approached this event with a different perspective. These moving parts of fire, seen in the outer realm in the conservation of divine knowledge, are expressed in terms of concepts that will represent the struggle of the human commentators against the devil in the inner world of human. According to them, the shihābs are the fire of spiritual knowledge that burns the devils. In this way, human fend off kind of bad thoughts that surround himself in his spiritual world.The shihābs was regarded as the miracle oh prophethood, because it was being used as a guard mechanism to prevent the divine order coming to the Prophet Muhammad from falling into the hands of devil forces. According to this, it was claimed that the shihābs first appeared together with the apostleship. However, it was documented by some scholars were based apostleship because of the various examples of poetry belonging to the jahiliyya period. Whether it is the timing of the event or the views that base it before or after the apostleship, the point in which they all converge is that the movement of sky in the occasion of the revelation of the Qur’ān period has increased more markedly than the other periots. At the same time, the inability of bringing reports of devils who were the source of the knowledge of priests was accepted as a reason for the disappearance of the job soothsayer which was common in Arab society. Throwing of shihābs and as a result of this disappearence of priesthood were accepted as the miracle of the prophet Muhammad.In the tafsir tradition, shihābs were accepted as the stars thrown into the demons. However, it was observed that there was a different approach to this incident in the modern period. The prominent idea is that this incident which described in the verses is a matter of concern to unseen realm. Therefore, it was emphasized that things which they said about the subject could not go beyond the predictions. The idea of being accepted without any additions to the expressions of the verses came to the forefront.One of the ideas raised recently is the level of perception of unseen realm According to this, the verses do not mention any obstruction in the outer orgy. As a claim that, to speak of fireballs and moving stars is opposite to the universe order. This information subject to the verses is nothing but the thought of perception of revelation in Arab society. Therefore, the verses by using their concepts, reported that their knowledge was inaccurate and that there was no intervention for revelation. (shrink)

Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında burada tartışma konusu yapılan hadisler haberî sıfatları konu alan ve müşkil nitelikte olan rivayetlerden oluşmaktadır. Bu rivayetleri genelde Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının tecsîm ve teşbîh içerdiği iddiasıyla münker kabul ettikleri görülmektedir. Ehl-i re’y özellikleri taşımakla birlikte ilahî sıfatlar konusunda Mu’tezilî bir anlayışa sahip olduklarından tenzih anlayışları gereği sıfatları reddetmektedirler. Yaratılmışlara ait niteliklerin yaratıcıya nisbet edilmesini tenzîh anlayışlarına aykırı gördüklerinden bu tür müşkil rivayetleri ya kendi anlayışları doğrultusunda te’vîl ya da reddettikleri gözlenmektedir. Sert bir (...) ehl-i hadîs âlimi olan Osman ed-Dârimî ise, ayet ve hadislerde bildirilen ilahî sıfatlara iman edilmesi gerektiğini kabul etmektedir. Bu anlayışı sebebiyle bu rivayetlerde bildirilen haberî sıfatlara da te’vîl etmeksizin lafzî anlamıyla yaklaşmakta; kendi görüşü doğrultusunda Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının yaptığı te’vîlleri reddetmekte, bu te’vîllerin ta’tîle yol açacağını ileri sürmektedir. Bu rivayetlerin lafzî (literal) anlamları doğrultusunda anlaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu hadisler üzerinde yapılan tartışmalar, temel hadis eserlerinin yazıldığı dönemde Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs ekollerine mensup âlimlerin hadislere yaklaşımlarını göstermesi bakımından önem arzetmektedir. Burada vermiş olduğumuz hadisler üzerindeki tartışmalar bu iki ekolün uluhiyet anlayışını, haberî sıfatlara yaklaşımlarını ortaya koyduğu gibi bunların genel anlamda hadis perspektifi hakkında bizlere bilgi vermektedir.ÖzetBu araştırma, temel hadis kitaplarının yazıldığı dönemde, yani III./IX asırda, haberî sıfatlar ihtiva eden bazı hadisler üzerinde yapılan tartışmaları ele almaktadır. Tartışma Osman ed-Dârimî (ö. 280/894) ile Bişr el-Merîsî’nin (ö. 218/833) taraftarları arasında geçmektedir. Hadisler üzerinde Ehl-i hadîs ile Ehl-i re’y mensubu âlimler arasında gerçekleşen bu tartışmalar bir yönüyle hadislerin anlaşılması ve yorumlanmasını ilgilendirmektedir. Tartışmanın, burada ele alınan hadislerin nasıl anlaşılması gerektiği; lafızların kelime anlamı mı (literal) yoksa bu lafızların ötesindeki muhtemel mecazî anlamları dikkate alınarak mı anlaşılması gerektiği noktasında odaklandığı söylenebilir. İnceleme konusu yapılan hadisleri tartışan tarafları kısaca tanıtmak yerinde olacaktır. Sözünü ettiğimiz rivayetlerle ilgili tartışmalar Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında geçmektedir. Ehl-i hadîs’in önemli simalarından biri olan Osman ed-Dârimî, hadislerle ilgili bu tartışmaları içeren ayrı bir eser yazmıştır. Bu eser, Allah’ın sıfatları ve bazı hadis meseleleri konusunda Bişr el-Merîsî ve onun iki talebesinin görüşlerine reddiye olarak yazılmıştır. Bişr el-Merîsî, Ebû Yusuf’tan (ö. 182/798) fıkıh tahsil etmiş, önemli bir kelâmcı olarak tanınmıştır. O, kelâmla ilgili konularda aralarında İmâm Şâfiî’nin (ö. 204/820) de bulunduğu pek çok âlimle ilmî tartışmalar yapmış bir ehl-i re’y âlimdir. Halife Me’mûn’un (ö. 218/833) danışma meclisinde bulunmuş, Kur’ân’ın yaratılmışlığı (Halku’l-Kur’ân) görüşünün benimsenmesinde önemli payı olmuştur. Osman ed-Dârimî ise, Yahyâ b. Ma’în (ö. 233/848), Ali b. Medînî (ö. 234/848-49), İshâk b. Râhûye (ö. 238/853) ve Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855) gibi döneminin otoritelerinden hadis öğrenmiş bir ehl-i hadîs âlimidir. Hadis tahsili için önemli bütün şehirleri dolaşarak hadis öğrenmiş ve rivayette bulunmuştur.Haberi sıfatları ispat ve bunlarla ilgili rivayetlerin teviline karşı çıkan anlayış ile, bu rivayetlerin tenzih anlayışına uygun biçimde tevilini savunan kesimler ilk dönemden itibaren eserler telif etmişlerdir. Osman ed-Dârimî’ye göre, ehl-i hadîs’in eleştiri edebiyatının ortaya çıkmasında, Mu’tezile’nin ilahî sıfatları reddetmesi etkili olmuş ve pek çok müellif bu yönde eserler yazmışlardır. Ebû Hüreyre’den nakledilen bir rivayetle ilgili olarak muârız, bu rivayetin Allah için bildiğimiz göz ve kulak organlarından oluştuğu izlenimi verildiğini söyler. Osman ed-Dârimî, bu hadisin göz ve kulak organlarını değil görme ve işitmeyi ispat ettiğini söyler. Hiçbir konuda Allah’ın benzerinin bulunmadığını belirtir. Dolayısıyla Allah’ın organlardan oluştuğu iddiasını ehl-i hadîs’e nisbet etmek iftiradır. Ebû Dâvûd, bu hadis ile Allah için görme ve işitme sıfatlarının ispat edildiğini ve Cehmiyye’nin ilahî sıfatları inkar görüşüne reddiye olduğunu belirtir. Ebû Hüreyre’in Hz. Peygamber’e nispet ederek naklettiği: "İman Yemenlidir, hikmet Yemenlidir! Ben Rabbi’nizin nefesini Yemen tarafından hissediyorum!" rivayetini de muârız münker kabul etmiştir. Çünkü Bişr el-Merîsî ve ashâbına göre nefes ancak karın boşluğu olanlardan çıkar, Allah ise bundan münezzehtir. Osman ed-Dârimî’ye göre, muârız yanlış anlamıştır. Burada kastedilen, Yemen tarafından esen ve insanı rahatlatan rüzgardır. Bu rivayet bağlamında bakıldığında, Bişr el-Merîsî taraftarlarının rivayeti literal değerlendirdiğini, Osman ed-Dârimî’nin ise rivayeti yorumladığını görmekteyiz. İbnü’s-Selcî, "Siz, Allah’a ondan çıkandan (Kur’ân’dan) daha faziletli bir şeyle yaklaşamazsınız!" rivayeti hakkında, Müşebbihe’nin bunu, karın boşluğu olan, kendisinden kelâm çıkan şeklinde anladıklarını belirtir. Allah boşluğu olmayan anlamında "samed" olduğundan bu anlayış geçersizdir. Bu hadisle, Kur’ân’ın Allah’tan değil O’nun katından çıkması kastedilmiştir. Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin asıl maksadı Allah’ın kelâm sıfatını inkâr etmektir. Kur’ân’ın O’ndan çıktığında bir şüphe yoktur, bunu sadece kelâm sıfatını kabul etmeyenler inkâr etmektedir. İbn Abbâs’a atfedilen; "Rükn (Hacerülesved) yeryüzünde Allah’ın sağ elidir, halk ile onunla musafaha eder" rivayetinde geçen "yemînullah" (Allah’ın sağ eli) sözünün anlamı, İbnü’s-Selcî’ye göre bildiğimiz sağ el değil, Allah’ın nimeti ve ikrâmıdır. Hacerülesved ile elin kastedilmediğini kabul eden Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin maksadı, geçersiz te’villerle Allah hakkında ayet ve hadislerde belirtilen iki eli inkar etmektir. İbn Abbâs’ın Hz. Peygamber’den naklettiği başka bir rivayeti İbnü’s-Selcî’nin eserine alıp nakletmesini eleştiren Osman ed-Dârimî, bu tür zayıf rivayetlerin yayılmaması gerektiğini söyler. Buna ilave olarak İbnü’s-Selcî’nin yaptığı yorumun da çirkin olduğunu belirtir ve eleştirir. Çünkü sözü edilen rivayette Allah, yeşil bir takım elbise giymiş kıvırcık saçlı bir genç olarak tasvir edilmektedir. Böyle bir rivayet Hz. Peygamber’den gelen sahih rivayetlerle çeliştiği için de güvenilmez bir rivayettir. Rivayetle ilgili bu değerlendirmeyi yapan Osman ed-Dârimî, rivayet hakkında muârızın yaptığı yorumları da reddeder. Muârıza göre, "Rabbimin yanına girdim" sözü, "Adn cennetinde Rabbimin huzuruna girdim" demektir. Osman ed-Dârimî’ye göre bu gibi müşkil (problemli) hadisler re’y ile tefsir edilmemeli, rivayet edilip bırakılmalıdır. Hz. Peygamber’e dayandırılan ve Allah’ın kendisine geldiğinden bahisle cevabını bilemediği bazı sorulan sorduğundan, sonra Rabbinin elini sırtına koymasıyla parmaklarının serinliğini hissettiğinden ve her şeyi öğrendiğinden bahseden rivayetle ilgili olarak muarız şu değerlendirmede bulunur: Allah Resûlü’ne gelen Rabbi değil güzel suretli bir melekti, o melek Allah tarafından yönledrilmekteydi ve elini koyan da o melekti. Osman ed-Dârimî, muârızın bu yorumunu reddeder. Bu yorum aynı zamanda diğer sahih hadislere de aykırıdır. Osman ed-Dârimî, sözkonusu rivayet hakkında muârızın yorumunu reddettikten sonra zikrettiği sahih rivayetlere dayanarak buna güvenilemiyeceğini ifade etmiştir. İlahî sıfatlar hakkında konuşmak en zor konular arasında görüldüğünden, selef âlimleri bu konuda susmayı tercih etmişlerdir. Ancak sonraki nesiller bu konuda farklı yollar tutmuşlardır. İlahi sıfatları anlama konusundaki temel yaklaşımları tefvîz, teşbîh ve te’vîl şeklinde üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Tefvîz, selef alimlerinin benimsediği yol olup, Allah’ın zâtı ve sıfatlarının mahiyetine ilişkin bilgiyi ilâhî ilme havale etmek demektir. Teşbîh, Allah’ı yaratılmışlara veya yaratılmışları Allah’a benzetmek anlamına gelir. Te’vil, Allah’ın yaratılmışlara benzediği izlenimini veren ayet ve hadisleri dil bilimi ve aklî bilgilerle yorumlamaktır. Sıfatları inkar edenlere Muattıla denilmiş, sıfatları ispat edenler Sıfâtiyye diye anılmıştır. Ehl-i re’y’e göre Allah’a atfedilen ve sözlük anlamı bakımından teşbîh ve tecsîm izlenimi veren sıfatları uygun biçimde te’vil etmek gerekir. İlâhî sıfatlarda Mu’tezile tenzihi öne çıkarmış, Eş’ariyye ve Mâtürîdiyye ise tenzihe uygun te’vili benimsemiştir. Müşebbihe, Vehhâbî-Selefî anlayış da ilahî sıfatlardaki lafızları zahiri anlamlarıyla almışlardır. Hadis ilminde en önemli temel eserlerin telif edildiği II./VIII. ve III./IX. asırda yaşamış olan âlimler arasında cereyan eden inceleme konusu yaptığımız tartışma, ilk döneme ait olması bakımından önemlidir. Bunun yanında tartışma, âyet ve hadislerden oluşan naslara yaklaşımda, iki temel yaklaşımı göstermesi bakımından da önemli bilgiler ihtiva etmektedir. Bu iki temel yaklaşımdan biri ehl-i re’y ekolünü, diğeri ise Ehl-i hadîs anlayışını temsil etmektedir. Osman ed-Dârimî genel olarak rivayetin lafzına bağlı kalmayı savunmakta, Bişr el-Merîsî ve ashâbı ise münker olduğu gerekçesiyle rivayeti eleştirmekte ya da te’vil etmektedir. Nadir de olsa Osman ed-Dârimî’nin rivayeti ret ya da te’vil ettiği, Bişr el-Merîsî ve ashâbının ise rivayeti savunduğu yerler de görülebilmektedir. Müteşâbih (problemli) rivayetler hakkında Bişr el-Merîsî’nin yaptığı te’viller sonraki âlimler üzerinde etkili olmuştur. Onun te’villeri, Cübbâî (ö. 303/916), Kādî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (ö. 436/1044) gibi Mu’tezilî âlimlerin yanı sıra, İbn Fûrek, Gazâlî (ö.505/1111), İbn Akîl (ö. 513/1119), Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) gibi sünnî âlimler tarafından da iktibâs edilmiştir. Rivayete dayalı olan hadis ilminde hakikatin ortaya konulabilmesi, "rivayet" ve "re’y" seçeneklerinden birini tercih etmekle değil; bunların her ikisini de yerinde ve dengeli olarak kullanılmasına bağlı olduğunu hatırda tutmak gerekir. Hakikatin ortaya çıkarılmasında rivayet re’ye, re’y de rivayete muhtaçtır. Rivayet ve re’y birbirinin rakibi değil tamamlayıcı unsurları olarak görmek gerekir. (shrink)

In a recent book and article, James Sterba has argued that there is no free will defense. It is the purpose of this article to show that, in the most technical sense, he is wrong. There is a version of the free will defense that can solve what Sterba (rightly) takes to be the most interesting and severe version of the logical problem of moral evil. However, I will also argue that, in effect (or, we might say, in practice), Sterba (...) is correct. The only working version of the free will defense requires embracing a view that entails consequences theists traditionally have not and cannot accept. Consequently, the one and only free will solution is not viable. Unless some other solution can be found (Sterba argues there is none), the logical problem of evil, as Sterba understands it, either commits one to atheism, or a version of theism that practically all theists would regard as a heresy. (shrink)