Abstract

‘Wat is het heerlijk om geen benul te hebben — een poosje tenminste. Als het veel langer had geduurd, was het een stuk minder prettig geworden en waren we zeker in paniek geraakt. Is het niet zo dat ons intellectuele leven bestaat uit ogenblikken van zulke zalige onwetendheid, zo nu en dan afgewisseld door ogenblikken van kennis, van zekerheid — en wel zozeer dat de ene niet kunnen worden beleefd noch begrepen zonder de andere?’