Abstract

Alvin Plantinga verdedigt een externalistische kentheorie ten aanzien van religieus geloof. In dit artikel beargumenteer ik dat een internalistische benadering meer recht doet aan de manier waarop veel mensen hun relatie ten aanzien van geloven ervaren: geloven gaat vaak gepaard met twijfel, en iemand moet in zijn of haar geloof vaak afwegingen maken tussen argumenten voor en tegen het bestaan van God. In Plantinga’s theorie wordt er aan het metafysische probleem of er al dan niet een God bestaat te weinig recht gedaan, waardoor er tevens te weinig ruimte wordt geboden voor wederzijds respect tussen gelovigen en niet gelovigen