Abstract

In zijn verhelderende opstel over De eigen aard van het geloof in de wijsgerige theologie van Vincent Brümmer, gaat Henk Geertsema vooral in op ‘de aard van de geloofskennis zoals die in de Utrechtse school [en met name in mijn geschriften] wordt gezien’ . De centrale vraag voor Geertsema is ‘of de wijze waarop Brümmer de kennis die eigen is aan het geloof, opvat recht doet aan het eigen aard van het bijbelse geloof als bepaald door de levende omgang met God’ . Twee gezichtspunten zijn hier vooral van belang:’ de verbinding van geloofskennis met de praktische levenshouding, die kenmerkend wordt geacht voor het “verfijnd theologisch realisme” van de Utrechtse school; de typering van de wijsgerige theologie als “grammatica van het geloof”‘ . In mijn antwoord zal ik vooral ingaan op Geerstema’s bespreking van het ‘verfijnd theologisch realisme’. Ten aanzien van ‘het grammatica van het geloof’ zal ik volstaan met een opmerking over Geertsema’s onderscheiding tussen ‘de taal van de wijsgerige theologie’ en ‘die van het concrete geloven of van de Bijbel’ . Ik kan hier kort zijn omdat Marcel Sarot in zijn bijdrage uitvoerig op dit punt ingaat