Abstract

Artykuł niniejszy poświęcony jest Feyerabenda filozofii nauki. W szczególności jest on próbą rekonstrukcji metafizyki przez tę filozofię założonej. Przewodnią ideą tej metafizyki jest przekonanie, że wszelki kontakt z obiektywnie istniejącym światem zapośredniczony jest przez jakąś teorię. Idea ta najjaśniej przedstawiona została przez Feyerabenda w pragmatycznej teorii obserwacji. W części pierwszej niniejszego artykułu teoria ta jest szczegółowo przedstawiona, natomiast w części drugiej podjęta została próba jej krytycznej analizy. Jednocześnie wyrażony zostaje pogląd, że zarówno pluralizm teoretyczny, jak i epistemologiczny anarchizm Feyerabenda są konsekwencjami centralnej idei pragmatycznej teorii obserwacji.