Abstract

Według tradycji psychoanalitycznej funkcjonujemy w świecie społecznym dzięki zasadzie rzeczywistości. Artykuł będzie dotyczył roli wyobraźni jako siły politycznej, siły przekształcającej ramy rzeczywistości społecznej ożywianej przez historyczną modyfikację tej zasady - zasadę wydajności. Ze względu na to, że – jak pokazał to Marcuse - rozum stał się elementem dominacji, jedyną siłą emancypacyjną, zdolną przeciwstawić się codziennej rutynie i powtarzalności jest wyobraźnia. Proponujemy zatem rozwinięcie tej idei wyobraźni jako środka wyzwolenia z jednowymiarowego świata i przemiany świata społecznego w kontekście nowej ekonomii libidinalnej zarysowanej przez G.H. Marcusego w dwóch pracach: Eros i cywilizacja oraz Człowiek jednowymiarowy.