Abstract

Artykuł poświęcony jest mikrostudiom nad dyskursem polskiej polityki. Autor wyjaśnia powody, dla których analizy exposé można traktować jako istotny element tego, co władza chce powiedzieć ludziom na fundamentalne tematy: wspólnotowości i roli polityki w kształtowaniu przestrzeni życia. Krótka refleksja nad tym, co „polityczne” służy uzyskaniu teoretycznego układu odniesienia pozwalającego na normatywną ocenę analizowanego tekstu. Aparat symboliczny dominujący w exposé traktowany jest w artykule jako publiczne narzędzie uniwersalizacji i naturalizacji taktyk politycznych charakterystycznych dla okresu tzw. „postpolityczności”. Nawiązując do tradycji C.W. Millsa, autor stara się przedstawić prywatne konsekwencje politycznych/publicznych decyzji. W podsumowaniu analizy odniesione są do zagadnienia „refleksyjności zinstytucjonalizowanej” wpływającej na praktyki i cele instytucji oraz jednostek.