Abstract

Zadaniem artykułu jest analiza wniosków, płynących z debaty na temat eksperymentów na zarodkowych komórkach macierzystych, dla refleksji bioetycznej. Autorka postawiła sobie trzy cele. Po pierwsze, scharakteryzowanie toczonej w Polsce dyskusji na temat moralnej dopuszczalności prowadzenia eksperymentów na zarodkowych komórkach macierzystych - istoty tego sporu i wysuwanych w nim argumentów. Po drugie, zanalizowanie formy prowadzenia tej dyskusji z punktu widzenia wyróżnionych w literaturze przedmiotu modeli uprawiania bioetyki. Po trzecie, przedstawienie na tym przykładzie pewnych ogólniejszych refleksji filozoficznych i metodologicznych, dotyczących sposobu rozważania problemów bioetycznych i roli bioetyki. W konkluzji Autorka stwierdza, że "bioetyka regulacji", traktowana obecnie jako paradygmat refleksji bioetycznej, nie dysponuje odpowiednimi narzędziami do rozstrzygnięcia pytań etycznych i filozoficznych, wykraczających poza kwestię oceny użyteczności danej techniki dla realizacji postawionego celu medycznego i powinna zostać uzupełniona o "bioetykę kulturową". Zwraca także uwagę na paradoks związany z rozwojem bioetyki, której powstanie wiązano z koniecznością obrony cenionych w danej kulturze wartości przed technologią medyczną. Akceptacja eksperymentów na zarodkowych komórkach macierzystych jest równoznaczna ze złamaniem wypracowanych dotąd zasad prowadzenia badań na człowieku i zmusza do zadania pytania, w jaki sposób powinniśmy bronić istotnych dla naszej kultury wartości przed "bioetyką regulacji".