Abstract

Poznanie jest formą bytu absolutnego rozumu jako indyferencji podmiotu i przedmiotu i dokonuje się poprzez nieskończone ustanawianie podmiotu i przedmiotu, jako że wszelka wiedza może się artykułować w określaniu, ograniczaniu. W poznaniu to, co nieskończone, staje się obiektywne w tym, co skończone. Drugą zasadą wyróżniania rzeczy jednostkowych obok samopoznania absolutu jest świadomość ludzka, która w systemie identyczności nie jest prawomocnie wyprowadzona z samopoznania absolutu.