Abstract

In de loop van de evolutie heeft het menselijk lichaam allerlei temporaliteiten ontwikkeld. Deze stellen bepaalde grenzen aan het lichaam. Recente ontwikkelingen in de chronobiologie weerleggen de veronderstelling dat deze grenzen eigen zijn aan het lichaam. Met behulp van het begrip ‘eigentijd’ betoog ik dat deze grenzen bepaald worden door de interactie tussen lichaamseigen en lichaamsvreemde tijden