Abstract

In dit artikel is mijn stelling: Het willen begrijpen we het best als we het onderkennen als een zijnswijze van onszelf in de wereld. Aan de hand van getuigenissen en manifestaties, van verhalen en mise-en-scènes van het willen, probeer ik deze zijnswijze in de wereld die wij met anderen delen te verhelderen. Ik betoog dat het begrip wil eigenlijk ‘vrije wil’ betekent. Dit zal ik ook te laten zien door te kijken naar het ontluiken van dit fenomeen. Waar het woord ‘wil’ voor een kind nog kan verwijzen naar ‘wens’, betekent het bij de volwassene primair ‘vrije wil’