Abstract

De meesten van ons kunnen zich moeiteloos beelden uit hun schooljaren voor de geest halen. Dikwijls zijn die beelden vaag en fragmentarisch, maar herkenbaar genoeg: het jongetje met het ziekenfondsbrilletje, het meisje met de afgezakte kousen, de onderwijzeres met de grote ruiten rok. Wie begiftigd is met een sterke auditieve verbeelding (en oud genoeg) kan zelfs weer horen hoe de schoolbel klingelde of hoe de kroontjespennen over het papier krasten. Sommigen zijn zelfs in staat om zich geuren te herinneren, of aanrakingen, of de smaak van madeleine-koekjes gedoopt in lindebloesemthee