Dit artikel tracht de grondslagen te leggen voor een aannemelijke theorie van organisatie. Het zet uiteen, dat het vermogen van iedere bevolkingsgroep, de hulpmiddelen effectief aan te wenden, in de eerste plaats afhankelijk is van de voorschriften en regelingen, die zij aanneemt voor de contrôle van haar natuurlijke hulpbronnen en productiemiddelen en de distributie van inkomen. Deze regels en voorschriften vormen tezamen hetgeen een georganiseerd proces wordt genoemd. De voornaamste stelling van het artikel is deze, dat een organisatie een groeiend (...) model is van relaties tusschen volken en de materialen in hun omgeving. Er zijn bepaalde relatie-beginselen, die een organisatie tot een levend geheel, haar endogenetisch, maken, d.w.z. haar uit zichzelf de energie doen voortbrengen om haar eigen levensprocessen te onderhouden. Een schending van deze principes -- zoo zet de schrijver uiteen -- veroorzaakt een vermindering van de levensvatbaarheid der organisatie, zoodat de energie, die noodig is om haar geraamte bijeen te houden van buiten-af moet worden aangevuld, d.w.z. uitwendig moet zijn ten opzichte van haar eigen activiteiten. Het schema van zulk een organisatie wordt exogenetisch genoemd. Een aantal voorbeelden wordt gegeven, om deze stelling te ondersteunen en de principes worden met een aantal gevallen geïllustreerd. De stelling toont aan, dat het sociale organisme de tendentie heeft exogenetisch te worden, wanneer het er niet in slaagt, de eischen van den mensch behoorlijk met die van zijn technologie in overeenstemming te brengen. De basis van deze verhouding, zoo toont de schrijver aan, ligt in drie integratiepunten, namelijk: 1. Het punt, waarin de relaties van individuen en groepen tot de natuurlijke hulpbronnen zijn bepaald. 2. Het punt, waarin de relaties van individuen en groepen tot de productiemiddelen zijn bepaald. 3. Het punt, waarin de betrekkelijke rechten van kapitaal en arbeid ten opzichte van de geproduceerde goederen zijn bepaald. Het artikel eindigt met een voorgesteld schema van organisatie van de sociale en economische krachten, die samenkomen in deze punten. (shrink)

Among the issues before the American People today none are of greater importance than that of National Planning. The gradual evolution of the processes of civilization to their present state has brought National Planning to public attention as the next logical step. No one can explore the facts of our natural resources, our tool-power and our man-power without becoming aware of their interdependences and the need of intelligent coordinated action concerning them, if an orderly progressive society is to be established (...) and maintained. If planning is to be incorporated in National Policy, the very nature of the problem itself and the facts and relationships to be dealt with should command the sincere and devoted attention of all groups of scientific workers in every field of human interest. It is not the purpose of this paper to argue this point. It will be assumed, before this group, that the planning process is a scientific process and therefore should be of great interest to the members of this association. In the short period assigned to the consideration of this subject, all that can be accomplished is to indicate what are some of the problems involved in scientific social planning. The inadequacies of the type of planning such as attempted by the German, Italian and Japanese Governments, to mention a few, and its comparison with the types of planning from which evolves a democratic social power, must be left for consideration at another time. The planning process as related to democratic social objectives is concerned with setting up a framework of relationships among the processes of civilization which has a high probability of attaining optimum social satisfactions. Modern civilization is founded on three primary dynamic systems each having its own characteristics. These dynamic systems will be termed “Systems of Power” and are:1. Systems of Resources Power2. Systems of Tool-Power3. Systems of Man-Power. (shrink)