"Certainty" occupies an important place in Wittgenstein’s epistemology: it does not belong to the category of knowledge but constitutes its foundation. In his view, knowledge boils down to language games, and language games are based on indubitable certainties. According to Wittgenstein, scepticism is meaningless, and if there is no certainty, then even doubt would be meaningless. Wittgesntein maintains that [relative] doubt and knowledge are epistemic categories, whereas absolute doubt and certainty are non-epistemic categories. Epistemic categories are meaningful and when expressed (...) by means of statements could be either true or false. In contrast, non-epistemic categories are meaningless and when expressed by means of statements the properties of truth and falsehood do not apply to them. The aim of the present paper is two fold: 1- Providing an explanation of the status of certainty in comparison to categories such as doubt and knowledge in Wittgenstein’s thought; 2- Providing a critical assessment of Wittgenstein's approach to certainty through the prism of critical rationalism. The main arguments of the paper are as follows: 1. Although Wittgenstein considers certainty to be meaningless and therefore not on a par with epistemological categories, he regards it as an objective concept that functions as the foundation upon which all human knowledge is based; 2. Wittgenstein's efforts to show the objectivity of certainty have not been entirely successful, partly due to his reliance on a defective notion of ‘objectivity’ and partly as a result of the prominence he assigns to the category of ‘meaning’ at the expense of the category of ‘truth’. (shrink)

با شیوع ویروس کرونا، جهان شاهد اتفاقات جدیدی شد که تاکنون مشابه آن را ندیده بود. آثار پاندمی کرونا بی‌شک تا سال‌ها با بشر باقی خواهد ماند. رسانه‌های اجتماعی در جریان این همه‌گیری به‌شدت مورد استقبال کاربران قرار گرفتند. این توجه تنها از سوی افراد نبود و دولت‌ها و سازمان‌های مختلف هم توجه ویژه‌ای به این رسانه‌ها داشتند. این افزایش اهمیت رسانه‌ها، لزوم بررسی نقش رسانه‌های اجتماعی در جریان همه‌گیری را بسیار پراهمیت می‌کند. در نقد و بررسی تأثیرات رسانه‌، تکنوپولی (...) از کلان‌ترین نظریات موجود است. این نظریه، کنترل فرهنگ و تفکر توسط تکنولوژی جهان امروز را پیش‌بینی می‌کند و ابزار مناسب برای بررسی نقش رسانه‌ها را در اختیار ما می‌گذارد. در این مقاله، کوشیده‌ایم تا با استفاده از روش تحلیلی-انتقادی و استفاده از نظریة تکنوپولی نقش رسانه‌های اجتماعی را در دوران پاندمی کرونا مورد نقد و بررسی قرار دهیم. در ابتدا، نظریۀ تکنوپولی تبیین شده، سپس نقش و تأثیرات رسانه‌های ‌اجتماعی در دوران پاندمی کرونا با استفاده از این نظریه مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد. یافته‌های پژوهش، حاکی از آن است که نیل پستمن در نظریۀ تکنوپولی بسیاری از آثار منفی رسانه‌ها که اکنون با آن رو‌به‌رو هستیم را پیش‌بینی کرده بود و می‌توانیم این آثار را با توجه به‌نقد پستمن کاهش دهیم؛ همان‌طورکه پستمن احتمال می‌داد، امکان داد و ستد با تکنولوژی و رسانه وجود دارد. در موارد گوناگون، بشر موفق شده است تا تکنولوژی را به‌خدمت درآورد و از آن در جهت کمک برای رفع مشکلات پاندمی کرونا استفاده کند. (shrink)

تافوری (همانند فورتینی) تحقیق تاریخی را (که آوانگاردها هیچ وقت زیر بار این تحقیق تاریخی به‌عنوان پیش‌شرط پروژه‌هایشان نمی‌رفتند) ابزاری به‌غایت قدرتمند برای به پرسش‌کشیدن اثرات گسترش سرمایه‌داری بر عاملیت فکری می‌پنداشت. تاریخمندکردن ذهنیت‌های فکری بدان معنی است که حوزه‌ای که باید در آن مبارزه‌ی سیاسی کرد، خودِ حوزه‌ی کار فکری است. یعنی تأمل در ویژگی‌ها و کیفیات آن، در چگونگیِ تخصصی‌شدن کار فکری، و در اینکه چگونه در هر چرخه‌ی تولیدْ سرمایه‌داری وظیفه‌ی خاصی را برای نقش اجتماعی روشنفکران و (...) اندیشمندان تعریف می‌کند. به‌ زعم تافوری چنین کاوشی می‌تواند شکلی از فهم غیرایدئولوژیک از امکان‌های موجود برای عمل (روشنفکرانه) پیش از انجام آن به‌دست دهد. (shrink)