In deze bijdrage wordt een lans gebroken voor een groter aandeel van de zintuiglijkheid bij de kennisverwerving in het algemeen. Er wordt daarbij in grote mate ingespeeld op de mogelijkheden van de moderne technologie en van de ICT-toepassingen in het bijzonder. Deze maken het immers mogelijk om op interactieve wijze met de werkelijkheid om te gaan op een manier die afwijkt van de overwegend digitale modus van de traditionele kennisoverdracht. Het is een uitdagende evolutie, die grote gevolgen heeft voor (...) de invulling van het onderwijs. De analoge modus heeft echter ook haar rechten, omdat ze heel wat rijker is dan het beperkte begrippenkader dat vaak op een bijna totalitaire wijze op de werkelijkheid wordt losgelaten. We willen daarom graag aansluiten bij de moderne opvatting over een leerling als een lerend en adaptief systeem. Centraal in deze opvatting staat de interactie met de werkelijkheid en de mogelijkheid om hierbij gebruik te maken van “tools” en “interfaces”. De tools hebben zowel betrekking op de waarneming als op de actie, en er zijn ook cognitieve tools. Het gebruik van computertechnologie maakt het verder mogelijk om ook op het vlak van de interfaces heel sterk in te grijpen. -/- . (shrink)

Representation and Sensibility. The Rancière-Lyotard Debate on Art If representation means making something present again, what is its relationship to sensibility, especially in art? Could the work of art represent our sensory inputs, or does such representation always fall short of the adequate re-presentation of the sensory? The debate on representation and sensibility has been reopened within a new framework with Rancière’s distinction between three historical regimes of art. This article sets out by casting doubt on Rancière’s assumption that representation (...) could be reduced to one of these three regimes. Secondly, discussion turns to Rancière’s criticism of Lyotard’s notion of unrepresentability, particularly with regard to ‘Auschwitz’. Thirdly, the question is put why these two authors have such different readings of Kant’s aesthetics: Rancière’s choice for beauty is actually a choice for representation, whereas to Lyotard, the unrepresentable sublime creates the space for the event in our sensibility. Finally, it is shown that Rancière, though acknowledging a tension between ‘spirit’ and ‘letter’, ignores the meaning of avant-garde art, whereas Lyotard distrusts realistic, representative art. (shrink)

A la recherche du temps perdu van Proust lezen is binnen een reflectie op de zintuiglijkheid niets minder dan een feest. We raken via de rijke evocaties en metaforen in de werkelijkheid van oorden en plekken ondergedompeld. Dat wil zeggen dat we zelf deel gaan uitmaken van hun lijfelijkheid en bijgevolg van hun eigen tijd. In de reflectie genieten we van een ‘ont-plooiing’ van het sensuele, van een verlangen naar wereldlijkheid. Een tegenpool vinden we in het latere werk van (...) Beckett. Zijn wereld schijnt af te sterven, het lichaam-subject vergaat, de oorden en plekken verschrompelen, de dingen vervreemden en de gebeurtenissen zijn nog slechts accidenten waarvan de reikwijdte niet meer te verwoorden valt. Er is een ‘in-plooiing’ van het sensuele. De woorden sterven. De wereld ‘ontwereldlijkt’. (shrink)