One of the distinguishing features of Alasdair MacIntyre’s political theorising is his trenchant critique of the modern state. The article aims to explore the underlying reasons behind MacIntyre’s antistatism. Beginning with MacIntyre’s critique of the traditional arguments justifying political obligation, it then proceeds to the crucial issue of politics of common good. The author argues that MacIntyre rejects the modern state as an instrument of politics of common good mainly for two main reasons: 1) the close partnership between the modern (...) state and capitalism; 2) the bureaucratic and often unjustly coercive character of the modern state. The article concludes with several polemical remarks concerning MacIntyre’s position. (shrink)

Amerykański filozof Richard Rorty wytrwale pracował na etykietkę intelektualnego enfant terrible. Jednym z przejawów jego oryginalności w akademickim milieu była zdecydowana obrona amerykańskiego patriotyzmu przedstawiona w Spełnianiu obietnicy naszego kraju i innych pismach. W niniejszym artykule staram się uwypuklić pewne cechy Rortiańskiego patriotyzmu oraz powiązać je z jego krytyką lewicy kulturowej. Jego zdaniem utraciła ona polityczne wpływy i uczyniła swoim fetyszem radykalne teoretyzowanie właśnie na skutek swojego antyamerykanizmu. Na koniec stawiam pytanie o to, czy wzrost znaczenia lewicy kulturowej w USA (...) w ostatnich latach nie poddaje w wątpliwość diagnozy Rorty’ego. (shrink)

Praca zawiera pogłębioną analizę dwóch ważnych, powiązanych ze sobą doktryn – utylitaryzmu i liberalizmu. Ich powstanie i rozwój zbiega się z historią uprzemysłowionego świata Zachodu. XIX wiek to bez wątpienia okres pełnego rozkwitu liberalizmu w jego klasycznej postaci. John Stuart Mill (1806–1873) jest kluczową postacią w historii obydwu doktryn. Jego dialog z utylitaryzmem ma w tle współczesne dylematy i takież interpretacje.

The author presents an analysis of the philosophical views of Alasdair MacIntyre. A distinctive feature of MacIntyre and one made manifest in his works, is his temperament, which is that of a philosophical radical. The attack he undertook on the liberal, individualist modernity which is unable to depart finally from the closed circle of the Enlightenment, belongs with the most radical and global of those articulated in the past few decades. At the same time, it numbers among the most intellectually (...) weighty and ambitious and, in the author’s opinion, is not without some grounds, bearing in mind the disturbing processes which are genuinely underway. (shrink)