Lev Isakovic Sestov e annoverato fra gli eccezionali filosofi del XX secolo. Questo pensatore di origine giudea, e un continuatore della corrente esistenziale del pensiero religioso di Pascal e Kierkegaard. Viene, pero annoverato pure - del resto insieme ai filosofi menzionati - alla corrente del pensiero tragico. Questo non e contradditorio perche ambedue le trame sono presenti alla riflessione di Sestov, anzi esse sono Ii, cosi inseparabilmente intrecciate, che fino ad oggi la riflessione del pensatore russo essenzialmente sfugge da ogni (...) interpretazione univoca. Nel frammento seguente del teste sto dimostrando che per Sestov l'esperienza tragica non e soltanto un inizio deU'esperienza religiosa, ma anche la sua condizione indispensabile, come un'IIniziazione. Sestov cerca l'esemplificazione di questa coincidenza particolare - l'esperienza tragica come un'iniziazione religiosa - sugli esempi dei vari pensatori di cui ha scrutato non soltanto le opere ma anche le biografie, partendo dalla premessa che esse sono delle realta collegate inseparabilmente. Sestov cerca l'affermazione di questa verita studiando la vita e le opere dei pensatori non soltanto tragici come Shakespeare, Ibsen, Nietzsche o Dostoevskij, ma sopratutto dei pensatori religiosi come Pascal o Lutero e Kierkegaard. In questi ultimi quel collegamento del tragico e della reiigiosita si e fatto evidente, mentre negli altri esso era soltanto parziale e embrionale. (shrink)

Lev Isakovic Sestov e annoverato fra gli eccezionali filosofi del XX secolo. Questo pensatore di origine giudea, e un continuatore della corrente esistenziale del pensiero religioso di Pascal e Kierkegaard. Viene, pero annoverato pure - del resto insieme ai filosofi menzionati - alla corrente del pensiero tragico. Questo non e contradditorio perche ambedue le trame sono presenti alla riflessione di Sestov, anzi esse sono Ii, cosi inseparabilmente intrecciate, che fino ad oggi la riflessione del pensatore russo essenzialmente sfugge da ogni (...) interpretazione univoca. Nel frammento seguente del teste sto dimostrando che per Sestov l'esperienza tragica non e soltanto un inizio deU'esperienza religiosa, ma anche la sua condizione indispensabile, come un'IIniziazione. Sestov cerca l'esemplificazione di questa coincidenza particolare - l'esperienza tragica come un'iniziazione religiosa - sugli esempi dei vari pensatori di cui ha scrutato non soltanto le opere ma anche le biografie, partendo dalla premessa che esse sono delle realta collegate inseparabilmente. Sestov cerca l'affermazione di questa verita studiando la vita e le opere dei pensatori non soltanto tragici come Shakespeare, Ibsen, Nietzsche o Dostoevskij, ma sopratutto dei pensatori religiosi come Pascal o Lutero e Kierkegaard. In questi ultimi quel collegamento del tragico e della reiigiosita si e fatto evidente, mentre negli altri esso era soltanto parziale e embrionale. (shrink)

Wiaczesław Iwanow należy do głównych animatorów tzw. renesansu rosyjskiego. Razem z D. Mereżkowskim, W. Rozanowem i N. Bierdiajewem, a także w pewnej mierze z L. Szestowem, stworzyli oni specyficzny kult Fiodora Dostojewskiego. Ten kult nie ograniczał się do podziwu dla twórczości literackiej rosyjskiego pisarza, ale wyrażał się również w traktowaniu Dostojewskiego jako filozofa, teologa, a może nawet proroka, który dotknął wszystkich najważniejszych kwestii nie tylko rosyjskiej historii, ale także historii świata i to nawet w kontekście eschatologicznym. Jak to określił M. (...) Bierdiajew, Dostojewski „był prawdziwym filozofem, największym filozofem rosyjskim. My już od długiego czasu filozofujemy o rzeczach ostatecznych pod znakiem Dostojewskiego". W. Rozanow stwierdza natomiast, ze F. Dostojewski to „wszechświatowy publicysta o znaczeniu historycznym, którego zainteresowania wychodziły daleko poza codzienność, a w apelach swych zwracał się do wieków i narodów, będąc prorokiem zapatrzonym w wieczność". (shrink)

Wiaczesław Iwanow należy do głównych animatorów tzw. renesansu rosyjskiego. Razem z D. Mereżkowskim, W. Rozanowem i N. Bierdiajewem, a także w pewnej mierze z L. Szestowem, stworzyli oni specyficzny kult Fiodora Dostojewskiego. Ten kult nie ograniczał się do podziwu dla twórczości literackiej rosyjskiego pisarza, ale wyrażał się również w traktowaniu Dostojewskiego jako filozofa, teologa, a może nawet proroka, który dotknął wszystkich najważniejszych kwestii nie tylko rosyjskiej historii, ale także historii świata i to nawet w kontekście eschatologicznym. Jak to określił M. (...) Bierdiajew, Dostojewski „był prawdziwym filozofem, największym filozofem rosyjskim. My już od długiego czasu filozofujemy o rzeczach ostatecznych pod znakiem Dostojewskiego". W. Rozanow stwierdza natomiast, ze F. Dostojewski to „wszechświatowy publicysta o znaczeniu historycznym, którego zainteresowania wychodziły daleko poza codzienność, a w apelach swych zwracał się do wieków i narodów, będąc prorokiem zapatrzonym w wieczność". (shrink)