Abstract

Hoewel in de laatste jaren sterk de nadruk is gelegd op de “autonomie” van het geschrevene ten opzichte van de schrijver en diens belevingswereld, wil deze auteur graag beginnen met een persoonlijke betuiging van erkentelijkheid. Een mens is toch wel zodanig verbonden met een geesteskind dat hij lang bij zich gedragen heeft, dat hij de aandacht en de grondigheid die uit de hiervoor geplaatste reacties spreekt, alleen maar in hoge mate kan waarderen. Hij heeft ze ervaren als toonbeelden van “ontmoeting”. De verschillen tussen de drie reacties laten nog eens zien dat ontmoeting verre van monotoon is. Juist ook die verschillen vond ik leerzaam. Bij de opzet van mijn repliek wil ik aan de diversiteit zo goed mogelijk recht doen door de reacties stuk voor stuk te bespreken. Af en toe zal een “intertekstuele” opmerking wenselijk of onvermijdelijk zijn. Overigens vrees ik dat binnen het bestek van deze repliek niet voldoende ingegaan kan worden op alle vragen en tegenwerpingen