Socrates op de markt, Filosofie in bedrijf was first published in the Netherlands in 1997 and reprinted in 1999.1 It was translated into German and published in Germany in late 2000. The book covers the need today for Socratic dialogue, its methods, its uses and related concepts. These include elenchus (the refutation of what one thought one knew); maieutics (Socratic midwifery making latent knowledge conscious); the relationship of knowledge to feeling, virtue and the formation of personality; and the distinction between (...) three types of knowledge: scientific (episteme), professional (techne) and practical wisdom (phronesis). Our extracts — the first in English — set out Kessels’ arguments for using Socratic dialogue today, his account of its unique role in organisational learning, and a case history: a dialogue with a top management team in which elenchus plays a signal part as they seek to define a policy for handling redundancies. (shrink)

Central to the concept of a learning organization is the ability to set up dialogues or conversational inquiries. But the techniques to accomplish this have nowhere in the literature been adequately described. This reduces the concept of a leaming organization to an unattainable ideal. These techniques were for ages, in the form of dialectic, an important instrument for investigation, until they were replaced by the formation of scientific theories. But several fundamental organizational problems cannot be solved by scientific knowledge. Therefore (...) dialectic remains a necessary instrument to start and structure processes of collective leaming. (shrink)

Aan de hand van het meesterwerk van Bach reflecteert Kessels op zijn eigen leven. Hij verbindt de wendingen, kenteringen, harmonie en disharmonie uit Bachs muziek aan episodes uit zijn persoonlijke geschiedenis. Het gevolg van Kessels' zoektocht is dat de lezer onwillekeurig ook over het eigen leven gaat nadenken. Het ogenschijnlijk particuliere project van 'Het welgetemperde gemoed' krijgt zo een universele zeggingskracht.0Kessels laat zien hoe hij streeft naar harmonie en verzoening van tegenstellingen, zich verdiept in de klassieke filosofie, de ideeënleer ontdekt (...) en zich als filosoof op de markt begeeft om het 'ideeënkijken' in praktijk te brengen. Hij is een denker die doener wil zijn, een gespletene die een geheel wil worden, een sterveling die het goddelijke zoekt. Hij wil zelf muziek worden, het eigen gemoed en dat van anderen temperen, zoals Bach het getemperde klavier laat klinken. Maar uiteindelijk blijkt dat het zuivere ideaal nooit te realiseren is: mensen zijn nu eenmaal zot en troebel. Muziek kan alleen een spiegel zijn. (shrink)