Abstract

Cornelis Verhoeven was een beschouwelijke en fijnzinnig filosoof die veel doceerde en schreef, maar geen systematisch geordend geheel naliet. Wel zijn reeds tien delen van zijn Verzamelde Werken verschenen. Deze filosoof van de nuance was een bescheiden mens, zoals Thomas à Kempis, die contemplatie zocht ‘in angello cum libello’. Ook was hij een liefhebber van de heldere sfeer zoals die uitgedrukt wordt in de intieme schilderijen van Johannes Vermeer. Als een Nederlands filosoof bleef hij niet onbekend want hij werd, met zijn verzorgde taal in een stroom van geschriften, door een brede kring gelezen