Abstract

Özgür istencin varlığına ilişkin öne sürülen en önemli argümanlardan biri “özgür istencin doğrudan deneyimi” kavramına dayanır. Birçok düşünüre göre, özgür istenç vardır çünkü doğrudan deneyimlenebilmektedir. Bu argümana karşı koymanın birinci yolu söz konusu deneyimin yanıltıcı olduğunu iddia etmektir. Diğer bir seçenek ise, istençli bir eylemde bulunurken özgür istenç deneyiminin ortaya çıkmadığını iddia etmektir. Bu çalışmada, tek başına bir eylem deneyiminin, özgür istencin varlığı konusunda tarafsız olduğu iddia edilecektir. Buna ek olarak, eylemlere özgür istenç atfetmemizin nedeninin, salt fenomenoloji değil, daha ziyade eylemlerin teorik altyapımız çerçevesinde özgür olarak yorumlanması olduğu iddia edilecektir.