Abstract

Dış dünyanın varlığı konusu felsefe tarihinde çoğu zaman epistemolojik bir sorgulamanın içinde yer almaktadır. Pek çok filozof dış dünyanın varlığının bilinip bilinemeyeceği ya da nasıl bilineceği sorularıyla meşgul olmuştur. Bu filozoflardan biri de David Hume’dur. Hume dış dünyanın varlığına ilişkin tasarımlarımızı inancın konusu olarak ele almaktadır. Dış nesnenin algılanmadığında bile devamlı ve ayrı var olduğu inancını sorgulamaktadır. Bu çalışmada dış dünyanın varlığının algıdan bağımsız ve ayrı bir şekilde var olduğu inancının nasıl türetildiği; bunun türetilmesinde hangi yetimizin etkin olduğu araştırılacak ve daha sonra bu tartışmayla Hume’un niyetinin, bu türden bir inancın epistemik değerini ortaya koymak olduğu iddia edilecektir.