Abstract

We zijn van onze eigen waarden vervreemd geraakt; het Westen herkent zich niet meer in de waarden waaruit ze voortkomt en die haar gemaakt hebben tot wat ze is. Onze beschaving is nog slechts in staat een type mens te produceren dat haaks staat op dat waardestelsel. Het gevolg hiervan zijn waardenihilisme, militant relativisme, verwerping van christelijk erfgoed en humanisme. Toch blijft de Europese geest rondwaren in haar impliciete basiswaarden. Wanneer Europa erin slaagt haar geest van secondarité -- het in acht nemen van en aan de slag gaan met vroegere beschavingsvormen -- expliciet te maken, kunnen christendom en humanisme opnieuw gedacht worden, een nieuwe vorm krijgen en een blijvende fundamentele waarde vormen.