Abstract

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie analizy funkcjonowania współczesnej narracjidomu na przykładzie dwóch narodów: Tatarów krymskich i Romów. Są oni bliscy terytorialniei żyją wśród nas od stuleci, ale pozostają nadal nieznani. Pierwsi są rozpatrywanijako migranci lub wygnańcy, którzy znajdują się na pograniczu bezdomności i wciąż walcząo dom. Drudzy stanowią przykład niezakorzenionej przynależności – tożsamości nomadycznej,ponieważ sami zdecydowali się na życie bez zapuszczania korzeni. Prezentowane w artykulezagadnienia odzwierciedlają różne spojrzenia na kwestię współczesnej tożsamości i jejrelacje do dwóch typów przestrzeni: absolutnej i relatywnej, tak jak je rozumie Martina Löw.