Abstract
Kwestie dotyczące zasobów niezawłaszczanych były dotąd spychane na margines prawa. Zasoby te uznawano za uboczną cechę pewnych systemów prawnych odnoszących się do niektórych dóbr, takich jak na przykład zasoby wspólne. Pomimo to, można tym zasobom nadać status formalny. W tym celu ustalono najpierw podstawy do uznania czegoś za zasoby niezawłaszczalne oraz status takiego uznania. Następnie podjęto rozważania nad modelami pozwalającymi na zrozumienie, czym są zasoby niezawłaszczalne, np. niezbywalność oraz zasoby wspólne. Na koniec przeanalizowano uwarunkowania instytucjonalizacji zasobów niezawłaszczalnych, włącznie z gwarancją powszechnej dostępności, zastrzeżeniem niepublicznego wykorzystania oraz zakazem wykluczania. Słowa kluczowe: zasoby niezawłaszczalne, zasoby wspólne, własność intelektualna, niezbywalność, wykluczanie, norma prawna.