Abstract

De zorgverlening is een sector van de samenleving die vandaag de dag in toenemende mate van karakter lijkt te veranderen. Zo is regionalisering een bestuursfilosofie van de overheid die ertoe leidt dat zorg wordt verleend door seculiere, regionale organisaties in plaats van landelijke organisaties met een levensbeschouwelijke signatuur. Of denk aan de verzakelijking in de thuiszorg, die ertoe leidt dat zorg wordt verleend als losse, inkoopbare pakketjes door diverse zorgaanbieders in plaats van integrale hulp die uitdrukking geeft aan de sociale verantwoordelijkheid van een maatschappelijk georganiseerde groep mensen. Was een levensbeschouwelijk geïnspireerde moraal voor veel van de zorgverlening vanouds een belangrijk organisatieprincipe, nu lijkt er in de liberale samenleving te moeten worden uitgegaan van algemene, levensbeschouwelijk en moreel neutrale principes.