Abstract

Η δυνατότητα αναθεώρησης των πεποιθήσεων ενός τυπικού ή μη γνώστη καθώς επίσης και η περιγραφή του πλαισίου στο οποίο αυτό συμβαίνει, είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα που απασχολούν την σύγχρονη φιλοσοφική έρευνα. Στον γόνιμο διάλογο που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, ο Κουτούγκος συνεισφέρει με την περιγραφή του μοντέλου της μερικής συμφωνίας. Στην απλούστερη μορφή του αφορά την μονόδρομη επικοινωνία μεταξύ ενός ακροατή και ενός ομιλητή σχετικά με κάποιο δεδομένο για το οποίο δεν υπάρχει ταύτιση απόψεων. Βασικοί του στόχοι είναι αφενός να διερευνηθούν οι παράγοντες που επηρεάζουν τη δυνατότητα η τελική γνώμη του ακροατή να συγκλινει προς την αντίστοιχη του ομιλητή και αφετέρου να περιγραφεί ένα ποσοτικό μοντέλο που θα που θα καθιστά την σύγκλιση μετρήσιμη. Προκειμένου να αναδειχθεί η φιλοσοφική συμβολή του, στην εισαγωγή σκιαγραφούμε τα δυο πιο διαδεδομένα μοντέλα αναθεώρησης πεποιθήσεων, το Μπεϋζιανό και το AGM. Στην συνέχεια περιγράφεται το φιλοσοφικό υπόβαθρο και τα τυπικά χαρακτηριστικά του μοντέλου μερικής συμφωνίας. Ακολουθεί η συνοπτική σύγκρισή του με το Μπεϋζιανό και το AGM και η κριτική αποτίμηση του στο πλαίσιο του ευρύτερου διαλόγου περί αναθεώρησης πεποιθήσεων. Τέλος, παρουσιάζονται τα συμεράσματα και σκιαγραφούνται οι νέες ερευνητικές κατευθύνσεις που φαίνεται να διανοίγει το παρών μοντέλο.