Abstract

Το ογκώδες έργο του Γερμανού φιλοσόφου Χανς Γκέοργκ Γκάνταμερ Αλήθεια και μέθοδος είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα φιλοσοφικά έργα του 20ου αιώνα, καθώς θέτει σε νέα προοπτική το ρόλο που καλείται να επιτελέσει η ερμηνευτική στη σύγχρονη εποχή. Η καθολική ερμηνευτική που προτείνει, υπερβαίνει το ιδεώδες της αντικειμενικότητας, όπως αυτό διαμορφώθηκε κατά το Διαφωτισμό, και το αντίστοιχο μοντέλο του επιστημονισμού της μετανεωτερικής εποχής. Ωστόσο η κριτική που ασκεί στα παραπάνω μοντέλα δεν τον καθιστούν υπέρμαχο μίας ανορθολογικής και κατ’ επέκταση σχετικιστικής θεώρησης της ερμηνευτικής. Αυτό που ο Γκάνταμερ προτείνει είναι ένας τρίτος δρόμος, αυτός μεταξύ του προτάγματος για την αντικειμενικοποίηση της γνώσης και της ανάγκης για την κατάκτηση της αλήθειας. “Το πραγματικό μου ενδιαφέρον”, γράφει στον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης του ΑΜ, “ήταν και είναι φιλοσοφικό: όχι τί κάνουμε ή τι θα έπρεπε να κάνουμε, αλλά τί συμβαίνει σε εμάς πέρα και πάνω από τη βούλησή μας και τις πράξεις μας”. Ο Γκάνταμερ επιχειρεί να καθρεφτίσει το νόημα της ερμηνευτικής ως διάλογο μεταξύ του λόγου περί της αλήθειας και του λόγου περί της μεθόδου κατάκτησης της αλήθειας, καταδεικνύοντας πως το διαλέγεσθαι είναι η μόνη αληθής πραγματικότητα της ανθρώπινης εμπειρίας.